การประเมินแนวทางเวชปฏิบัติโรคพิษสุนัขบ้าฉบับปรับปรุง

บทคัดย่อ

การประเมินหนังสือแนวทางเวชปฏิบัติโรคพิษสุนัขบ้าฉบับปรับปรุง ปี พ.ศ. 2547 มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาปรับปรุงแก้ไขหนังสือฯ ใช้เป็นมาตรฐานทั่วประเทศ เป็นการศึกษาวิจัยกับแพทย์ผู้ให้การดูแลรักษา วินิจฉัยผู้สัมผัสและผู้ป่วยโรคพิษสุนัขบ้าที่มารับการรักษาที่โรงพยาบาล ศึกษาทดลองใช้หนังสือฯ กับผู้ให้บริการในพื้นที่ 15 จังหวัด ที่มีรายงานโรคพิษสุนัขบ้าในคนและสัตว์จาก รพศ. รพท. และ รพช. 30 แห่ง รวบรวมข้อมูลจากเวชระเบียนผู้สัมผัสโรคพิษสุนัขบ้าของโรงพยาบาล ตามแบบบันทึกเก็บข้อมูลผู้สัมผัสโรคก่อนและหลังการใช้หนังสือฯ ระหว่างเดือนสิงหาคม-ธันวาคม ปี 2547 และ ปี 2548 และแบบสอบถามหลังการใช้หนังสือแนวทางเวชปฏิบัติจากแพทย์/พยาบาล ผลการศึกษาพบว่า แพทย์/พยาบาล ร้อยละ 89.4 อ่านแนวทางเวชปฏิบัติ ร้อยละ 90.2 เห็นว่ารายละเอียดของเนื้อหามีความถูกต้อง และร้อยละ 90.1 แนวทางเวชปฏิบัติมีประโยชน์หลังการใช้แนวทางเวชปฏิบัติของผู้ให้บริการ พบว่า 1. มีการสอบถามประวัติการฉีดวัคซีนของสัตว์ที่กัดและประวัติการฉีดวัคซีนของผู้สัมผัสโรคมากกว่าก่อนการใช้แนวทางเวชปฏิบัติอย่างมีนัยสำคัญ (P<0.01) 2. มีการทดสอบ ERIG และฉีด RIG ผู้สัมผัสโรคมากกว่าก่อนการใช้แนวทางเวชปฏิบัติอย่างมีนัยสำคัญ (P<0.01) 3. มีการใช้วัคซีนถูกต้องและฉีดวัคซีนเข้าในผิวหนังมากกว่าก่อนการใช้แนวทางเวชปฏิบัติอย่างมีนัยสำคัญ (P<0.01) และรู้จักการฉีดวัคซีนเข้าในผิวหนัง แบบ 22202 (ฉีดวัคซีนจุดละ 0.1 ml เข้าในผิวหนังบริเวณต้นแขนซ้ายและขวาข้างละ 1 จุด ในวันที่ 0, 3, 7, และ 30) 4. ฉีดวัคซีนตามกำหนดวันที่ฉีดถูกต้องมากขึ้น ฉีดวัคซีนครบ 3 เข็มมากขึ้น และฉีดวัคซีนให้กับผู้สัมผัสโรคที่เคยฉีดวัคซีนตั้งแต่ 3 เข็มขึ้นไปถูกต้องมากขึ้น เปรียบเทียบกับก่อนการใช้แนวทางเวชปฏิบัติอย่างมีนัยสำคัญ (P<0.01) ผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่า การใช้หนังสือแนวทางเวชปฏิบัติโรคพิษสุนัขบ้าฉบับปรับปรุง ปี 2547 มีประโยชน์กับผู้ให้บริการในการปฏิบัติดูแลรักษาผู้สัมผัสโรคพิษสุนัขบ้าและควรปรับปรุงแก้ไขเนื้อหาตามข้อเสนอแนะ ให้เป็นมาตรฐานใช้ทั่วประเทศต่อไป