ผลของโปรแกรมส่งเสริมการจัดการครอบครัวต่อความสามารถของผู้ดูแล ในการป้องกันการเกิดแผลกดทับในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ : เพื่อเปรียบเทียบคะแนนเฉลี่ยความสามารถของผู้ดูแลในการป้องกันการเกิดแผลกดทับในผู้ป่วย โรคหลอดเลือดสมอง และการเกิดแผลกดทับระหว่างกลุ่มที่ได้รับและไม่ได้รับการส่งเสริมการจัดการครอบครัว

วัสดุและวิธีการศึกษา : การวิจัยครั้งนี้ ใช้รูปแบบการวิจัยกึ่งทดลอง (Quasi-Experimental Research) แบบ สองกลุ่ม วัดผลหลังการทดลอง (Two Group Post Test Only Design) กลุ่มตัวอย่างในการวิจัย มี 2 กลุ่ม ได้แก่ ผู้ป่วยที่ได้รับการประเมินความเสี่ยงต่อการเปิดแผลกดทับ มีระดับคะแนน Braden scale ≤ 18 คะแนน ที่เข้ารับการ รักษาในหอผู้ป่วยอายุรกรรมรวมใจรักษ์ โรงพยาบาลนครพนม แบ่งเป็นกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง กลุ่มละ 15 คน เครื่องมือในการดำเนินการวิจัย ประกอบด้วย 1) แผนการสอนเรื่องโรคหลอดเลือดสมองและการป้องกันการเกิด แผลกดทับ คู่มือเรื่องโรคหลอดเลือดสมอง และคู่มือเรื่องการป้องกันแผลกดทับ เครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล ประกอบด้วย 1) แบบบันทึกข้อมูลทั่วไปของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองและผู้ดูแล 2) แบบบันทึกการประเมินความ เสี่ยงการเกิดแผลกดทับและการบันทึกการเกิดแผลกดทับ 3) แบบประเมินความสามารถของผู้ดูแลในการป้องกันการ เกิดแผลกดทับ วิเคราะห์ข้อมูลส่วนบุคคลของผู้ป่วย ผู้ดูแล และพยาบาลโดยใช้สถิติเชิงบรรยาย เปรียบเทียบคะแนน ความสามารถของผู้ดูแลระหว่างกลุ่มที่ได้รับและไม่ได้รับโปรแกรมส่งเสริมการจัดการครอบครัวโดยใช้สถิติที และ เปรียบเทียบการเกิดแผลกดทับในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองระหว่างกลุ่มที่ได้รับและไม่ได้รับโปรแกรมส่งเสริม การจัดการครอบครัว โดยใช้สถิติฟิชเชอร์

ผลการศึกษา : คะแนนเฉลี่ยความสามารถของกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมส่งเสริมการจัดการครอบครัวอยู่ในระดับสูง เปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุมมีคะแนนเฉลี่ยในระดับปานกลางซึ่งแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.001) และ ไม่พบการเกิดแผลกดทับในกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมส่งเสริมการจัดการครอบครัว ส่วนกลุ่มที่ไม่ได้รับโปรแกรมการจัดการ ครอบครัวพบอุบัติการณ์การเกิดแผลกดทับระดับ 2 ขึ้นไป จำนวน 5 ครั้ง

ข้อสรุป : ผลการวิจัยนี้สนับสนุนแนวคิดการจัดการครอบครัว ทำให้ผู้ดูแลมีระดับความสามารถสูงในการดูแล ผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองไม่ให้เกิดแผลกดทับ