ผลของโปรแกรมการส่งเสริมความสามารถของตนเองร่วมกับการฟ้อนเจิงประยุกต์ต่อพฤติกรรมการป้องกันการพลัดตกหกล้มและการทรงตัวของผู้สู้งอายูในจังหวัดแพร่

บทคัดย่อ

                การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบกึ่งทดลอง แบบสองกลุ่มวัดก่อน-หลัง (Two groups pretest – posttest design) มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการส่งเสริมความสามารถของตนเองร่วมกับการฟ้อนเจิงประยุกต์ ต่อพฤติกรรมการป้องกันการพลัดตกหกล้ม การทรงตัวของผู้สูงอายุ ในจังหวัดแพร่ กลุ่มตัวอย่างที่ศึกษา คือ ผู้สูงอายุ 60 ปีขึ้นไป ที่พบความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม โดยการสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอนและการคัดเลือกตามคุณสมบัติที่กำหนด ได้กลุ่มทดลอง จำนวน 30 คน ระยะเวลา 8 สัปดาห์ โดยใช้เครื่องมือ 1)แบบสอบถามพฤติกรรมการป้องกันการหกล้มของผู้สูงอายุ 2) โปรแกรมการส่งเสริมความสามารถของตนเองร่วมกับการฟ้อนเจิงประยุกต์ โดยประยุกต์ใช้แนวคิดทฤษฎีความสามารถตนเอง (Bandura, 1997) มีความตรงเชิงเนื้อหาโดยหาค่าดัชนีความสอดคล้อง (IOC) เท่ากับ 0.87 และ 0.92 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติการวิเคราะห์ Paired t-test และสถิติการวิเคราะห์ Independent t-test ผลการวิจัย พบว่า คะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการป้องกันการพลัดตกหกล้ม คะแนนเฉลี่ยการทรงตัวของผู้สูงอายุ หลังทดลองของกลุ่มทดลอง มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 และผลเปรียบเทียบความแตกต่างหลังการทดลอง ระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม พบว่าคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการป้องกันการพลัดตกหกล้ม และคะแนนเฉลี่ยการทรงตัวของผู้สูงอายุของกลุ่มทดลองดีกว่ากลุ่มควบคุม มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001

         ผลการศึกษาครั้งนี้สามารถส่งเสริมพฤติกรรมการป้องกันการพลัดตกหกล้ม และความสามารถในการทรงตัวของผู้สูงอายุ ให้เกิดความมั่นใจในการปฏิบัติกิจกรรมและฝึกทำด้วยตนเองอย่างต่อเนื่อง

คำสำคัญ : ฟ้อนเจิงประยุกต์ ความสามารถตนเอง การทรงตัว การพลัดตกหกล้ม ผู้สูงอายุ