ปัจจัยทำนายพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพของนักศึกษา มหาวิทยาลัยรังสิต

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพและปัจจัยทำนายพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพของนักศึกษามหาวิทยาลัยรังสิต กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 1-4 ปีการศึกษา 2564 จำนวน 438 คน โดยใช้แบบสอบถามที่มี 3 ตอน ได้แก่ 1) ปัจจัยส่วนบุคคล 2) พฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพ 3) ปัจจัยการรับรู้ประโยชน์ การรับรู้อุปสรรค การรับรู้ความสามารถของตนเอง อิทธิพลระหว่างบุคคล และอิทธิพลสถานการณ์สิ่งแวดล้อม วิเคราะห์ข้อมูลความสัมพันธ์ และอำนาจการทำนายโดยใช้สถิติสหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และสถิติถดถอยแบบพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า 1) นักศึกษามหาวิทยาลัยรังสิตมีพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพอยู่ในระดับปานกลางมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 2.37 (SD = .33) ทุกด้านอยู่ในระดับปานกลาง ยกเว้นพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศ, การสูบบุหรี่ การดื่มสุรา อยู่ในระดับตํ่า มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 1.81, 1.89 (SD = .35, .77) 2) การรับรู้ประโยชน์ของการปฏิบัติพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพ การรับรู้อุปสรรคของการปฏิบัติพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพการรับรู้ความสามารถของตนเองในการปฏิบัติพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพ อิทธิพลความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล มีความสัมพันธ์ทางบวกอยู่ในระดับตํ่าถึงปานกลาง และอิทธิพลความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล (p <.05; r = .157, .231, 401, .148) ส่วน เพศคณะที่ศึกษา มีความสัมพันธ์ทางลบอยู่ในระดับตํ่า (p <.05; r = .-193, .-130) 3) เพศ คณะที่ศึกษา การรับรู้ประโยชน์ของการปฏิบัติพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพ การรับรู้อุปสรรคของการปฏิบัติพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพการรับรู้ความสามารถของตนเองในการปฏิบัติพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพ สามารถร่วมกันทำนายพฤติกรรมสร้างเสริมของนักศึกษามหาวิทยาลัยรังสิต ได้ร้อยละ 24.8 (R2 = .248, p < .05) ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่า พฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพเป็นเรื่องที่สำคัญที่ทางผู้บริหารของสถาบันการศึกษาควรตระหนักและบูรณาการการจัดการเรียนการสอนหรือจัดกิจกรรมส่งเสริม ร่วมกับการกำหนดนโยบายด้านการสร้างเสริมสุขภาพให้กับนักศึกษาเพื่อให้นักศึกษามีภาวะสุขภาพที่ดี