ภาระทางสุขภาพจากการบาดเจ็บในผู้ประกอบอาชีพ

บทคัดย่อ

จากข้อมูลของสำนักงานสถิติแห่งชาติและกองทุนเงินทดแทน กระทรวงแรงงาน พบการบาดเจ็บจากการทำงาน เป็นปัญหาสุขภาพที่พบสูงเป็นลำดับ 1 ของปัญหาสุขภาพในผู้ประกอบอาชีพ การศึกษาครั้งนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสถานการณ์การลงข้อมูลการบาดเจ็บจากการทำงานและศึกษาอัตราการบาดเจ็บ รวมทั้งประมาณภาระทางสุขภาพที่เกิดจากการบาดเจ็บที่พบในผู้ประกอบอาชีพที่มารับบริการในโรงพยาบาลเป้าหมาย รูปแบบการศึกษาเป็นการศึกษาเชิงพรรณนา เก็บข้อมูลย้อนหลังในปี 2557 จากโรงพยาบาลศูนย์/ทั่วไป จำนวน 31 แห่ง ใน 27 จังหวัด ที่สมัครใจเข้าร่วมโครงการ จัดการและวิเคราะห์ข้อมูลบน spread sheet ใช้สถิติเชิงพรรณนา ความถี่ ร้อยละ และคำนวณการสูญเสียปีสุขภาวะ (Disability-Adjusted Life Years: DALYs) โดยปรับค่าจำนวนผู้บาดเจ็บด้วยสัดส่วนผู้บาดเจ็บที่ไม่ได้มารับบริการ ณ โรงพยาบาลศูนย์/ทั่วไป ผลการศึกษาพบว่า โรงพยาบาลส่วนใหญ่มีการบันทึกรหัสสาเหตุภายนอกโดยการลงรหัส ICD-10 (V01-Y98) ครบ 5 หลัก แต่หลักที่ 5 (รหัสกิจกรรม) ที่ต้องลงท้ายด้วย 2 จึงจะชี้บ่งว่า การบาดเจ็บนั้นเกิดจากการทำงานพบว่า มีโรงพยาบาลถึง 12 แห่ง (ร้อยละ 38.71) ที่ไม่มีการรายงาน ส่วนใหญ่จะลงด้วย 9 คือ ไม่ทราบกิจกรรม พบอัตราการบาดเจ็บที่ไม่ได้เจตนา 102.43 ราย ต่อผู้ประกอบอาชีพ 1,000 คน อัตราการบาดเจ็บสูงสุดพบในกลุ่มอาชีพรับจ้างทั่วไป ช่าง ลูกจ้างในโรงงานอุตสาหกรรม พนักงานเอกชน รองลงมาคือ กลุ่มทำงานภาคเกษตรกรรม และพบในเพศชายมากกว่าเพศหญิง ช่วงอายุที่พบมากคือ 35-44 ปี ส่วนอัตราการเสียชีวิตพบ 88.60 รายต่อผู้ประกอบอาชีพ 100,000 คน สำหรับ DALYs เมื่อเทียบต่อผู้ประกอบอาชีพ 1,000 คน พบมีค่า 62.29 DALYs และ 23.23 DALYs ในเพศชายและเพศหญิงตามลำดับ โดยพบว่า มีค่า Year Life Loss (YLL) มากกว่าค่า Year Life Disability (YLD) ผลจากการศึกษาครั้งนี้ใช้เป็นข้อมูลนำเข้าที่สำคัญในการดำเนินงานร่วมกันระหว่างกระทรวงต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องในโครงการ safety Thailand เพื่อลดการบาดเจ็บในผู้ประกอบอาชีพ โดยเน้น 2 กลุ่มอาชีพ ที่พบอัตราการเกิดการบาดเจ็บสูง รวมทั้งเป็นข้อมูลในการพัฒนาระบบการลงข้อมูลของโรงพยาบาล โดยเฉพาะการลงรหัสสาเหตุภายนอกที่บ่งชี้ว่า เป็นการบาดเจ็บจากการทำงาน ซึ่งเป็นข้อมูลที่มีความสำคัญอันจะนำไปสู่การพัฒนาระบบการเฝ้าระวังการบาดเจ็บจากการทำงานต่อไป