ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมสุขภาพของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจที่มารับบริการด้วยอาการกำเริบซ้ำห้องฉุกเฉิน ศูนย์หัวใจสิริกิติ์ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมสุขภาพและหาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล กับพฤติกรรมสุขภาพของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจที่มารับบริการด้วยอาการกำเริบซ้ำ ห้องฉุกเฉิน ศูนย์หัวใจสิริกิติ์ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

วัสดุและวิธีการศึกษา : เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจที่มารับบริการด้วยอาการ กำเริบซ้ำ ห้องฉุกเฉิน ศูนย์หัวใจสิริกิติ์ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ คณะแพทย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่นที่มีคุณสมบัติและ ลักษณะตามที่กำหนด มีความสมัครใจและยินดีเข้าร่วมในการศึกษา จำนวน 124 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ แบ่งออก เป็น 2 ส่วนประกอบด้วย แบบสอบถามข้อมูลทั่วไปและแบบสอบถามพฤติกรรมสุขภาพของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจที่ผู้ วิจัยสร้างขึ้น ทดสอบความเชื่อมั่นของแบบสอบถามพฤติกรรมสุขภาพของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจโดยใช้สูตรสัมประสิทธิ์ แอลฟาของครอนบาค ได้ค่าความเชื่อมั่นโดยรวม เท่ากับ .79 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูปหาความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลกับสุขภาพของผู้ป่วยโรคหลอดเลือด หัวใจโดยใช้สถิติสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ทำการศึกษาในระหว่างเดือนกรกฎาคม 2562 – สิงหาคม 2562

ผลการศึกษา : พฤติกรรมสุขภาพโดยภาพรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับปานกลาง (=2.34, S.D.=0.32) และเมื่อ พิจารณารายด้าน พบว่าด้านที่มีค่าเฉลี่ยพฤติกรรมสุขภาพมากที่สุดคือ ด้านการบริโภคอาหาร ด้านการปฏิบัติตัวเกี่ยวกับ การรักษา ด้านการจัดการความเครียด และด้านการออกกำลังกายและการพักผ่อน อยู่ในระดับปานกลาง ( =2.86, S.D.=0.34, =2.80, S.D.=0.55, =2.46, S.D.=0.45 และ =2.01, S.D.=0.46 ตามลำดับ) ส่วนด้านที่มีค่าเฉลี่ย พฤติกรรมสุขภาพน้อยที่สุดคือ ด้านเพศสัมพันธ์อยู่ในระดับน้อย ( =1.56, S.D.=1.15) ส่วนความสัมพันธ์ระหว่าง ปัจจัยส่วนบุคคลกับพฤติกรรมสุขภาพของกลุ่มตัวอย่างพบว่า สถานภาพมีความสัมพันธ์ทางบวกกับพฤติกรรมสุขภาพ ของกลุ่มตัวอย่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (r = .150, p = .048) ระดับการศึกษา และรายได้มีความสัมพันธ์ ทางลบกับพฤติกรรมสุขภาพของกลุ่มตัวอย่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (r = - .147, p = .050 และ r = - .146, p = .050 ตามลำดับ) ส่วนเพศ อายุ กรรมพันธุ์ไม่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมสุขภาพของกลุ่มตัวอย่างอย่าง มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (r = - .136, p = .066 และ r = - .016, p = .0429 และ r = - .064, p = 239 ตามลำดับ)

ข้อสรุป : การส่งเสริมพฤติกรรมสุขภาพของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจเพื่อป้องกันกันอาการกำเริบซ้ำ ควรส่ง เสริมให้ครอบคลุมทั้งพฤติกรรมด้านการบริโภคอาหาร ด้านการปฏิบัติตัวเกี่ยวกับการรักษา ด้านการจัดการความเครียด ด้านการออกกำลังกายและการพักผ่อน และด้านเพศสัมพันธ์โดยคำนึงถึงปัจจัยส่วนบุคคล เช่น เพศ อายุ กรรมพันธุ์ สถานภาพ ระดับการศึกษา รายได้ เพื่อให้เกิดผลลัพธ์ทางสุขภาพที่ดี