ประสบการณ์การสร้างเสริมสุขภาพผู้สูงอายุในชุมชนเขตเมือง
คำสำคัญ:
ผู้สูงอายุ, การสร้างเสริมสุขภาพผู้สูงอายุ, แนวทางการสร้างเสริมสุขภาพผู้สูงอายุบทคัดย่อ
การศึกษาเชิงคุณภาพนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาสุขภาพผู้สูงอายุในชุมชนเขตเมือง และแนวทางในการสร้างเสริมสุขภาพผู้สูงอายุในชุมชนเขตเมือง โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปรากฏการณ์วิทยาตามแนวคิดของเอ็ดมุนด์ ฮุสเซิร์ล ผู้ให้ข้อมูลเป็นผู้สูงอายุในชุมชนเขตเมืองคัดเลือกตามเกณฑ์แบบเฉพาะเจาะจง จำนวน 30 คน เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการสนทนากลุ่มโดยใช้แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง และบันทึกเทป วิเคราะห์ข้อมูลใช้วิธีการวิเคราะห์เนื้อหาตามแนวคิดของ จีออจี
ผลการศึกษา พบว่า ปัญหาสุขภาพผู้สูงอายุในชุมชนเขตเมือง ส่วนใหญ่ป่วยด้วยโรคเรื้อรัง เช่นโรคเบาหวาน โรคความดันโลหิตสูง รวมถึงโรคที่เกิดจากภาวะแทรกซ้อนของโรคเรื้อรังและปัญหาด้านจิตใจ โดยผู้สูงอายุรู้สึกคุณค่าในตัวเองลดลง รู้สึกเหงาโดดเดี่ยว และว้าเหว่ แนวทางการสร้างเสริมสุขภาพผู้สูงอายุในเขตเมือง ประกอบด้วย การส่งเสริมสุขภาพทั้งด้านร่างกาย ด้านจิตใจ และด้านสังคม ประกอบด้วย 1) การตรวจสุขภาพประจำปี 2) การปรุงอาหารที่เหมาะสมกับโรค 3) การออกกำลังกายที่เหมาะสมกับแต่ละบุคคล 4) การผ่อนคลายความเครียด โดยการฝึกสมาธิ 5) กิจกรรมสายสัมพันธ์ในครอบครัว 6) การจัดตั้งชมรมผู้สูงอายุ และ7) การได้รับการ สนับสนุนจากครอบครัว ชุมชน และหน่วยงานภาครัฐ
เอกสารอ้างอิง
กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย.(2565). โครงสร้างข้อมูลสถิติจำนวนประชากรไทยที่มีชื่ออยู่ในทะเบียนบ้านแยกรายอายุรายเดือน. สืบค้นจาก: https://stat.bora.dopa.go.th/new_stat/webPage/statByAgeMonth.php.
กัญชิตา เสริมสินสิริ, สุรีรัตน์ เสมศรี, และ ศิรัสภรณ์ นนท์อัครวาทิน. (2562). ผลของโปรแกรมการออกกำลังกายแบบก้าวตามตารางต่อการทรงตัวของผู้สูงอายุที่มีความสี่ยงต่อการหกล้ม. วารสารพยาบาลทหารบก, 20(1), 359-370.
นิรุวรรณ เทิร์นโบล์, วิลาวัณย์ ชาดา, วิพา ชุปวา, เสาวลักษณ์ ศรีดาเกษ, สุทิน ชนะบุญ, เบญจพล แสงไสว,... นงค์ลักษณ์ ตั้งปรัชญากูล. (2563). ภาวะสุขภาพ และปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการดูแลสุขภาพตนเองของผู้สูงอายุ. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข, 30(3), 35-49.
เนตรดาว จิตโสภากุล. (2557). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการส่งเสริมสุขภาพของผู้สูงอายุ ในชุมชนหมู่ที่ 6 ตําบลบึงศาล อําเภอองครักษ์ จังหวัดนครนายก.วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัย ปทุมธานี, 6(3), 171-178.
ปิยธิดา คูหิรัญญรัตย์, อมรรัตน์ รัตนสิริ, บังอรศรี จินดาวงค์, ไพรินทร์ เนธิบุตร, ลำดวน วัชนะปาน, ชนกานต์ จันทะคุณ, ชลทิพย์ สุภาพินิจ. (2561). พฤติกรรมการส่งเสริมสุขภาพของผู้สูงอายุอาศัยในชุมชนชานเมือง จังหวัดขอนแก่น. ศรีนครินทร์เวชสาร, 33(2), 153-160.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2558). สถานการณ์ผู้สุงอายุไทย พ.ศ. 2558. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย.
ยุภาพร ยุกาศ และอาภากร ประจันตะเสน. (2562). แนวทางการส่งเสริมคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในชุมชน. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 38(6), 104-110.
รพีพร ฤาเดช. (2560). ผลของโปรแกรมสมาธิบำบัดตามวิถีพุทธต่อความสุขในชีวิตผู้สูงอายุที่ป่วยด้วยโรคความดันโลหิตสูงที่ชุมชนแห่งหนึ่งในจังหวัดเพชรบุรี.(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). , มหาวิทยาลัยคริสเตียน, นครปฐม.
ลักษณา พงษ์ภุมมา และ ฐิติพร ยอดประเสริฐ.(2562).พฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพของผู้สูงอายุ ชุมชนตำบลบ้านสวน อำเภอเมือง จังหวัดชลบุรี. วารสารวิชาการสาธารณสุข, 28(2), 236-243.
สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย.(2563). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย 2563. สืบค้นจาก: file:///C:/Users/lib/Downloads/ThaiElderly_2563.pdf
สุขประเสริฐ ทับสี. (2563). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้สูงอายุในอำเภอแก่งกระจาน จังหวัดเพชรบุรี. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระจอมเกล้า จังหวัดเพชรบุรี, 3(1),14-30.
สุนิสา ค้าขึ้น, หฤทัย กงมหา, วิจิตร แผ่นทอง, ปรางทิพย์ ทาเสนาะ เอลเทอร์. (2563). ภาวะสุขภาพจิตและปัจจัยที่เกี่ยวข้องในผู้สูงอายุ. วารสารวิจัยสุขภาพและการพยาบาล, 36 (3) ,150-163.
สำนักส่งเสริมสุขภาพ กรมอนามัย. (2556). รายงาน การสำรวจสุขภาวะผู้สูงอายุ ปี 2556 ภายใต้แผนงาน ส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุและผู้พิการ. กรุงเทพฯ: ส่วนอนามัยแม่ และเด็ก สำนักพิมพ์ส่งเสริมสุขภาพ.
อาภรณ์ สิงห์ชาดา, กุลวดี โรจน์ไพศาลกิจ, และสมใจ นกดี.(2559). ผลของโปรแกรมการจัดการความเครียดต่อความเครียดของผู้สูงอายุ. วารสาร มฉก.วิชาการ, 19(38),49-60.
อาภาพร เผ่าวัฒนา, สุรินธร กลัมพรกร, สุนีย์ ละกำปั่น, ขวัญใจ อำนาจสัตย์ซื่อ. (2561). การสร้างเสริมสุขภาพและป้องกันโรคในชุมชน: การประยุกต์แนวคิดและทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล: บริษัท เอ็มเอ็น คอมพิวออฟเซท จำกัด.
อัมภากร หาญณรงค์, ชนัญชิดาดุษฎี ทูลศิริ และสมสมัย รัตนกรีฑากุล. (2560).ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการบริโภคอาหารของผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 25(3), 52-65.
Denzin, N. K., & Lincoln, Y. S. (2011). The SAGE handbook of qualitative research. California: London, New Delhi and Far East Square: Sage.
Giorgi, A. (1985). Phenomenology and psychological research. Pittsburgh, Pennsylvania: Duquesne University Press.
Husserl, E. (1965). Phenomenology and the crisis of philosophy: philosophy as rigorous science, and philosophy and the crisis of European man. New York: Harper &Row
Jaul, E., & Barron, J. (2017). Age-related diseases and clinical and public health implications for the 85 years old and over population. Frontiers in public health, 5, 335. https://doi.org/10.3389/fpubh.2017.00335
Linschooten, J. O., Verwijs, M. H., Beelen, J., de van der Schueren, M., & Roodenburg, A. (2021). Low awareness of community-dwelling older adults on the importance of dietary protein: new insights from four qualitative studies. Journal of nutritional science, 10, e102. https://doi.org/10.1017/jns.2021.92.
Santoni, G., Angleman, S., Welmer, A. K., Mangialasche, F., Marengoni, A., & Fratiglioni, L. (2015). Age-related variation in health status after age 60. PloS one, 10 (3), e0120077.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารสุขภาพกับการจัดการสุขภาพ
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
