การประเมินผลการนำนโยบายมาตรการควบคุมโรคชิคุนกุนยาสู่การปฏิบติในชุมชน กรณีศึกษา: อาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน จังหวัดสงขลา

บทคัดย่อ

การสิกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลการกำหนดนโยบาย มาตรการการควบคุมโรคช้คุนถุนยา ไปสู่การปฏิบัติของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน (อสม.) โดยใช้รูปแบบของช้ปป๋ (CIPP model) ในมุมมอง 4 ด้าน คอ ด้านสภาวะนวดด้อม ด้านปัจจัยเบื้องด้น ด้านกระบวนการนละด้านผลผลิต สิกษาใน อสม. ชองอำเภอเทพา จะนะ นาทวี และอำเภอสะเดา จังหวัดสงชลา จำนวน 4,570 คน ลุ่มแบบหลายชั้นตอนได้ ชนาดตัวอย่าง จำนวน 368 คน เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามซึ่งได้รับการทดสอบความเร่อมั่น และนำช้อมูล มาวีเคราะห์เดยใช้สถิติเช้งพรรณนา ผลการสิกษาพบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง อายุเฉลี่ย 40-49 ปี ระดับการสิกษาอยู่ช่วงชั้นประถมสิกษา มีประสบการณ์เป็น อสม.ประจำหมู่บ้านน้อยกว่า 10 ปี และหลังคา เรือนรับผิดชอบเฉลี่ย 10-19 หลังคาเรือน สภาวะแวดด้อมของการนำนโยบายสู่การปฏิบัติ มีความเห็นว่า นโยบายสอดคล้องกับปัญหาที่เกิดขึ้นในชุมชน ความต้องการของชุมชนระดับดี ปัจจัยเบื้องด้นพบว่า ปัจจัย สนับสมุนโดยภาพรวมมีความเหมาะสมอยู่ในระดับปานกลาง เช่น การสนับสมุนงบประมาณ วัสคุ อุปกรณ์ การเตรียมความพร้อมชองผู้เกี่ยวช้อง และความรู้แนวทางการควบคุมโรคของผู้นำชุมชนอยู่ในระดับปานกลาง ด้านกระบวนการปฏิบัติพบว่า การปฏิบัติตามบทบาทหน้าที่ชอง อสม. อยู่ในระดับมาก การปฏิบัติกิจกรรม ตามมาตรการควบคุมโรคช้คุนถุนยาในพื่นที่ที่ไม่มีรายงานผู้ป่วยหรือเคยมีผู้ป่วยพบว่า อยู่ในระดับมากแต่ในขณะที่ อสม. ในพื่นที่ที่มีผู้ป่วยภายใน 2 ลัปดาห์พบว่า อยู่ในระดับปานกลาง ซึ่งมีปัญหาการชาดแคลนเครื่องพ่นและสารเคมี การใช้มาตรการด้านกฎหมายในการควบคุมโรค การประเมีนผลผลิตของ อสม. ในชุมชนพบว่า กิจกรรมด้นหา ผู้ป่วยเช้งรุกพบมากถึงร้อยละ?ร.9 การสำรวจค่า House index = 0.20-9.61 ได้ตามเกณฑ์ที่กำหนด หลังดำเนินการๆ ทำใหํไม่พบผู้ป่วยเพื่มขึ้นถึงร้อยละ 79.6 การสิกษาคเงนี้แสดงให้เห็นว่าอาสาสมัครสาธารณสุข มั่นสามารถดำเนินการเฝืาระวังเช้งรุกและควบคุมโรคได้เป็นอย่างดี และหากมีการพัฒนาความรู้ ความสามารถ และมีมาตรการที่ง่าย ก็สามารถที่จะพัฒนาให้ อสม. เป็นแกนนำในการเฝืาระวังโรคและป้องกันควบคุมโรค ในระดับชุมชน เพื่อเตรียมพร้อมรับการระบาดของโรคอุบัติใหม่ไดํในอนาคต