ความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจกับสมรรถนะการพยาบาลเฉพาะทางด้านการพยาบาลชุมชน ของพยาบาลเวชปฏิบัติทั่วไป โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล เขตบริการสุขภาพที่ 3

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัย จูงใจ ปัจจัยค้ำจุนกับสมรรถนะการพยาบาลเฉพาะทางด้านการพยาบาลชุมชน กลุ่มตัวอย่างคือพยาบาล เวชปฏิบัติทั่วไปจำนวน 220 คน สุ่มตัวอย่างแบบง่ายจากรายชื่อพยาบาลเวชปฏิบัติทั่วไปที่ปฏิบัติงาน ณ โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลในเขตภาคเหนือตอนล่าง เขตบริการสุขภาพที่ 3 ใช้ทฤษฎี 2 ปัจจัยของ เฮอร์ซเบอร์กเป็นกรอบแนวคิดในการศึกษา เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น ประกอบด้วย 3 ส่วน คือ แบบสอบถามปัจจัยส่วนบุคคล แบบสอบถามด้านปัจจัยจูงใจและปัจจัยค้ำจุน และ แบบสอบถามการปฏิบัติงานตามสมรรถนะด้านการพยาบาลชุมชนของพยาบาลเวชปฏิบัติทั่วไป ผ่านการ ตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิทั้ง 5 ท่าน CVI มีค่าเท่ากับ 0.91 หาค่าความเชื่อมั่นของ เครื่องมือโดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค ค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถามปัจจัยจูงใจและปัจจัย ค้ำจุน และการปฏิบัติงานตามสมรรถนะการพยาบาลเฉพาะทางด้านการพยาบาลชุมชน เท่ากับ 0.88 และ 0.87 ตามลำดับ รวบรวมข้อมูลโดยการส่งแบบสอบถามทางไปรษณีย์ ได้รับแบบสอบถามคืนจำนวน 204 จาก 220 ชุด วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาและค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน ผลการศึกษาพบว่าปัจจัยจูงใจ ปัจจัยค้ำจุนในการปฏิบัติงาน ( = 3.84, SD = 0.67) และสมรรถนะ การพยาบาลเฉพาะทางด้านการพยาบาลชุมชน ( = 3.83, SD = 1.61) อยู่ในระดับสูง และปัจจัยจูงใจ และปัจจัยค้ำจุนโดยรวมมีความสัมพันธ์ทางบวก ในระดับปานกลางกับสมรรถนะการพยาบาลเฉพาะทางด้าน การพยาบาลชุมชน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = .574, p < 0.01) สรุป ปัจจัยจูงใจและปัจจัยค้ำจุนมีความสัมพันธ์ทางบวกกับสมรรถนะการพยาบาลเฉพาะทางด้านการ พยาบาลชุมชน ซึ่งสนับสนุนทฤษฎี 2 ปัจจัยของเฮอร์ซเบอร์ก