ความเสี่ยงในการฆ่าตัวตายของผู้ป่วยในหอผู้ป่วยอายุรกรรมโรงพยาบาลนครพิงค์

Abstract

วัตถุประสงค์

1) เพื่อศึกษาความเสี่ยงในการฆ่าตัวตายของผู้ป่วยโรคทางกายระหว่างรักษาในหอผู้ป่วยอายุรกรรมโรงพยาบาลนครพิงค์

2) เพื่อศึกษาความชุกของภาวะซึมเศร้าของผู้ป่วยโรคทางกายระหว่างรักษาในหอผู้ป่วยอายุรกรรมโรงพยาบาลนครพิงค์

3) เพื่อศึกษาปัจจัยที่สัมพันธ์กับความเสี่ยงของการฆ่าตัวตายในผู้ป่วยโรคทางกาย

วิธีการศึกษา เป็นการสำรวจภาคตัดขวางสัมภาษณ์ผู้ป่วยจำนวน250คน ด้วยแบบประเมินภาวะซึมเศร้าMADRS-Tและแบบสัมภาษณ์ Mini International Neuropsychiatric Interview (M.I.N.I) ฉบับภาษาไทยในส่วนที่ประเมินความเสี่ยงการฆ่าตัวตาย การวินิจฉัยโรคซึมเศร้า(Major depressive  disorder)เป็นไปตามเกณฑ์วินิจฉัยของสมาคมจิตแพทย์อเมริกัน(DSM-IV TR) วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาความถี่ร้อยละ  คำนวณหาprevalence rate ทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยต่างๆที่มีผลต่อความเสี่ยงฆ่าตัวตายโดยใช้สถิติ chi-square และคำนวณค่าความสัมพันธ์ odds ratio โดยสถิติunivariate logistic regression

ผลการศึกษา ผู้ป่วยเข้าร่วมงานวิจัย250คน ชาย125คน หญิง125คน ความเสี่ยงการฆ่าตัวตายร้อยละ36.4 ความชุกภาวะซึมเศร้าร้อยละ25.6 ปัจจัยที่สัมพันธ์กับความเสี่ยงการฆ่าตัวตายอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ คือ ภาวะซึมเศร้า (OR8.25, 95%CI 4.29-15.89  )  สถานภาพหม้าย/หย่า/แยกกันอยู่(OR4.62, 95%CI 1.30-16.34 ) ประชากรกลุ่มที่มีความเสี่ยงในการฆ่าตัวตายพบสาเหตุของการมีความคิดฆ่าตัวตายหลายสาเหตุร้อยละ38.9และร้อยละ61.1พบสาเหตุของการมีความคิดฆ่าตัวตายหนึ่งสาเหตุ

สรุป  ความเสี่ยงในการฆ่าตัวตายของผู้ป่วยในหอผู้ป่วยอายุรกรรมโรงพยาบาลนครพิงค์ค่อนข้างสูง และสัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้า ผู้ที่เกี่ยวข้องควรตระหนักและตื่นตัวในการหาแนวทางป้องกันการฆ่าตัวตายในโรงพยาบาล 

Suicidal Risk among Patients from the Internal Medicine ward of Nakornping Hospital

Abstract

Objectives:

1)To study suicidal risk among patients from the internal medicine ward at Nakornping Hospital;

2) To determine prevalence of Major Depressive Disorder of  patients from the internal medicine ward during admission at Nakornping Hospital;

3) To study factors  correlated to suicidal risk of patients from the internal medicine ward.

Method:  This study was a cross-sectional survey of inpatients of the internal medicine ward  at Nakornping Hospital. Data was collected by interviewing inpatients and MADRS-T was used for diagnosis Major Depressive Disorder. Mini International Neuropsychiatric Interview (M.I.N.I) Thai version was used to evaluated suicidal risk. Diagnosis of Major Depressive Disorder was made according to DSM-IV TR. Data were statistically analyzed in terms of frequency distribution, percentage. Chi-square tests were used to determine independent associated factors of suicide. Univariate logistic regression were used to analyzed odd ratios.

Results:  250 patients participated in this study (125 males and 125females). The suicidal risk was 36.4%. Prevalence of Major Depressive Disorder in patients from the internal medicine ward was 25.6%.Factor associated with suicide were depression(OR 8.25,95%CI 4.29-15.89)and widow/divorced/separated status(OR 4.62,95%CI 1.30-16.34). In suicidal risk group, there were 61.1% for single suicidal reason and the remaining for several reasons in suicidal reasons.

Conclusion : Suicidal risk among patients from the internal medicine ward was high and related to depression. Participants should be aware and alert to prevent suicide in their hospitals.