ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเกิดภาวะสั่นเพ้อเหตุขาดสุรา (Delirium Tremens) ในผู้ป่วยสุราที่สถาบันบำบัดรักษาและฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติดแห่งชาติบรมราชชนนี

บทคัดย่อ

          วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาปัจจัยทำนายการเกิดภาวะสั่นเพ้อเหตุขาดสุราของผู้ป่วยสุราในสถาบันบำบัดรักษาและฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติดแห่งชาติบรมราชชนนี

วัสดุและวิธีการ การวิจัยนี้เป็นการศึกษาย้อนหลัง (retrospective) กลุ่มตัวอย่าง เป็นเวชระเบียนผู้ป่วยสุราที่เข้ารับการบำบัดแบบผู้ป่วยในสถาบันบำบัดรักษาและฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติดแห่งชาติบรมราชชนนีระหว่างปี 2545-2560 จำนวน 261 แฟ้ม เครื่องมือเป็นแบบบันทึกข้อมูลที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น ตรวจสอบความตรงตามเนื้อหา ได้ ค่า IOC ระหว่าง 0.66-1.00 วิเคราะห์ข้อมูล หาความสัมพันธ์ด้วยสถิติไคว์แควร์ และ Point biserial correlation และปัจจัยทำนายการเกิดโรคสั่นเพ้อเหตุขาดสุราด้วย Binary Logistic regression

ผลการศึกษา

1. ปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ เพศ อายุ ลักษณะการเสพติดสุรา ได้แก่ ประวัติชักจากการขาดสุรา ประวัติการเกิดภาวะสั่นเพ้อ ประวัติการเกิดอาการประสาทหลอนจากการถอนสุรา การเสพยาเสพติดร่วม คะแนน CIWA แรกรับ และระยะเวลาที่ดื่ม ผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการ ได้แก่ ค่า MCV Platelets potassium magnesium และ AST มีความสัมพันธ์กับการเกิดภาวะสั่นเพ้อเหตุขาดสุรา อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
2. ตัวแปรทำนายการเกิดภาวะสั่นเพ้อเหตุขาดสุรา คือ ประวัติการเกิดภาวะสั่นเพ้อ (OR = 42.38, 95% CI = 10.023–179.15) การเสพยาเสพติดร่วม (OR = 4.92, 95% CI = 1.688-14.314) และเกล็ดเลือดต่ำ (OR = 4.85, 95% CI = 1.523-15.438)

          สรุป ปัจจัยที่สามารถทำนายการเกิดภาวะสั่นเพ้อเหตุขาดสุราในผู้ป่วยสุรา คือ ผู้ที่มีประวัติการเกิดภาวะสั่นเพ้อครั้งก่อน การเสพยาเสพติดร่วม และผู้ที่มีเกล็ดเลือดต่ำ