ผลกระทบของสารหนูต่อสภาวะสุขภาพ: ลักษณะทางคลินิกและระบาดวิทยา ในอำเภอร่อนพิบูลย์ จังหวัดนครศรีธรรมราช
คำสำคัญ:
สารหนู, โรคพิษสารหนู, โรงพยาบาลร่อนพิบูลย์บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะทางคลินิกของผู้ที่ได้รับสารหนู จากการใช้น้ำบ่อที่ปนเปื้อนสารหนูในการดื่มและปรุงอาหาร ในพื้นที่หมู่ที่ 2 12 และ 13 ตำบลร่อนพิบูลย์ จังหวัดนครศรีธรรมราช ซึ่งเป็นพื้นที่ที่มีการปนเปื้อนของสารหนูในน้ำบ่อสูงมากกว่า 0.2 มิลลิกรัม / ลิตร และเป็นการประเมินสถานการณ์ของโรคพิษสารหนู โดยทำการศึกษาในระหว่างปี พ.ศ. 2548 - 2549 ประชากรกลุ่มเป้าหมาย คือ ประชากรทุกคนที่อาศัยในพื้นที่หมู่ที่ 2 12 และ 13 ตำบลร่อนพิบูลย์ จังหวัดนครศรีธรรมราช ทั้งหมด 6,167 คน ได้รับการสัมภาษณ์เรื่องการใช้น้ำในการดื่มและปรุงอาหาร ประวัติเจ็บป่วย และตรวจร่างกาย คัดกรองเบื้องต้น เพื่อหาความผิดปกติของผิวหนัง โดยพยาบาลหรือเจ้าหน้าที่สาธารณสุขที่ผ่านการอบรมหลักการวินิจฉัยโรคพิษสารหนู ผู้ที่ตรวจพบความผิดปกติของผิวหนัง สงสัยเป็นโรคพิษสารหนู จะได้รับการตรวจร่างกายอย่างละเอียด โดยแพทย์เฉพาะทางผิวหนัง เพื่อการวินิจฉัยและจำแนกประเภทผู้ป่วย ผลการศึกษาจำนวนประชากรศึกษาทั้งหมด 6,176 ราย มีประวัติใช้น้ำบ่อในการดื่ม และปรุงอาหาร จำนวน 2,344 ราย มีอาการแสดงทางผิวหนัง ซึ่งเป็นผลจากการได้รับสารหนู จำนวน 551 ราย คิดเป็นอัตราป่วยร้อยละ 23.51 อาการแสดงทางผิวหนังที่พบมากที่สุดคือ ตุ่มนูนแข็งที่ฝ่ามือฝ่าเท้า palm and sole keratosis พบร้อยละ 100 ของผู้ที่ผิวหนังผิดปกติทั้งหมด พบสีผิวผิดปกติร้อยละ 10.70 โดยสีผิวผิดปกติที่พบมากที่สุด คือ สีผิวกระดำกระด่าง rain drop pigmentation พบผู้ป่วยเป็นมะเร็งผิวหนังทั้งหมด 44 ราย คิดเป็นร้อยละ 7.99 มะเร็งที่พบมากที่สุดคือ Squamous cell Carcinoma ระหว่างการศึกษามีผู้เสียชีวิตจากมะเร็งผิวหนัง Squamous cell Carcinoma ลุกลามไปยังอวัยวะภายใน จำนวน 3 ราย คิดเป็นอัตราตาย ร้อยละ 0.13 ของผู้ที่ได้รับสารหนู
Downloads
เอกสารอ้างอิง
2. Guha Mazumder D.N. Chronic Arsenic Toxicity: Clinical Features, Epidemiology and Treatment: Experience in West Bengal. Journal of Environmental Science and Health. 2003; 38: 141-163
3. Tseng WP, Chu HM, How SW, et al. Prevalence of skin cancer in an endemic area to chronic arsenism in Taiwan. J Natl Cancer Inst 1968: 40: 453-63.
4. Borgono JM, Vicent P, Venturino H, et al. Arsenic in the drinking water of the city of Antofagasta: epidemiological and clinical study before and after the installation of a treatment plant. Environ Health Perspect 1977; 19: 103-5.
5. Cebrian ME. Albores A, Aguilar M, et al. Chronic arsenic poisoning in the North of Mexico. Hum Toxicol 1983; 2: 121-33.
6. Smith AH, Lingas EO, Rahman M. Contamination of drinking water by arsenic in Bangladesh: a public health emergency. Bull World Health Organ. 2007; 78: 1093-1103.
7. WHO/SEARO. A Field Guide for Detection, Management and Surveillance of Arsenicosis. WHO Technical Publication N.SEA/EH/545. 2004.
8. Beckman G, Beckman L, Nordenson I. Chromosome aberration in workers exposed to arsenic. Environ Health Perspect 1977; 119: 145-146.
9. Chen C-J, Kuo T-L, Wu M-M. Arsenic and and cancers. Lancet 1988; 1: 414-15.
10. Chen C-J, Chuang Y-C, Lin T-M, et al. Malignant neoplasm among residents of a blackfoot disease-endemic area in Taiwan: high-arsenic artesian well water and cancers. Cancer Res 1985; 45: 5895-9.
11. Bates MN, Smith AH. Arsenic ingestion and internal cancer: a review. Am J Epidemiol 1992; 135: 462-76.
12. Tsuda T, Babazono A, Yamamoto E, et al. Ingested arsenic and internal cancer: historical cohort study followed 33 years. Am J Epidemiol 1995; 141: 198-219.
13. Miki et al. Cutaneous and pulmonary cancers associated with Bowen's disease. Journal of the American Academy of Dermatology. 1982; 6: 26-31.
14. Schwartz RA. Arsenic and the skin. Int J dermatol 1997; 36: 241-250.
15. The Office of National Environmental Board. Report of Arsenic Contents of Well Waters in Ronphibun District, Nakorn si thammarat Province. O.N.E.B., Bangkok. 1987.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ลงพิมพ์ในวารสารควบคุมโรค ถือว่าเป็นผลงานทางวิชาการหรือการวิจัย และวิเคราะห์ตลอดจนเป็นความเห็นส่วนตัวของผู้เขียน ไม่ใช่ความเห็นของกรมควบคุมโรค ประเทศไทย หรือกองบรรณาธิการแต่ประการใด ผู้เขียนจำต้องรับผิดชอบต่อบทความของตน


