ความชุกของเชื้อเอชไอวีดื้อยาปฐมภูมิในผู้ป่วยเอชไอวี/เอดส์ ของสถาบันบำราศนราดูร
DOI:
https://doi.org/10.14456/dcj.2013.24คำสำคัญ:
เชื้อเอชไอวีดื้อยาปฐมภูมิ, สถาบันบำราศนราดูรบทคัดย่อ
หลังจากประเทศไทยมีการเร่งการเข้าถึงยาต้านไวรัสแก่ผู้ป่วยเอชไอวีมานานมากกว่า 10 ปี พบว่ามีการระบาดของเชื้อเอชไอวีดื้อยาในประชากรเกิดขึ้น การศึกษาครั้งนี้คณะผู้วิจัยได้วิเคราะห์ผลการตรวจเชื้อดื้อยา ก่อนเริ่มการรักษาด้วยยาต้านไวรัสในผู้ป่วยเอชไอวี/เอดส์ร่วมกับวัณโรคที่เป็นอาสาสมัครของโครงการวิจัย “การเริ่มสูตรยาชนิดรับประทานวันละครั้งที่ประกอบด้วยยาทีโนโฟเวียร์ ลามิวูดีนและอีฟาวิเรนซ์ ที่ 4 สัปดาห์ เปรียบเทียบกับที่ 12 สัปดาห์ภายหลังจากการรักษาวัณโรคในผู้ป่วยเอชไอวี” ระหว่างเดือนตุลาคม พ.ศ. 2552-พฤษภาคม พ.ศ.2554 โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อให้ทราบความชุกและปัจจัยที่สัมพันธ์กับการพบเชื้อดื้อยาปฐมภูมิในผู้ป่วยเอชไอวี/เอดส์ชาวไทย จำนวนกลุ่มตัวอย่างมี 155 ราย อายุเฉลี่ย (ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน) 37.9 (8.7) ปี และร้อยละ 78.1 เป็นเพศชาย ค่ามัธยฐาน (พิสัยระหว่างควอร์ไทล์) ของเซลล์เม็ดเลือดขาวชนิด CD4 เท่ากับ 42 (17-107) เซลล์/ลบ.มม. ความชุกของเชื้อเอชไอวีดื้อยาปฐมภูมิเท่ากับร้อยละ 3.9 จำแนกเป็นดื้อยากลุ่ม nucleoside analogue reverse transcriptase inhibitors ร้อยละ 1.3 ยากลุ่ม nonnucleoside reverse transcriptase inhibitors ร้อยละ 1.9 และยากลุ่ม protease inhibitors ร้อยละ 0.6 ไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p>0.05) ของอายุ เพศ น้ำหนักตัว ปริมาณเซลล์เม็ดเลือดขาวชนิด CD4 ในเลือด ปริมาณเชื้อเอชไอวีในเลือด สายพันธุ์ย่อยของเชื้อเอชไอวี และปัจจัยเสี่ยงต่อการติดเชื้อเอชไอวีในระหว่างกลุ่มที่มีกับไม่มีเชื้อดื้อยาปฐมภูมิ ควรมีการศึกษาเชิงสำรวจของเชื้อดื้อยาปฐมภูมิในผู้ป่วยเอชไอวีอย่างสม่ำเสมอ เพื่อให้ทราบถึงแนวโน้มของการระบาดของเชื้อเอชไอวีดื้อยาในประเทศไทย
Downloads
เอกสารอ้างอิง
2. Grant RM, Ilecht FM, Warmerdam M, Liu L, Liegler T, Petropoulos CJ, et al. Time trends in primary HIV-1 drug resistance among recently infected persons. JAMA 2002; 288: 180-8.
3. Little SJ, Holte S, Routy JP, Daar ES, Markowitz M, Collier AC, et al. Antiretroviral-drug resistance among patients recently infected with HIV. N Eng J Med 2002; 347: 385-94
4. UK Group on Transmitted HIV Drug Resistance. Time trends in primary resistance to HIV drugs in the United Kingdom: multicenter observational study. BMJ 2005; 331: 1368.
5 Chasombat S, Lertporiyasuwat C, Thanprasertsuk S, Suebsang L, Lo YR. The national access to antiretroviral program for PHA (NAPHA) in Thailand. Southeast Asian J Trop Med Public Health 2006; 37: 704-15
6. UNAIDS-Thailand. Available from URL: http://www. unaids.org/en/regionscountries/countries/thailand/ Accessed on 15 December 2012.
7. Bennett DE, Myatt M, Bertagnolia S, Sutherland D, Gilks CF. Recommendations for surveillance of transmitted HIV drug resistance in countries scaling up antiretroviral treatment. Antivir ther 2008; 13 (Suppl2): 25-36.
8. Sirivichayakul S, Phanuphak P, Pamkam T, Ocharoen R, Sutherland D, Ruxrungtham K. HIV drug resistance transmission threshold survey in Bangkok, Thailand. Antivir Ther 2008; 13 (Suppl 2): 109-13.
9. Apisarnthanarak A, Jirayasethping T, Sa-nguansilp C, Thongprapai H, Kittihanukul C, Kamudamas A, et al. Antiretroviral drug resistance among antiretroviral-naive persons with recent HIV infection in Thailand. HIV Med 2008; 9: 322-5.
10. Sungkanuparph S, Sukasem C, Kiertiburanakul S, Pasomsub S, Chantratita W.. Emergence of HIV-1 drug resistance mutations among antiretroviral-naive HIV-1 infected patients after rapid scaling up of antiretroviral therapy in Thailand. J Int AIDS Soc 2012; 15: 12.
11. Manosuthi W, Mankatitham W, Lueangniyomkul A, Thongyen S, Likanonsakul S, Suwanvatana P, et al. Time to initiate antiretroviral therapy between 4 weeks and 12 weeks of tuberculosis treatment in HIV-infected patients: results from the TIME study. JAIDS 2012; 60: 377-83.
12. Kuritzkes DR, Grant RM, Feorino P, Griswold M, Hoover M, Young R, et al. Performance characteristics of the TRUEGENE HIV-1 Genotyping Kit and the Opengene DNA Sequencing System. J Clin Microbiol 2003; 41: 1594-9.
13. Bennett DE, Comacho RJ, Otelea D, Kuritzkes DR, Fluery H, Kiuchi M, et al. Drug resistance mutations for surveillance of transmitted HIV-1 drug resistance: 2009 update. Plos One 2009; 4: e4724.
14. Frentz D, Boucher CA, van de Vijver DA. Temporal change in the epidemiology of transmission of drug-resistance HIV-1 across the world. AIDs Rev 2012; 14: 17-27.
15. Richman DD, Havlir D, Corbeil J, Looney D, Ignacio C, Spector SA, et al. Nevirapine resistance mutation of HIV-1 selected during therapy J Virol 1994; 68: 1660-6.
16. Nicastri E, Sarmati L, d'Ettore G, Palmisano L, Parisi SG, Uccella I, et al. Replication capacity, biological phenotype and drug resistance of HIV strains isolated from patients failing antiretroviral therapy. J Med Virol 2003; 69: 1-6.
17. Sungkanuparph S, Oyomopito R, Sirivichayakul S, Sirisanthana T, Li PC, Kantipong P, et al. HIV-1 drug resistance mutations among antiretroviral-naive HIV-1 infected patients in Asia: results from the TREAT Asia studies to evaluate resistance-monitoring study. Clin Infect Dis 2011; 52: 1053-7.
18. Kasang C, Kalluvya S, Majinge C, Stich A, Bodem J, Kongola G, et al. HIV drug resistance in antiretroviral therapy-naive patients in Tanzania not eligible for WHO threshold HIVDR survey is dramatically high. Plos One 2011; 6: e23091.
19. Manosuthi W, Thongyen S, Nilkamhang S, Manosuthi S, Sungkanuparph S. HIV-1 drug resistance associated mutations among antiretroviral naive Thai patients with chronic HIV-1 infection. J Med Virol 2013; 85: 194-9.
20. M.J.Wensing A, van de Vijver DA, Angarano G, Asjo B, Balotta C, Boeri E, et al. Prevalence of HIV-1 drug resistant variants in untreated individual in Europe: Implications for clinical management. JID 2005; 192: 958-66.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ลงพิมพ์ในวารสารควบคุมโรค ถือว่าเป็นผลงานทางวิชาการหรือการวิจัย และวิเคราะห์ตลอดจนเป็นความเห็นส่วนตัวของผู้เขียน ไม่ใช่ความเห็นของกรมควบคุมโรค ประเทศไทย หรือกองบรรณาธิการแต่ประการใด ผู้เขียนจำต้องรับผิดชอบต่อบทความของตน
