Quality of Life of Psychiatric Patients and Their Caregivers in Ubonratchathani Province

Abstract

Objective: To study the quality of life of psychiatric patients and their
caregivers living in semi-rural area in Ubonratchathani Province.
Method: This descriptive research study 120 persons which consisted of 40
psychiatric patients and 80 caregivers living in a semi-rural area in Ubonratchathani
Province. For data collection, a questionnaire with 26 items was used to evaluate
the quality of life (WHOQOL-BREF-THAI). Data were analyzed by descriptive
statistics according to frequency, percentage, mean and standard deviation.
Result: The quality of life of psychiatric patients was good (mean = 95.89,
S.D. =12.12). There were 2 dimensions of quality of life at good level; the
psychological dimension (mean =22.85, S.D.= 4.37) and the social relationship
dimension (mean = 11.38, S.D.= 1.60) : there were 2 dimensions at moderate level;
the physical dimension (mean = 25.31, S.D.=2.72) and the environmental dimension
(mean = 29.00, S.D.= 4.22). The quality of life of caregivers was moderate (mean =
94.27, S.D. = 7.79). There were 2 dimensions of quality of life at good level; the
social relationship dimension (mean = 11.38, S.D. = 1.60) and the environmental
dimension (mean = 29.00, S.D. = 4.22). In addition, there were 2 dimensions at
moderate level; the physical dimension (mean = 24.93, S.D. = 2.46) and the
psychological dimension (mean = 21.27, S.D. = 3.86).
Conclusion: The quality of life of psychiatric patients in semi-rural area in
Ubonratchathani province was good (mean = 95.89, S.D. = 12.12) and the quality of
life of caregivers was moderate(mean = 94.27, S.D. = 7.79).
Keywords: Quality of life, Psychiatric patients ,caregivers.

บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์: เพ่อืศกึษาคุณภาพชวีติของผปู้ว่ ยจติเวชและผดู้แูลในเขตกง่ึเมอืงกง่ึ
ชนบท (Semi-urban area) จังหวัดอุบลราชธานี
วิธีการศึกษา: แบบพรรณา (Descriptive research) กลุ่มตวัอย่างคอืผู้ป่วยจติเวช
และผู้ดูแลในเขตกึ่งเมืองกึ่งชนบท จังหวัดอุบลราชธานีจ านวน 120 คน จ าแนกเป็นผู้ป่วย
จิตเวช 40 คน และผู้ดูแล 80 คน โดยใช้เครื่องชี้วัดคุณภาพชีวิตขององค์การอนามัยโลก
ชุดย่อฉบับภาษาไทย (WHOQOL-BREF-THAI) วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา ได้แก่
ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการศึกษา: คุณภาพชีวิตของผู้ป่วยจิตเวชโดยรวมอยู่ในระดบั ดี(mean=
95.89, S.D. =12.12) โดยมีคุณภาพชีวิตในระดับดี 2 ด้าน คือ ด้านจิตใจ (mean = 22.85,
S.D. = 4.37) และด้านความสัมพันธ์ทางสังคม (mean = 11.38, S.D. = 1.60) ส่วนคุณภาพ
ชีวิตระดับปานกลาง มี 2 ด้าน คือด้านร่างกาย (mean = 25.31, S.D. =2.72) และด้าน
สิ่งแวดล้อม (mean =29.00, S.D. = 4.22) และคุณภาพชวีติของผู้ดูแลผู้ป่วยจติเวช พบว่า
คุณภาพชีวิตโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง (mean = 94.27, S.D. =7.79) โดยมีคุณภาพ
ชีวิตในระดับดี 2 ด้าน คือ ด้านความสัมพันธ์ทางสังคม (mean = 11.38, S.D. = 1.60) และ
ด้านสิ่งแวดล้อม (mean =29.00, S.D. =4.22) ส่วนคุณภาพชีวิตระดับปานกลาง มี 2 ด้าน
คือด้านร่างกาย (mean = 24.93, S.D. =2.46) และด้านจิตใจ (mean = 21.27, S.D. =3.86)
สรุป คุณภาพชีวิตโดยรวมของผู้ป่วยจิตเวชในเขตก่ึงเมืองก่ึงชนบท จงัหวดั
อุบลราชธานี อยู่ในระดับดี (mean = 95.89, S.D. = 12.12) และคุณภาพชีวิตโดยรวมของ
ผู้ดูแลอยู่ในระดับปานกลาง ((mean = 94.27, S.D. = 7.79)
คำสำคัญ: คุณภาพชีวิต, ผปู้ว่ ยจติเวช, ผู้ดูแล