การศึกษาความชุกของโรคเบาหวานขึ้นจอประสาทตาในผู้ป่วยเบาหวานชนิดไม่พึ่งอินซูลิน ของจังหวัดสุโขทัย

Abstract

โรคเบาหวานขึ้นตอประสาทตา เป็นภาวะแทรกซ้อนที่มีความรุนแรง และส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยเป็นอย่างไร ข้อจำกัดของการเฝ้าระวังภาวะแทรกซ้อนนี้ในปัจจุบันคือไม่มีจักษุแพทย์เพียงพอที่จะช่วยตรวจคัดกรองผู้ป่วยเบาหวานที่มีเป็นจำนวนมากด้วยเครืองมือ indirect ophthalmoscope จึงควรมีการพัฒนาเครื่องมือที่ใช้ในการตรวจคัดกรองที่สะดวกและมีประสิทธิภาพมากขึ้นมาใช้ในการเฝ้าระวังโรคนี้ และป้องกันไม่ใช้ผู้ป่วยเกิดภาวะสายตาเลือนราง

Background : Diabetic retinopathy (DR) is common complication in diabetic mellitus (DM). It is one of the important causes of visual loss. Early detection and proper management are crucial action to reduce blindness.
Objectives : To determine the prevalence of diabetic retinopathy (DR) in non-insulin dependent diabetic mellitus (NIDDM) or DM type 2 by using non-mydriatic fundus photography.
Study design : Prospective, descriptive study
Material and Method : NIDDM patients in 6 districts of Sukhothai province had a complete eye examination and a non-mydriatic fundus photography. Each patientûs fundus photographs were interpreted by ophthalmologists and the results were compared to diagnose DR. 

Results : There were 779 fundus photographs from 437 patients, the prevalence of DR is 9.5%. All patients with DR (100%) in our study have a nonproliferative DR. The agreements between ophthalmologists were 93.23 % and 96.60% (kappa = 0.38, 0.45) respectively. There was 13.99% of fundus photographs which could not be interpreted because of poor quality of the photographs from media opacity such as cataract.

Conclusions : The prevalence of DR in this study is harmonious to previous study. Although
this procedure has an inter-observer variation between ophthalmologists,
it is acceptable and practical to screen diabetic patients especially in rural areas