วารสารสมาคมพยาบาลแห่งประเทศไทยฯ สาขาภาคเหนือ

การพัฒนาคุณภาพการดูแลแบบประคับประคองในผู้ป่วย โรคหลอดเลือดสมอง หอผู้ป่วยวิกฤตโรคหลอดเลือดสมอง โรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่

2025-02-22T00:39:31+07:00

การศึกษาเชิงพัฒนานี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาคุณภาพการดูแลแบบประคับประคองสำหรับผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองในหอผู้ป่วยวิกฤตโรคหลอดเลือดสมอง โรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่ โดยใช้กระบวนการพัฒนาอย่างต่อเนื่องโฟกัสพีดีซีเอ (FOCUS PDCA) ประชากรที่ใช้ในการศึกษา ได้แก่ พยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติงานในหอผู้ป่วยวิกฤตโรคหลอดเลือดสมอง โรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่ จำนวน 13 คน แบ่งเป็นทีมพัฒนา จำนวน 3 คน ทีมปฏิบัติ จำนวน 10 คน เครื่องมือที่ใช้ในการดำเนินการศึกษา ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แนวคำถามสำหรับการสัมภาษณ์แบบกลุ่มโฟกัส แบบสังเกตและตรวจสอบการปฏิบัติตามแนวทางดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคองในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง และแบบบันทึกข้อมูลผลลัพธ์ตัวชี้วัดการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคองในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิตแบบบรรยาย ใช้ความถี่ และร้อยละ

ผลการศึกษาพบว่า จากการปฏิบัติของพยาบาลจำนวน 10 คน ใช้แนวปฏิบัติถูกต้องในการดูแลผู้ป่วย 24 ราย คิดเป็นร้อยละ 87.5 และการศึกษาตัวชี้วัดผู้ป่วยจาก 24 รายพบว่าผู้ป่วยได้รับการประเมินปวด ความวิตกกังวลและความพึงพอใจ คิดเป็น ร้อยละ 100 รวมทั้งมีการจัดการอาการปวดและความวิตกกังวล ผู้ป่วยและญาติมีความพึงพอใจต่อการดูแลแบบประคับประคอง

ผลการศึกษาครั้งนี้สามารถนำไปเป็นแนวทางในการพัฒนาคุณภาพการดูแลแบบประคับประคองในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองในหน่วยงานอื่นต่อไป

ความต้องการของสมาชิกครอบครัวผู้ป่วยบาดเจ็บที่สมอง ที่เข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยวิกฤต โรงพยาบาลระดับตติยภูมิ

2025-03-22T15:11:01+07:00

การวิจัยเชิงพรรณนาภาคตัดขวางนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความต้องการของสมาชิกครอบครัวผู้ป่วยบาดเจ็บที่สมองที่เข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยวิกฤต โรงพยาบาลระดับตติยภูมิ และเปรียบเทียบความต้องการของสมาชิกครอบครัวผู้ป่วยบาดเจ็บที่สมองระดับรุนแรงเล็กน้อย และระดับรุนแรงปานกลางถึงมาก เก็บข้อมูลระหว่างเดือนกุมภาพันธ์ 2566 ถึง มกราคม 2567 กลุ่มตัวอย่างคัดเลือกแบบเจาะจง เป็นบุคคลที่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดหรือทางกฎหมายหรือเครือญาติที่มีความผูกพันใกล้ชิด และเป็นผู้ดูแลหลักผู้ป่วยบาดเจ็บที่สมองที่เข้ารับการรักษาพยาบาลในหอผู้ป่วยวิกฤตศัลยกรรมอุบัติเหตุ หอผู้ป่วยวิกฤตศัลยกรรมประสาท และหอผู้ป่วยหนักศัลยกรรมประสาท อย่างน้อย 24 ชั่วโมง จำนวน 205 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบรวบรวมข้อมูลทั่วไปของผู้ป่วยบาดเจ็บที่สมอง แบบรวบรวมข้อมูลทั่วไปของสมาชิกครอบครัว แบบสอบถามความต้องการของสมาชิกครอบครัวผู้ป่วยบาดเจ็บที่สมองระยะวิกฤต วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา และ สถิติทดสอบแมนวิทนียู

ผลการศึกษาพบว่าสมาชิกครอบครัวผู้ป่วยบาดเจ็บที่สมองที่เข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยวิกฤต โรงพยาบาล ระดับตติยภูมิ มีความต้องการโดยรวมของสมาชิกครอบครัวอยู่ในระดับมาก (ˉx= 3.5, S.D.= 0.28) และความต้องการ รายด้าน ได้แก่ ความต้องการด้านข้อมูลข่าวสาร (ˉx= 3.7, S.D.= 0.26) ความต้องการด้านจิตสังคม (ˉx= 3.62, S.D.= 0.35) และ ความต้องการด้านจิตวิญญาณ (ˉx= 3.43, S.D.= 0.49) อยู่ในระดับมาก ขณะที่ความต้องการด้านร่างกาย อยู่ในระดับปานกลาง (ˉx= 3.25, S.D.= 0.55) โดยความต้องการของสมาชิกครอบครัวผู้ป่วยบาดเจ็บที่สมองระดับรุนแรงเล็กน้อย และระดับรุนแรงปานกลางถึงมาก แตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ (p>.05)

ผลการศึกษานี้สนับสนุนการพัฒนาระบบการดูแลผู้ป่วยด้วยมิติจิตวิญญาณ ในการส่งเสริมปฎิสัมพันธ์ที่เอื้อต่อการเยียวยาระหว่างทีมผู้ให้บริการ ผู้ป่วย และครอบครัว และพยาบาลในหอผู้ป่วยวิกฤตควรให้ความสำคัญกับการให้ข้อมูลข่าวสารเพื่อให้ตรงกับความต้องการของสมาชิกครอบครัวผู้ป่วยมากที่สุด

การพัฒนารูปแบบการพยาบาลผู้ป่วยทวารเทียมรายใหม่ จังหวัดลำพูน

2025-05-13T23:59:37+07:00

การวิจัยเพื่อพัฒนานี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการพยาบาลผู้ป่วยทวารเทียมรายใหม่ จังหวัดลำพูน และศึกษาผลของการปฏิบัติการพยาบาลตามรูปแบบการพยาบาลผู้ป่วยทวารเทียมรายใหม่ ต่ออัตราการเกิดแผลเปื่อยรอบทวารเทียม อัตรากลับมานอนโรงพยาบาลซ้ำจากภาวะแทรกซ้อนในการดูแลทวารเทียม อัตราการกลับมารับการสอนการดูแลทวารเทียมซ้ำ ความรู้เรื่องการดูแลทวารเทียมและการปฏิบัติตัวที่ถูกต้อง วิธีการดำเนินงานแบ่งเป็น 3 ระยะคือ ระยะพัฒนา กำหนดประเด็นปัญหา ทบทวนเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง นำสาระสำคัญจากการทบทวนที่มีบริบทคล้ายคลึงกันร่างรูปแบบการพยาบาลใหม่ นำมาตรวจสอบโดยผู้ทรงคุณวุฒิประเมินด้วยโดยใช้เครื่องมือประเมินคุณภาพแนวปฏิบัติทางคลินิก (Agree II) ได้คะแนนร้อยละ 70.67 ระยะทดลองใช้ในกลุ่มผู้ป่วยทวารเทียมที่ผ่าตัดใหม่ที่โรงพยาบาลจังหวัดลพูน และผู้ป่วยรายใหม่ที่ได้รับการผ่าตัดทวารเทียมจากโรงพยาบาลอื่นแต่มารับบริการที่โรงพยาบาลลำพูน กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยการประมาณสัดส่วน ตามสูตรของ Cochran จำนวนกลุ่มตัวอย่างเท่ากับ 56 ราย เก็บข้อมูลในช่วงวันที่ 4 กรกฎาคม 2565 ถึงวันที่ 26 มิถุนายน 2566 ระยะสรุปผล วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าร้อยละและความถี่ เปรียบเทียบโดยใช้สถิติวิจัย Paired T test และ Independent T-Test

ผลการศึกษาพบว่า รูปแบบการพยาบาลผู้ป่วยทวารเทียมรายใหม่ประกอบด้วย 1) เปิดให้บริการคลินิกออสโตมี 2) จัดระบบการให้บริการได้แก่การพยาบาลก่อนผ่าตัดและหลังผ่าตัด วางแผนจำหน่ายและการดูแลต่อเนื่อง 3) จัดทำแนวทางการดูแลทวารเทียมและการสำรองอุปกรณ์พิเศษในการดูแลทวารเทียม 4) จัดระบบข้อมูลสารสนเทศเพื่อเก็บฐานข้อมูล 5) ให้สุขศึกษาและวางแผนจำหน่ายผู้ป่วยโดยพยาบาลเฉพาะทางในการดูแลทวารเทียม 6) เชื่อมโยงเครือข่ายเตรียมความพร้อมเพื่อรองรับการส่งตัวผู้ป่วยกลับสู่ชุมชน ผลการใช้รูปแบบพบว่า การเกิดแผลเปื่อยรอบทวารเทียมลดลงจากค่าเฉลี่ย 0.14 เหลือ 0.04 ( p < .05) การกลับมานอนโรงพยาบาลซ้ำจากภาวะแทรกซ้อนในการดูแลทวารเทียมลดลงจาก ค่าเฉลี่ย 0.44 เหลือ 0.00 การกลับมารับการสอนการดูแลทวารเทียมซ้ำ ลดลงจากค่าเฉลี่ย 0.89 เหลือ 0.00 ทุกหัวข้อแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ค่า p < .05 ความรู้ความเข้าใจในการดูแลทวารเทียมเรื่องอุปกรณ์ที่ใช้สำหรับทวารเทียม การรับประทานอาหาร การแต่งกาย การออกกำลังกาย และอาการผิดปกติที่ต้องมาพบแพทย์ ทุกหัวข้อค่าคะแนนเฉลี่ยเพิ่มขึ้น (p < .01)

ข้อเสนอแนะ การศึกษานี้มีความเฉพาะเจาะจง ผู้ใช้รูปแบบการพยาบาลผู้ป่วยทวารเทียม ได้แก่ พยาบาลเฉพาะทางในการดูแลทวารเทียม จึงควรเพิ่มแนวทางนำไปใช้สำหรับพยาบาลวิชาชีพทั่วไป และเพิ่มช่องทางการให้คำปรึกษาในการใช้รูปแบบการพยาบาลทวารเทียม จากพยาบาลเฉพาะทางในการดูแลทวารเทียม การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศเข้ามาช่วยในการสื่อสาร จะช่วยให้การทำงานสะดวก และมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น

ผลของโปรแกรมสุขศึกษาโดยประยุกต์ใช้ทฤษฎีความสามารถของตนเองต่อพฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้ป่วยโรคเบาหวาน

2025-04-02T00:58:54+07:00

การวิจัยกึ่งทดลองนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมสุขศึกษาโดยประยุกต์ใช้ทฤษฎีความสามารถ ของตนเองต่อพฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้ป่วยโรคเบาหวาน กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มา รับบริการที่โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลอำเภอลำลูกกา คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างโดยการสุ่มอย่างง่ายด้วยการจับ สลากเลือกหมู่บ้านและผู้ป่วยเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 30 ราย กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมสุขศึกษา เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย 2 ส่วน ได้แก่ 1) เครื่องมือในการทดลองคือโปรแกรมสุขศึกษาโดยประยุกต์ใช้ ทฤษฎีความสามารถของตนเอง ที่ผู้วิจัยพัฒนามาจากงานวิจัยการรับรู้ความสามารถของตนเอง 2) เครื่องมือในการ เก็บรวบรวมข้อมูลคือ แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป การรับรู้ความสามารถของตนเองและพฤติกรรมการดูแลตนเองของ ผู้ป่วยโรคเบาหวาน หาค่าความเที่ยงได้ เท่ากับ .88 และ .83 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และการทดสอบที

ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยของการรับรู้ความสามารถของตนเอง (ˉx= 83.56, S.D. = 4.43) และคะแนนเฉลี่ยของพฤติกรรมการดูแลตนเอง (ˉx= 62.30, S.D. = 4.68) สูงกว่ากลุ่มควบคุม และมีคะแนนเฉลี่ย ของการรับรู้ความสามารถของตนเอง สูงกว่าก่อนได้รับโปรแกรมสุขศึกษาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ p < .001

ผลการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าโปรแกรมสุขศึกษาโดยประยุกต์ใช้ทฤษฎีความสามารถของตนเอง ส่งผล ให้ผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 มีพฤติกรรมการดูแลตนเองที่ถูกต้องเพิ่มขึ้น จึงควรนำโปรแกรมสุขศึกษานี้ ไปศึกษา เพื่อทดลองใช้กับผู้ป่วยโรคเบาหวานกลุ่มอื่นต่อไป

ผลของโปรแกรมการโค้ชด้านสุขภาพต่อระดับฮีโมโกลบินเอวันซีในผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่ควบคุมไม่ได้

2025-03-26T00:51:30+07:00

การโค้ชด้านสุขภาพเป็นกลยุทธ์หนึ่งที่มีประสิทธิภาพในการส่งเสริมความรู้และทักษะโดยเน้นผู้ป่วยเป็นศูนย์กลาง การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการโค้ชด้านสุขภาพสำหรับผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ที่ควบคุมไม่ได้ วิธีการศึกษาเป็นวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มวัดผลก่อน–หลัง กลุ่มตัวอย่างคือผู้ป่วยเบาหวานที่เข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยอายุรกรรม จำนวน 76 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 38 คน และกลุ่มควบคุม 38 คน ระหว่างเดือนมกราคม–พฤษภาคม พ.ศ. 2563 เครื่องมือวิจัยประกอบด้วย โปรแกรมการโค้ชด้านสุขภาพ แบบประเมินความรู้การดูแลตนเอง สื่อการสอน คู่มือการดูแลตนเองสำหรับผู้ป่วยโรคเบาหวาน แบบประเมินความพร้อมในการจำหน่ายจากโรงพยาบาล แบบประเมินข้อมูลส่วนบุคคล และเครื่องตรวจฮีโมโกลบินเอวันซี เครื่องมือวิจัยผ่านการตรวจสอบคุณภาพโดยการหาความตรงจากผู้ทรงคุณวุฒิ 3 ท่าน และหาความเชื่อมั่นของเครื่องมือ และสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ Mann-Whitney U test และ Wilcoxon signed rank test

ผลการศึกษาพบว่า ภายหลังการเข้าร่วมโปรแกรม ระดับฮีโมโกลบินเอวันซีในกลุ่มทดลองต่ำกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญ (Z = –2.41, p = .016) และภายหลังการเข้าร่วมโปรแกรม กลุ่มทดลองมีระดับฮีโมโกลบินเอวันซีต่ำกว่าก่อนการเข้าร่วมโปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญ (Z = –3.33, p = .001)

ดังนั้น โปรแกรมการโค้ชด้านสุขภาพจึงมีประสิทธิภาพในการลดระดับฮีโมโกลบินเอวันซีในผู้ป่วยเบาหวานอย่างมีนัยสำคัญ และควรถูกนำไปประยุกต์ใช้ในหน่วยบริการสุขภาพเพื่อส่งเสริมการควบคุมโรคเบาหวานในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2

ความรอบรู้ด้านสุขภาพ บุคลิกภาพ และพฤติกรรมสุขภาพ ในการป้องกันโรคไวรัสโควิด-19 ของนักศึกษา มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต

2025-03-23T00:02:15+07:00

การวิจัยเชิงสำรวจนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับและความสัมพันธ์ระหว่างความรอบรู้ด้านสุขภาพ บุคลิกภาพ และพฤติกรรมของนักศึกษามหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิตในการป้องกันโรคไวรัสโควิด-19 ในช่วงการระบาดของไวรัสโควิด-19 กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาจำนวน 400 คนจากทุกคณะ ตั้งแต่ชั้นปีที่ 1–4 ที่ศึกษาในภาคปกติ ภาคการศึกษาที่ 1 ปีการศึกษา 2565 คัดเลือกโดยการสุ่มตัวอย่างแบบเป็นระบบ เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบสอบถามความรอบรู้ด้านสุขภาพ แบบสอบถามบุคลิกภาพ และแบบสอบถามพฤติกรรมในการป้องกันโควิด-19 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการหาค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน

ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างเป็นเพศหญิง ร้อยละ 61.20 มีอายุระหว่าง 15–20 ปี ร้อยละ 76.25 มีภูมิลำเนาอยู่ในกรุงเทพและปริมณฑล ร้อยละ 54.50 พักอาศัยอยู่บ้านพักนอกมหาวิทยาลัย ร้อยละ 61.80 มีความรอบรู้ด้านสุขภาพระดับมาก (Mean=3.84, S.D.=.51) มีบุคลิกภาพระดับมาก (Mean =3.70, S.D.=.57) มีพฤติกรรมสุขภาพระดับดีมาก (Mean= 3.62, S.D.=.54) ความรอบรู้ด้านสุขภาพมีความความสัมพันธ์ทางบวกกับพฤติกรรมสุขภาพ ในการป้องกันโรคไวรัส โควิด-19 อยู่ในระดับปานกลาง (r=.375) และบุคลิกภาพมีความสัมพันธ์ทางบวกกับพฤติกรรมสุขภาพ ในการป้องกันโรค ไวรัส โควิด-19 อยู่ในระดับปานกลาง (r=.387) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

จากการวิจัยครั้งนี้สามารถนำมาใช้ในการพัฒนาอาจารย์และนักศึกษาการจัดการเรียนการสอนด้วยการพัฒนาอย่างต่อเนื่องและทันต่อสถานการณ์การเปลี่ยนแปลงของโลก เป็นแนวทางที่นักศึกษาได้รับการพัฒนาอย่างไม่หยุดนิ่ง ในการเรียนรู้ ทดลอง แก้ไข ปรับปรุง ให้การจัดการเรียนการสอนเกิดความก้าวหน้าและเกิดประโยชน์ต่อนักศึกษา

ผลของการส่งเสริมแนวปฏิบัติการพยาบาลเพื่อการป้องกันการเกิดปอดอักเสบที่สัมพันธ์กับการใช้เครื่องช่วยหายใจในทารกแรกเกิด หอผู้ป่วยวิกฤตกุมารเวชกรรมและทารกแรกคลอด โรงพยาบาลน่าน

2025-05-08T00:41:06+07:00

การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลเพื่อการป้องกันการเกิดปอดอักเสบที่สัมพันธ์กับการใช้เครื่องช่วยหายใจต่อระดับความรู้และการปฏิบัติของพยาบาลวิชาชีพ และอุบัติการณ์ในการเกิดปอดอักเสบที่สัมพันธ์กับการใช้เครื่องช่วยหายใจในทารกแรกเกิดในหอผู้ป่วยวิกฤติกุมารเวชกรรมและทารกแรกคลอด โรงพยาบาลน่าน การศึกษาแบ่งออกเป็น 4 ขั้นตอน คือ ขั้นวางแผน ขั้นลงมือปฏิบัติ ขั้นสังเกต และขั้นสะท้อนผลการปฏิบัติ กลุ่มตัวอย่าง คือ พยาบาลวิชาชีพ จำนวน 13 ราย และทารกแรกเกิด 70 ราย รวบรวมข้อมูลระหว่างเดือนกันยายน พ.ศ. 2567 ถึงเดือนมีนาคม พ.ศ. 2568 เครื่องมือที่ใช้ในการดำเนินการวิจัย ได้แก่ เครื่องมือที่ใช้ในการดำเนินการศึกษา และ เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ทีอิสระ และไคสแควร์

ผลการวิจัยพบว่า ภายหลังการใช้แนวปฏิบัติของพยาบาลวิชาชีพเพื่อป้องกันการเกิดปอดอักเสบที่สัมพันธ์กับการใช้เครื่องช่วยหายใจ ค่าเฉลี่ยคะแนนความรู้ของพยาบาลวิชาชีพเกี่ยวกับการปฏิบัติการพยาบาลเพื่อป้องกันการเกิดปอดอักเสบที่สัมพันธ์กับการใช้เครื่องช่วยหายใจ สูงกว่าก่อนการใช้แนวปฏิบัติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t=7.104, p<.001) พยาบาลวิชาชีพมีการปฏิบัติที่ถูกต้องในภาพรวม สูงกว่าก่อนการส่งเสริมแนวปฏิบัติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (X²=251.682, p<.001) และอุบัติการณ์การเกิดปอดอักเสบที่สัมพันธ์กับการใช้เครื่องช่วยหายใจในทารกแรกเกิด ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (X²=3.231, p=.036) จากก่อนการส่งเสริมแนวปฏิบัติ 11.24 ครั้ง ต่อ 1,000 วันที่ใส่ท่อช่วยหายใจ ลดลงเหลือ 3.46 ครั้ง ต่อ 1,000 วันที่ใส่ท่อช่วยหายใจ

ดังนั้นการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลเพื่อป้องกันการเกิดปอดอักเสบที่สัมพันธ์กับการใช้เครื่องช่วยหายใจในทารกแรกเกิด ทำให้พยาบาลวิชาชีพมีความรู้และการปฏิบัติที่ถูกต้องมากขึ้น และสามารถลดอุบัติการณ์การเกิดปอดอักเสบที่สัมพันธ์กับการใช้เครื่องช่วยหายใจในทารกแรกเกิดได้