ผลของการใช้แนวปฏิบัติในการจัดการความปวดต่อการรับรู้ความปวด ของผู้ป่วยหลังผ่าตัดช่องท้อง

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงเปรียบเทียบ (Concurrent Cohort) มีวัตถุประสงค์เพื่อเพื่อศึกษาผลของการใช้แนวปฏิบัติในการจัดการความปวด (Evidence- based Protocol) ต่อการรับรู้ความปวดในผู้ป่วย หลังผ่าตัดช่องท้อง โดยทำการเปรียบเทียบระหว่างก่อนและหลังการใช้แนวปฏิบัติในการจัดการความปวด ในหอผู้ป่วยศัลยกรรมของสถาบันบำราศนราดูร กลุ่มตัวอย่างเลือกแบบเฉพาะเจาะจง เป็นผู้ป่วยหลังการผ่าตัดช่องท้องที่เข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยศัลยกรรม แบ่งเป็นกลุ่มก่อนใช้แนวปฏิบัติในการจัดการความปวดในผู้ป่วยหลังผ่าตัดช่องท้อง จำนวน 30 ราย ซึ่งได้รับการจัดการความปวดตามแนวปฏิบัติปกติของหอผู้ป่วยและกลุ่มที่ใช้แนวปฏิบัติในการจัดการความปวด จำนวน 30 ราย ที่ได้รับการจัดการความปวดตามแนวปฏิบัติที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้นจากหลักฐานเชิงประจักษ์ เป็นระยะเวลา 7 เดือน วิเคราะห์ข้อมูลทั่วไปของกลุ่มตัวอย่าง ใช้สถิติเชิงบรรยายโดยแสดงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน(2) เปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างกลุ่มที่ใช้แนวปฏิบัติกับกลุ่มก่อนใช้แนวปฏิบัติตามตัวแปรด้านอายุ เพศ ระดับการศึกษา โดยใช้สถิติ Independent t -test และ Chi-Square (c2)(3) เปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยระดับความปวดในระยะ 24, 48 และ 72 ชั่วโมง ระหว่างกลุ่มก่อนและหลังใช้แนวปฏิบัติ ด้วยสถิติ Mann- Whitney U -test ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างที่ได้รับการผ่าตัดช่องท้องและใช้แนวปฏิบัติการจัดการความปวดที่พัฒนาขึ้นจากหลักฐานเชิงประจักษ์ มีค่าเฉลี่ยคะแนนความปวดในกลุ่มทดลองที่ได้รับการผ่าตัดช่องท้อง และใช้แนวปฏิบัติการจัดการความปวดที่พัฒนาขึ้นจากหลักฐานเชิงประจักษ์ มีระดับความปวดแตกต่างจากกลุ่ม ควบคุมเฉพาะระตับความปวดหลังผ่าตัด 24 ชั่วโมง และ 72 ชั่วโมง โดยมีค่าเฉลี่ยความปวดต่ำกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ (p=.008, p=.04 ตามลำดับ) ข้อเสนอแนะในการวิจัยครั้งต่อไปควรทดสอบการใช้แนวปฏิบัติในการจัดการความปวดหลังผ่าตัดช่องท้องนี้ซ้ำในกลุ่มที่มีลักษณะคล้ายกันและกลุ่มอื่นๆ เพื่อยืนยันประสิทธิผลของโปรแกรมต่อการรับรู้ความปวดของกลุ่มตัวอย่าง โดยควบคุมความสม่ำเสมอของการใช้แนวปฏิบัติ เพื่อให้คุณภาพการวิจัยดีขึ้น เพื่อให้สามารถนำมาใช้ในทางปฏิบัติที่เหมาะสมกับสถานการณ์ของประเทศตอไป