อุบัติการณ์การติดเชื้อโควิด 19 ในกลุ่มบุคลากรทางการแพทย์ในโรงพยาบาลทั่วไป แห่งหนึ่งในจังหวัดนครราชสีมา

บทคัดย่อ

การวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) อุบัติการณ์ของบุคลากรทางการแพทย์ที่ติดเชื้อโควิด 19
จากการทำงาน 2) ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการติดเชื้อโควิด 19 จากการทำงาน โดยใช้ระเบียบวิธีการวิจัยแบบย้อนหลัง
(retrospective study) ในบุคลากรทางการแพทย์ จำนวน 663 คน ระหว่างวันที่ 1 ตุลาคม 2564 ถึง 30 กันยายน 2565 เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบบันทึกข้อมูลการประเมินความเสี่ยงหลังสัมผัสผู้ติดเชื้อโควิด 19 แบบบันทึกเวชระเบียน การวิเคราะห์ข้อมูล ใช้สถิติเชิงพรรณนาในการหาร้อยละ และความถี่ และสถิติเชิงวิเคราะห์
multivariate logistic regression ในการหาปัจจัยที่สัมพันธ์กับการติดเชื้อโควิด 19 จากการทำงาน ผลการวิจัย
พบว่าจากการสอบสวนบุคลากรทางการแพทย์ที่สัมผัสผู้ติดเชื้อโควิด พบบุคลากรสัมผัสเชื้อโควิด 19 ไม่ใช่จากการทำงานจำนวน 423 คน ผู้สัมผัสเชื้อโควิด 19 จากการทำงาน จำนวน 240 คน พบติดเชื้อจำนวน 110 คน
เป็นบุคลากรด่านหน้ามากที่สุด จำนวน 92 คน ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการติดเชื้อโควิด 19 จากการทำงาน
มี 2 ปัจจัย ได้แก่ ตำแหน่งงาน งานสนับสนุน มีความเสี่ยงที่จะติดเชื้อโควิด 19 จากการทำงานมากที่สุด โดยมีค่า OR 3.5 เท่า อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value<0.05) และการสวมอุปกรณ์ป้องกันไม่เหมาะสม มีความเสี่ยงในการติดเชื้อโควิด 19 มากกว่าการสวมอุปกรณ์ป้องกันเหมาะสม OR 3.8 เท่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
(p-value<0.05) และปัจจัยเสี่ยงที่พบว่ามีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในการวิเคราะห์ multivariate logistic regression มี 2 ปัจจัย ได้แก่ ตำแหน่งงาน งานสนับสนุน มีความเสี่ยงที่จะติดเชื้อโควิด 19 จากการทำงานมากที่สุด โดยมีค่า ORAdj 3.2 เท่า อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value<0.05) และการสวมอุปกรณ์ป้องกันไม่เหมาะสม
มีความเสี่ยงในการติดเชื้อโควิด 19 มากกว่าการสวมอุปกรณ์ป้องกันเหมาะสม ORAdj 3.5 เท่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value<0.05) จากการศึกษานี้เห็นควรให้เพิ่มการอบรมความปลอดภัยในการทำงาน และเพิ่มมาตรการควบคุมการติดเชื้อให้กับตำแหน่งงานสนับสนุน