วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระจอมเกล้า จังหวัดเพชรบุรี

การสนับสนุนของบุคลากรทางสุขภาพกับความเข้มแข็งทางใจของผู้ดูแลผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้าย: การวิจัยเชิงปรากฏการณ์วิทยา

สราวุฒิ สีถาน — 2025-11-21

การวิจัยเชิงคุณภาพแบบการวิจัยเชิงปรากฏการณ์วิทยานี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสบการณ์การสนับสนุนของบุคลากรทางสุขภาพกับความเข้มแข็งทางใจของผู้ดูแลผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้าย ผู้ให้ข้อมูล คือ ผู้ดูแลผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้าย จำนวน 20 คน เลือกแบบเจาะจงตามเกณฑ์การคัดเข้า เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกและการสังเกตพฤติกรรม และวิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เชิงประเด็น

ผลการวิจัย พบว่า ผู้ดูแลผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้ายแลกเปลี่ยนประสบการณ์อย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับการสนับสนุนของบุคลากรทางสุขภาพที่มีส่วนช่วยสร้างความเข้มแข็งทางใจ 4 ประเด็นหลัก ได้แก่ 1) การดูแลเพื่อบรรเทาความทุกข์ 2) การให้ข้อมูลและการสื่อสารเพื่อสนับสนุนการตัดสินใจของผู้ดูแล 3) การสนับสนุนด้านการเรียนรู้และการพัฒนาศักยภาพของผู้ดูแลโดยบุคลากรทางสุขภาพ และ 4) การสนับสนุนด้านทรัพยากรและระบบบริการเพื่อความต่อเนื่องของการดูแล

จากผลการวิจัยแสดงถึงบทบาทเชิงรุกของพยาบาลวิชาชีพและบุคลากรทางสุขภาพในการเสริมสร้างความเข้มแข็งทางใจของญาติผู้ดูแลผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้าย โดยการสนับสนุนด้านจิตใจและความรู้ เพื่อเสริมพลังผู้ดูแล และด้านโครงสร้างและระบบบริการ เพื่อความต่อเนื่องของการดูแล ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการออกแบบแนวปฏิบัติการดูแลผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้ายได้ครอบคลุมแบบองค์รวมต่อไป

ผลของการฟ้อนเจิงประยุกต์ต่อการทรงตัว ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ และความสามารถในการทำกิจวัตรประจำวันในผู้สูงอายุกลุ่มติดสังคม จังหวัดลำปาง

เพ็ญศรี พงษ์ประภาพันธ์ — 2025-11-21

การวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มวัดก่อนและหลังการทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยเวลาการทรงตัว ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ แลความสามารถในการทำกิจวัตรประจำวันของผู้สูงอายุติดสังคมในจังหวัดลำปาง จำนวน 66 คน ได้มาจากการสุ่มแบบง่าย แบ่งเป็นกลุ่มควบคุม 33 คน และกลุ่มทดลอง 33 คน เครื่องมือวิจัยประกอบด้วย โปรแกรมการออกกำลังกายแบบฟ้อนเจิงประยุกต์ แบบบันทึกข้อมูลทั่วไป แบบทดสอบความสามารถในการทรงตัวของผู้สูงอายุ แบบวัดความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขาโดยการลุกขึ้นยืน 5 ครั้ง และแบบประเมินความสามารถในการทำกิจวัตรประจำวันขั้นพื้นฐาน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา การทดสอบวิลคอกซัน และแมน-วิทนีย์ ยู

ผลการวิจัยพบว่า ภายหลังการเข้าร่วมโปรแกรม ผู้สูงอายุติดสังคมกลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยเวลาการทรงตัว และความแข็งแรงของกล้ามเนื้อลดลง (Z = 5.13, 3.27; p <.01 ตามลำดับ) และลดลงต่ำกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05 (Z = 3.46, 3.46, p <.01 ตามลำดับ) แต่มีค่าเฉลี่ยคะแนนความสามารถในการทำกิจวัตรประจำวันไม่แตกต่างจากก่อนการทดลอง (Z = .58, p = .56) และไม่แตกต่างจากกลุ่มควบคุม (Z = 1.02, p = .30)

พยาบาลและบุคลากรสาธารณสุขควรนำรูปแบบการออกกำลังกายนี้ ไปประยุกต์ใช้ในการส่งเสริมสุขภาพ เพื่อช่วยเพิ่มศักยภาพการทรงตัวและความแข็งแรงของผู้สูงอายุในชุมชน

การประเมินความต้องการจำเป็นทักษะการเป็นพ่อแม่เชิงบวกของผู้ปกครองนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษา โรงเรียนเอกชน: การวิจัยการประเมินความต้องการจำเป็นแบบสมบูรณ์

กษิดิศ ครุฑางคะ — 2025-11-21

การวิจัยเชิงสำรวจนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อระบุความต้องการจำเป็น วิเคราะห์สาเหตุ และเสนอวิธีแก้ไขความต้องการจำเป็นของทักษะการเป็นพ่อแม่เชิงบวกของผู้ปกครองนักเรียนระดับประถมศึกษาในโรงเรียนเอกชน ดำเนินการวิจัย 3 ขั้นตอน ได้แก่ 1) ระบุความต้องการจำเป็น กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ปกครองของนักเรียนระดับประถมศึกษา จำนวน 217 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถามทักษะการเป็นพ่อแม่เชิงบวก มีค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาคเท่ากับ .98 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา และดัชนี PNI_Modified เพื่อจัดลำดับความต้องการจำเป็น 2) วิเคราะห์สาเหตุของความต้องการจำเป็น โดยผู้ให้ข้อมูลหลักคือ ผู้ปกครองของนักเรียนและผู้ทรงคุณวุฒิด้านผู้ปกครองศึกษา รวม 6 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้เป็นแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างเกี่ยวกับสาเหตุของการขาดทักษะการเป็นพ่อแม่เชิงบวก และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์ฟอลต์ทรี และ 3) เสนอวิธีแก้ไขปัญหาความต้องการจำเป็น โดยเทคนิคอรรถประโยชน์-พหุลักษณ์ ผลการวิจัยพบว่า

1.ผู้ปกครองมีความต้องการจำเป็นในการพัฒนาทักษะการเป็นพ่อแม่เชิงบวกภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (M = 4.73, SD = .55) และด้านการดูแลตนเองของผู้ปกครองมีระดับความต้องการจำเป็นอยู่ในระดับเร่งด่วนมากที่สุด (PNI_Modified = .24)

2. สาเหตุของความต้องการจำเป็น คือ ความไม่พร้อมของผู้ปกครอง และปัญหาจากสภาพครอบครัว

3. อรรถประโยชน์ของวิธีแก้ไขปัญหา ได้แก่ ด้านเนื้อหาในการทำกิจกรรม รูปแบบการจัดกิจกรรม และทรัพยากรที่ใช้ในการดำเนินกิจกรรม โดยทางเลือกที่มีอรรถประโยชน์สูงสุด 3 อันดับแรก คือ การอบรมเชิงปฏิบัติการ การใช้โรงเรียนเป็นฐานในการพัฒนาผู้ปกครอง และการจัดกิจกรรมแบบกลุ่มเล็กหรือครอบครัวเดี่ยว

ผลการวิจัยนี้ ให้ข้อมูลเชิงประจักษ์สำคัญสำหรับการออกแบบและดำเนินโปรแกรมพัฒนาทักษะการเป็นพ่อแม่ที่เหมาะสมกับบริบทได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ผลของโปรแกรมการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมต่อพฤติกรรมสมาธิสั้นในเด็กอายุ 6-12 ปี ในเขตอำเภอมะขาม จังหวัดจันทบุรี โดยการมีส่วนร่วมของครูและผู้ปกครอง

สุปรียา ศรีทอง — 2025-12-08

การวิจัยกึ่งทดลอง แบบกลุ่มเดียวทดสอบก่อนและหลังการทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมต่อพฤติกรรมสมาธิสั้นในเด็กอายุ 6-12 ปี ในเขตอำเภอมะขาม จังหวัดจันทบุรี กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ เด็กที่ได้รับการวินิจฉัยว่ามีภาวะสมาธิสั้น จำนวน 26 คน ครูประจำชั้น จำนวน 9 คน และผู้ปกครอง จำนวน 26 คน เข้าร่วมโปรแกรมที่ได้รับการพัฒนาจากแนวคิดพฤติกรรมบำบัด ทฤษฎีการวางเงื่อนไขแบบโอเปอแรนต์ของสกินเนอร์ และทฤษฎีการเรียนรู้โดยการสังเกตของแบนดูรา เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบประเมินพฤติกรรมขาดสมาธิ พฤติกรรมอยู่ไม่นิ่งหรือหุนหันพลันแล่น และพฤติกรรมดื้อต่อต้าน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนาและการทดสอบทีแบบไม่เป็นอิสระต่อกัน

ผลการวิจัยพบว่า ภายหลังการเข้าร่วมโปรแกรมการปรับเปลี่ยนพฤติกรรม เด็กอายุ 6-12 ปี มีคะแนนพฤติกรรมสมาธิสั้นลดลง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ทั้งจากการประเมินของผู้ปกครองและครูประจำชั้น ในด้านพฤติกรรมขาดสมาธิ (t = 3.21, 2.31; p = .002, .021) พฤติกรรมอยู่ไม่นิ่งหรือหุนหันพลันแล่น (t = 3.60, 3.77; p < .001) และพฤติกรรมดื้อต่อต้าน (t = 2.84, 2.31; p = .005, .001)

โปรแกรมที่บูรณาการความร่วมมือระหว่างโรงเรียนและครอบครัวมีบทบาทสำคัญในการช่วยให้เด็กสามารถควบคุมพฤติกรรมและปรับตัวได้ดีขึ้น หน่วยงานด้านสุขภาพและการศึกษา ควรส่งเสริมการนำโปรแกรมไปใช้ในสถานศึกษาระดับประถมศึกษา โดยการทำงานร่วมกับคลินิกสุขภาพจิตและจิตแพทย์เด็ก รวมทั้ง พัฒนาหลักสูตรการอบรมครูและผู้ปกครอง เพื่อเพิ่มพูนความรู้ ความเข้าใจ และทักษะในการดูแลเด็กสมาธิสั้นอย่างมีประสิทธิภาพในระยะยาว