The prevalent of Helminthiasis and Opisthorchis viverrini infectious in risk area in Regional Health 7
DOI:
https://doi.org/10.14456/dcj.2016.31Keywords:
prevalent, helminthiasis, Opisthorchis viverriniAbstract
The objective of this cross-sectional survey was to determine the prevalence of Helminthiasis and Opisthorchis viverrini (O. viverrini) in endemic areas. The study areas covered 4 provinces of the Health Region 7, namely Roi-et, Maha Sarakham, Khon Kaen, and Kalasin province. The survey comprised of two parts: (I) To detect Helminthiasis and O. viverrini infection by using the modified Kato Katz technique and (II) To collect general information and risk health behavior of sample through a questionnaire. This survey was conducted during November 2013 to October 2014. The samples were randomly selected under 30 cluster sampling of WHO guideline. The data were analysed by descriptive statistics including frequency, percentage, and mean. The results; A total of 2,336 persons were participated. Most of them were women (55.60%), aged 50 years and over (45.50%). The mean age was 46.43 years, the age ranged from 11 to 91 years. More than half graduated primary school (61.10%) and agriculture (63.30%). The overall prevalence of 420 persons found Helminthiasis infection (17.98%). The prevalence of O.viverrini was 14.89%, Teania spp. 1.24%, Echinostoma spp. 0.77%, Hook worm spp. 0.09%, and other species 0.99%. However, the infected people were cured with anthelmintics and got to follow-up by health care workers. The people who did not infect to any parasite should receive health education and surveillance every year.
Downloads
References
2. เกษร แถวโนนงิ้ว. ระบาดวิทยาของโรคหนอนพยาธิที่เป็นปัญหาในพื้นที่. ใน: เกษร แถวโนนงิ้ว, เสรี สิงห์ทอง, บรรณาธิการ. Update ความรู้เรื่องโรค หนอนพยาธิสำหรับเจ้าหน้าที่สาธารณสุขและนักเทคนิคการแพทย์เพื่อการป้องกันควบคุมโรค. ขอนแก่น: โรงพิมพ์คลังนานาวิทยา; 2557. หน้า 9-25.
3. พิศาล ไม้เรียง, เอมอร ไม้เรียง. อดีต ปัจจุบันและอนาคตในการต่อสู้เพื่อเอาชนะพยาธิใบไม้ตับและมะเร็งท่อน้ำดี. วารสารอายุรศาสตร์อีสาน 2554; 10 :8-23.
4. ฐิติมา วงศาโรจน์, ดวงเดือน ไกรลาศ, พงศ์ราม รามสูตร, วิชิต โรจน์กิตติคุณ, วรยุทธ นาคอ้าย, นันทวัน แก้วพู ลศรี .รายงานผลการศึกษาสถานการณ์โรคหนอนพยาธิและโปรโตซัวของประเทศไทย พ.ศ. 2552. กรุงเทพมหานคร: สำนักโรคติดต่อทั่วไป กรมควบคุมโรค; 2552.
5. เกษร แถวโนนงิ้ว, เสรี สิงห์ทอง. Update ความรู้เรื่องโรคหนอนพยาธิสำหรับเจ้าหน้าที่สาธารณสุข และนักเทคนิคการแพทย์เพื่อการป้องกันควบคุมโรค. ขอนแก่น: โรงพิมพ์คลังนานาวิทยา; 2557.
6. สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ. ความรู้พื้นฐานโรคพยาธิใบไม้ตับและมะเร็งท่อน้ำดี. ขอนแก่น: โรงพิมพ์คลังนานาวิทยา; 2554.
7. เสรี สิงห์ทอง, อรวรรณ แจ่มจันทร์. การตรวจไข่พยาธิและประเมินความรุนแรงของโรค และการวัดระดับความรุนแรงของโรคหนอนพยาธิ. ใน: เกษร แถวโนนงิ้ว, เสรี สิงห์ทอง, บรรณาธิการ. Update ความรู้เรื่องโรคหนอนพยาธิสำหรับเจ้าหน้าที่สาธารณสุข และนักเทคนิคการแพทย์เพื่อการป้องกันควบคุมโรค. ขอนแก่น: โรงพิมพ์คลังนานาวิทยา; 2557. หน้า 52-7.
8. กองโรคติดต่อทั่วไป กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. คู่มือการตรวจหนอนพยาธิ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์การศาสนา กรมการศาสนา; 2541.
9. ชาญชัยณรงค์ ทรงคาศรี, สงัด เจริญรบ, ไพโรจน์ สีใส, สีนวล พลบำรุง. ความชุกของโรคหนอนพยาธิและความรุนแรงของพยาธิใบไม้ตับ พยาธิปากขอ จังหวัดขอนแก่นและกาฬสินธุ์ ปี 2544. วารสารสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 6 ขอนแก่น 2547; 11:45-54.
10. สมคิด จันที, สุพจน์ สิงโตหิน, สีนวล พลบำรุง, บุญจันทร์ จันทรมหา. ความชุกของโรคหนอนพยาธิลำไส้ และความรุนแรงของพยาธิใบไม้ตับและพยาธิปากขอในจังหวัดสกลนคร ปี พ.ศ. 2545. วารสารสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 6 ขอนแก่น 2547; 11:7-13.
11. กองแผนงาน กรมควบคุมโรค. จุดเน้นและกรอบการดำเนินงานป้องกันควบคุมโรคและภัยสุขภาพ 5 ปี (พ.ศ. 2557-2561) กรมควบคุมโรคเพื่อผลักดันสู่การบรรลุวิสัยทัศน์ปี 2563 ประจำปี งบประมาณ พ.ศ. 2557. การประชุมการทำแผนปฏิบัติการปี 2559; วันที่ 19 พฤษภาคม 2558; ห้องประชุมราชพฤกษ์ สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 6 ขอนแก่น, ขอนแก่น. ขอนแก่น: 2558.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Articles published in the Disease Control Journal are considered as academic work, research or analysis of the personal opinion of the authors, not the opinion of the Thailand Department of Disease Control or editorial team. The authors must be responsible for their articles.