ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความเมื่อยล้าในพนักงานโรงงานผลิต อุปกรณ์ช่วยชีวิตทางทะเล ในเขตนิคมอุตสาหกรรมแหลมฉบัง จังหวัดชลบุรี

บทคัดย่อ

การศึกษานี้เป็นการศึกษาเชิงบรรยาย แบบ cross-sectional เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความเมื่อยล้าของพนักงานโรงงานผลิตอุปกรณ์ช่วยชีวิตทางทะเล ในเขตการนิคมอุตสาหกรรมแหลมฉบัง อำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรี ดำเนินการศึกษาระหว่างเดือนพฤษภาคม-มิถุนายน 2556 เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์พนักงาน จำนวน 222 คน ด้วยแบบส้มภาษณ์ คือ (1) ข้อมูลทั่วไปของพนักงาน (2) สภาพการทำงาน (3) ข้อมูลสุขภาพประวัติการเจ็บป่วย (4) ความรู้เกี่ยวกับความเมื่อยล้าจากการทำงาน และ (5) แบบประเมินความเมื่อยล้า วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่ามัธยฐาน ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าต่ำสุดและค่าสูงสุด และใช้สถิติไคสแคว์ เพื่อวิเคราะห์ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความเมื่อยล้าของพนักงาน ผลการศึกษาพบว่า ร้อยละ 55.9 ของกลุ่มตัวอย่างที่ศึกษา เป็นพนักงานหญิง ร้อยละ 55.0 มีอายุระหว่าง 30-39 ปี ร้อยละ 52.3 มีสถานภาพสมรส ร้อยละ 38.7 มีการศึกษาที่ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย ร้อยละ 68.5 มีอายุงาน 1 ถึง 5 ปี และเฉลี่ยอายุงาน 3.5 ปี ร้อยละ 95.9 มีการทำงานล่วงเวลา ประวัติการเจ็บป่วย พบว่า ร้อยละ 76.1 พนักงานไม'มีโรคประจำตัว ร้อยละ 88.7 ไม่เคยเจ็บป่วยที่ต้องนอนโรงพยาบาลด้วยปัญหาโรคระบบกล้ามเนื้อและกระดูกโครงร่าง ร้อยละ 98.6 เคยมีอาการเมื่อยล้าจากการทำงาน ร้อยละ 57.1 มีการเมื่อยล้าจากการทำงานเป็นบางวัน ไม่แน่นอน สำหรับวิธีการบรรเทาอาการเมื่อยล้า ร้อยละ 46.4 ใช้วิธีบีบ นวด ประคบ วิธีบรรเทาอาการเมื่อยล้าระหว่างปฏิบัติงาน ร้อยละ 57.7 ใช้วิธีเปลี่ยนอิริยาบถ และพบว่า ร้อยละ 96.8 มีความรู้ในหัวข้อกรณีที่ต้องยกหรือเคลื่อนย้ายของ สิ่งของที่มีน้ำหนักมากควรหาอุปกรณ์ช่วยยก จากการสอบถามอาการเมื่อยล้า พบว่า ในรอบ 7 วัน บริเวณที่รู้สึกเมื่อยล้ามากเกินทนไหว 3 อันดับแรก คือ บริเวณหลังส่วนล่าง น่อง และข้อมือ ในรอบ 3 เดือน บริเวณที่รู้สึกเมื่อยล้ามากเกินทนไหว 3 อันดับแรก คือ หลังส่วนล่าง ข้อมือ สะโพก เมื่อวิเคราะห์หาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความเมื่อยล้า พบว่า ทุกปัจจัยไม่มีความสัมพันธ์กับความเมื่อยล้า แต่อย่างไรก็ตาม ในการศึกษาครั้งนี้ มีข้อเสนอแนะเพิ่มเติมดังต่อไปนี้ คือ (1) ควรที่จะมีการศึกษาเปรียบเทียบความเมื่อยล้าของพนักงานกับโรงงานอื่นๆ ที่มีลักษณะการทำงานที่คล้ายกัน (2) ควรที่จะมีการศึกษาถึงปัจจัยเสี่ยงที่สัมพันธ์กับความผิดปกติทางระบบโครงร่างและกล้ามเนื้อ ซึ่งจะได้ใช้เป็นแนวทางในการป้องกันเพื่อลดอาการปวดตามส่วนต่างๆ ของร่างกาย รวมถึงค้นหาปัจจัยเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการทำงาน