ความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมการป้องกันควบคุมไข้เลือดออกของประชาชน ในจังหวัดนครพนม

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาระดับความรอบรู้ด้านสุขภาพ พฤติกรรมการป้องกันควบคุมไข้เลือดออกเปรียบเทียบ ความแตกต่างระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล กับระดับความรอบรู้ด้านสุขภาพ เปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างปัจจัย ส่วนบุคคล กับพฤติกรรมการป้องกันควบคุมไข้เลือดออก และศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างระดับความรอบรู้ด้านสุขภาพ กับพฤติกรรมการป้องกันควบคุมไข้เลือดออกของประชาชนในจังหวัดนครพนม

วัสดุและวิธีการศึกษา : เป็นการศึกษาเชิงสำรวจ (Survey Research) กลุ่มตัวอย่างที่ศึกษาคือ ประชาชนทั่วไป ที่มีอายุระหว่าง 20 – 60 ปี ในจังหวัดนครพนม จำนวน 400 คน โดยใช้แบบสอบถามในการเก็บรวบรวมข้อมูล วิเคราะห์ ข้อมูลโดยหาค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน t-test F test ทดสอบความแตกต่างเป็นรายคู่แบบ LSD และวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างความรอบรู้ด้านสุขภาพ กับพฤติกรรมการป้องกันควบคุมไข้เลือดออก โดยใช้ สถิติสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ด้วยวิธีของเพียร์สัน

ผลการศึกษา : พบว่าระดับความรอบรู้ด้านสุขภาพในการป้องกันควบคุมไข้เลือดออก ด้านความรู้ความเข้าใจ ด้านการเข้าถึงข้อมูลทางสุขภาพและบริการสุขภาพ และด้านการรู้เท่าทันสื่อในการป้องกันและควบคุมโรคไข้เลือดออก อยู่ในระดับดี ด้านทักษะการสื่อสาร ด้านการตัดสินใจในเรื่องการป้องกันและควบคุมโรคไข้เลือดออก และด้านการจัดการ ตนเองให้มีความปลอดภัยจากโรคไข้เลือดออก อยู่ในระดับปานกลาง ระดับพฤติกรรมการป้องกันและควบคุมโรคไข้เลือด ออก อยู่ในระดับปานกลาง ผลการเปรียบเทียบ ความแตกต่างระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล กับความรอบรู้ด้านสุขภาพพบ ว่า เพศ อายุ อาชีพ รายได้ และระดับการศึกษา ที่แตกต่างกันมีความรอบรู้ด้านสุขภาพในการป้องกันควบคุมไข้เลือด ออก ไม่แตกต่างกัน ผลการเปรียบเทียบ ความแตกต่างระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล กับพฤติกรรมการป้องกันและควบคุม โรคไข้เลือดออกพบว่า เพศ อายุ ระดับการศึกษา และรายได้ต่อเดือนที่แตกต่างกัน มีผลต่อพฤติกรรมการป้องกันควบคุม ไข้เลือดออก ไม่แตกต่างกัน ส่วนอาชีพที่แตกต่างกัน มีผลต่อพฤติกรรมการป้องกันควบคุมไข้เลือดออกแตกต่างกันอย่าง มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ผลการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความรอบรู้ด้านสุขภาพ กับพฤติกรรมการป้องกัน ควบคุมไข้เลือดออกพบว่า ความรอบรู้ด้านสุขภาพมีความสัมพันธ์ทางบวกกับพฤติกรรมการควบคุมป้องกันไข้เลือดออก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

ข้อสรุป : ระดับความรอบรู้ด้านสุขภาพ มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการป้องกันควบคุมโรคไข้เลือดออกของ ประชาชน ดังนั้น การพัฒนาระดับความรอบรู้ด้านสุขภาพ จะส่งผลให้ประชาชนเกิดพฤติกรรมสุขภาพด้านการป้องกัน ควบคุมโรคไข้เลือดออกที่เหมาะสม และยั่งยืน