ความล่าช้าในการมารับการตรวจและพฤติกรรมการแสวงหาการรักษาของผู้ป่วยวัณโรค ที่มารักษาในโรงพยาบาลพระสมุทรเจดีย์สวาทยานนท์

บทคัดย่อ

ความล่าช้าในการตรวจวินิจฉัยผู้ป่วยวัณโรคย่อมก่อให้เกิดผลเสียต่อทั้งตัวผู้ป่วยเองและครอบครัว ตลอดจนชุมชน วัตถุประสงค์ของการศึกษาวิจัยในครั้งนี้เพื่อประเมินความล่าช้าในการมารับการตรวจรักษาของผู้ป่วยวัณโรค ที่โรงพยาบาลพระสมุทรเจดีย์สวาทยานนท์ และเพื่อศึกษาถึงพฤติกรรมการแสวงหาการรักษาของผู้ป่วยก่อนที่จะได้รับการวินิจฉัยที่ถูกต้อง โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบ Hospital-based cross-sectional study ผลการศึกษาพบว่ามีผู้ป่วยร้อยละ 75 จากจำนวน 76 ราย มารับการตรวจรักษาล่าช้าเกินกว่า 3 สัปดาห์ และพบปัจจัยที่เกี่ยวข้องซึ่งมีนัยสำคัญทางสถิติกับความล่าช้าดังกล่าวได้แก่ผู้ป่วยไม่รู้ และไม่สงสัยว่าตนเองป่วยเป็นวัณโรค (Adjusted OR= 2.7, 95%CI = 1.91-9.73, p-value =.005) ผู้ป่วยที่มีพฤติกรรมการเจ็บป่วยที่ซื้อยากินเอง หรือไปรักษาตนเองที่คลินิก (Adjusted OR= 3.83, 95%CI = 5.48-13.21, p-value=.001) และเหตุผลที่มาล่าช้าคือคิดว่าตนเองเจ็บป่วยเล็กน้อย (Adjusted OR= 4.8, 95%CI = 1.95-10.28, p-value=.002) จากการศึกษาชี้ว่ายังมีความล่าช้าในการมารับการตรวจวินิจฉัย ในกลุ่มผู้ป่วยวัณโรคอีกมาก จำเป็นต้องรณรงค์ให้ ประชาชนเกิด ความตระหนักรับรู้เรื่องวัณโรคให้มากขึ้นเพื่อให้เป้าประสงค์ของการค้นหาผู้ป่วยรายใหม่ของโครงการควบคุมวัณโรคแห่งชาติประสบความสำเร็จ