เวชสารสงขลานครินทร์

Reviewer Acknowledgement, 2025

2025-12-02T13:50:22+07:00

The Effect of Service Quality on Customers’ Satisfaction: A Study on Public Healthcare Centers at Yeka Sub-City in Addis Ababa, Ethiopia

2025-12-04T11:22:00+07:00

Objective: The general objective of this research is to identify the effect of healthcare service quality on the customers’ satisfaction at the public health centers of the Yeka sub-city in Addis Ababa, Ethiopia.
Material and Methods: This cross-sectional study was conducted in 2020, across public health centers at Yeka sub-city, Addis Ababa; Ethiopia. Using proportional allocation, 567 participants were selected through a systematic exit interview approach at every 7th interval. Data analysis included the frequency distribution of socio-demographic characteristics and satisfaction levels, presented in tables and figures. Logistic regression analysis at a 95% confidence interval was used to identify the predictors of customer satisfaction; at a p-value<0.005.
Results: A total of 567 (69.66% female) study subjects were included.The response rate was recorded to be 98.61%, overall customer satisfaction accounted for 400 (70.55%) [95% Confidence Interval: 66.80%-74.30%]. Logistic regression analysis revealed that responsiveness (odds ratio [OR]=5.21, p-value<0.000), reliability (OR=7.47, p-value<0.000), and empathy (OR=2.44, p-value<0.005), along with other service quality sub-components, had a significant positive impact on customer satisfaction.
Conclusion: The level of customers’ overall satisfaction in this study is significantly higher compared to most other studies conducted in Ethiopia. Factors; such as reliability, responsiveness, and empathy were positively linked to customers’ satisfaction. To further enhance satisfaction and encourage the use of healthcare services, health centers should focus on improving the quality of their healthcare services.

Gaps in MPO and PR3 ELISA Performance in ANCA-Associated Vasculitis: A Thai Cohort Analysis

2025-12-04T11:21:55+07:00

Objective: Early and accurate diagnosis of antineutrophil cytoplasmic antibody (ANCA)-associated vasculitis (AAV) is critical to initiating appropriate treatment and for improving patient outcomes. Delayed diagnosis may result in irreversible organ damage, prolonged disease activity and increased mortality. Although, myeloperoxidase (MPO)-ANCA and proteinase 3 (PR3)-ANCA detection by enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) is widely implemented, diagnostic performance may vary across different AAV subtypes and ethnic populations. This study aimed to assess the diagnostic accuracy of MPO-ANCA and PR3-ANCA ELISA in a hospital-based cohort of Thai patients.
Material and Methods: A retrospective analysis was conducted on clinical and serological data from a hospital-based Thai cohort of patients tested for ANCA, using MPO and PR3 ELISA; from January 2019 until August 2024. Sensitivity and specificity were calculated using confirmed AAV diagnoses as the reference standard.
Results: Among the 55 confirmed AAV cases, ELISA detected MPO-ANCA or PR3-ANCA in 39 cases (70.9% sensitivity), and showed 95.0% specificity among non-AAV controls. Subtype analysis revealed the highest sensitivity for microscopic polyangiitis (MPA, 76.7%) and granulomatosis with polyangiitis (GPA, 66.7%), but low sensitivity for eosinophilic granulomatosis with polyangiitis (EGPA, <30.0%). MPA was the most common subtype (48.4%), with a median age of 67 years. ELISA failed to detect ANCA in 29.1% of the confirmed AAV cases, most of which were EGPA.
Conclusion: MPO-ANCA and PR3-ANCA ELISA are highly specific; however, they have limited sensitivity, particularly for EGPA. Given the regional variations in AAV subtype prevalence, reliance on ELISA alone may cause underdiagnosis. Complementary testing strategies may improve detection of ELISA-negative samples.

การศึกษาความคิดเห็นและข้อเสนอแนะของนักศึกษาแพทย์ระดับ ปรีคลินิก คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ต่อการสอบ

2025-12-04T11:21:53+07:00

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาความคิดเห็นและข้อเสนอแนะของนักศึกษาแพทย์ระดับปรีคลินิก คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ที่มีต่อระบบการสอบ Progress Test ทั้งในด้านประโยชน์ ความพึงพอใจ และความเหมาะสมของช่วงเวลาสอบ รวมถึงสังเคราะห์ข้อเสนอแนะเพื่อนำไปพัฒนารูปแบบการสอบและระบบ feedback ให้สอดคล้องกับแนวคิด Outcome-Based Education (OBE) และสนับสนุนการเรียนรู้ระยะยาวของผู้เรียน
วัสดุและวิธีการ: การวิจัยแบบผสมผสาน (mixed-methods) โดยใช้ข้อมูลทุติยภูมิจากแบบบันทึกข้อมูลแบบสอบถามที่แนบในระบบรายงานผลสอบ Progress Test ระหว่างปีการศึกษา 2565–2567 กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 1–3 จำนวน 477 คน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยสถิติเชิงพรรณนา และข้อมูลเชิงคุณภาพจากคำตอบปลายเปิดด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา (content analysis)
ผลการศึกษา: นักศึกษาแพทย์ระดับปรีคลินิกรับรู้ถึงประโยชน์และมีความพึงพอใจต่อระบบสอบ Progress Test ในทุกด้าน โดยเฉพาะระบบ e-testing ซึ่งได้รับคะแนนเฉลี่ย 4.33, 4.39 และ 4.28 สำหรับนักศึกษาชั้นปีที่ 1, 2 และ 3 ตามลำดับ ส่วนระบบ feedback รายบุคคลได้รับคะแนนเฉลี่ย 4.24, 4.16 และ 4.19 ตามลำดับ สำหรับความคิดเห็นเกี่ยวกับความเหมาะสมของช่วงเวลาการสอบ พบว่านักศึกษามากกว่าร้อยละ 75 ทุกชั้นปีเห็นว่า “เหมาะสม” โดยชั้นปีที่ 2 มีสัดส่วนสูงสุด (90.79%) และชั้นปีที่ 1 ต่ำสุด (78.45%) ข้อมูลจากคำตอบปลายเปิดสะท้อนข้อเสนอแนะสำคัญใน 4 ประเด็น ได้แก่ ความต้องการเฉลยข้อสอบพร้อมคำอธิบาย การวิเคราะห์ผลสอบรายหัวข้อเพื่อให้ทราบจุดอ่อน การจัดตารางสอบให้สอดคล้องกับภาระการเรียนของแต่ละช่วงเวลา และความชัดเจนของวัตถุประสงค์การสอบ ซึ่งข้อเสนอแนะเหล่านี้สามารถใช้เป็นแนวทางในการปรับปรุงระบบสอบและกระบวนการให้ feedback ให้เหมาะสมกับความต้องการของผู้เรียนในแต่ละช่วงชั้นปี
สรุป: ผลการศึกษานี้สะท้อนมุมมองเชิงบวกของนักศึกษาแพทย์ระดับปรีคลินิกต่อระบบสอบ Progress Test ทั้งในด้านความพึงพอใจ การรับรู้ประโยชน์ และการนำผลสอบไปใช้ในการพัฒนาตนเอง โดยเฉพาะในนักศึกษาชั้นปีที่ 2 และ 3 ซึ่งมีแนวโน้มตอบรับต่อระบบ feedback และสามารถวางแผนการเรียนรู้ได้อย่างเหมาะสม ขณะที่นักศึกษาชั้นปีที่ 1 แสดงความต้องการด้านความชัดเจนเกี่ยวกับวัตถุประสงค์ของการสอบและการเตรียมความเข้าใจเกี่ยวกับระบบสอบเพิ่มเติม แนวโน้มเหล่านี้สอดคล้องกับแนวคิด OBE และ Self-directed learning ที่เน้นการประเมินเพื่อการพัฒนาผู้เรียนอย่างต่อเนื่อง ผู้วิจัยเสนอให้ปรับปรุงระบบ feedback ให้ตอบโจทย์รายบุคคลมากยิ่งขึ้น จัดตารางสอบให้สอดคล้องกับภาระการเรียนรู้ในแต่ละช่วง และใช้ข้อมูลจากผลสอบเพื่อสนับสนุนการดูแลนักศึกษาเป็นรายกรณีอย่างเหมาะสม เพื่อส่งเสริมพฤติกรรมการเรียนรู้ระยะยาวอย่างมีประสิทธิภาพและยั่งยืน

การศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการขอทุนวิจัยภายนอกของอาจารย์ สายวิชาการ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

2025-12-04T11:25:43+07:00

วัตถุประสงค์: 1) เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการขอทุนวิจัยภายนอกของอาจารย์สายวิชาการ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ 2) เพื่อเปรียบเทียบปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการขอทุนวิจัยภายนอกของอาจารย์สายวิชาการ คณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ จำแนกตามประเภทบุคลากร ช่วงอายุงาน ระดับการศึกษา ตำแหน่งทางวิชาการ การเผยแพร่ผลงานทางวิชาการ และการขอรับทุนวิจัยภายนอก และ 3) เพื่อศึกษาความต้องการในการขอทุนวิจัยภายนอกของอาจารย์ สายวิชาการ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
วัสดุและวิธีการ: ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณ เป็นการศึกษาแบบตัดขวาง โดยใช้แบบสอบถามมีลักษณะเป็นแบบตรวจสอบรายการ (Check list) ตรวจสอบความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหา ค่าดัชนีความสอดคล้อง (Item Objective Congruence) ของทั้งฉบับเท่ากับ 0.93 และค่าความเชื่อมั่นสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค (Cronbach’s Alpha Coefficient) เท่ากับ 0.89 การคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างโดยใช้วิธีการสุ่มแบบแบ่งชั้น ซึ่งกำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างตามแนวคิดของ Krejcie and Morgan
ผลการศึกษา: กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา จำนวน 100 คน พบว่า จากการศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการขอทุนวิจัยภายนอกของอาจารย์สายวิชาการ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ พบว่า ปัจจัยด้านบุคคล ด้านทักษะในการยื่นขอรับทุนวิจัย เป็นปัจจัยสำคัญที่มีอิทธิพลเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญต่อหลายตัวแปร ได้แก่ การขอรับทุนวิจัยภายนอก (Beta=0.656, p-value<0.05) การเผยแพร่ผลงานทางวิชาการ (Beta=0.529, p-value<0.05) และตำแหน่งทางวิชาการ (Beta=0.367, p-value<0.05) ตามลำดับ สำหรับตำแหน่งทางวิชาการ ปัจจัยภายนอก ด้านสภาพแวดล้อมในการทำวิจัย เป็นปัจจัยสำคัญที่มีอิทธิพลเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญ (Beta=0.342, p-value=0.005) ช่วงอายุงาน ปัจจัยด้านบุคคล ด้านทัศนคติต่อการทำวิจัย มีอิทธิพลเชิงลบอย่างมีนัยสำคัญ (Beta=-0.311, p-value=0.034) และการขอรับทุนวิจัยภายนอก ปัจจัยภายนอก ด้านนโยบายและการบริหาร มีอิทธิพลเชิงลบอย่างมีนัยสำคัญ (Beta=-0.394, p-value=0.014) สำหรับประเภทบุคลากรและระดับการศึกษา ทั้งปัจจัยด้านบุคคลและด้านปัจจัยภายนอกไม่สามารถทำนายได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ เมื่อศึกษาความแตกต่างจำแนกตามประเภทบุคลากร ช่วงอายุงาน ระดับการศึกษา ตำแหน่งทางวิชาการ การเผยแพร่ผลงานทางวิชาการ และการขอรับทุนวิจัยภายนอก พบว่า ไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และความต้องการในการขอทุนวิจัยภายนอกของอาจารย์สายวิชาการ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ โดยรวมอยู่ในระดับมาก (x̄=3.75, standard deviation=0.89)
สรุป: ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการขอทุนวิจัยภายนอก ของอาจารย์สายวิชาการ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ด้านทักษะในการยื่นขอรับทุนวิจัยและด้านสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการทำวิจัยเป็นปัจจัยสำคัญที่ส่งเสริมการขอทุนวิจัยภายนอกของอาจารย์สายวิชาการ ในขณะที่ด้านนโยบายและการบริหารที่ไม่เหมาะสมอาจเป็นอุปสรรคต่อการขอทุนวิจัย เมื่อจำแนกตามประเภทบุคลากร ช่วงอายุงาน ระดับการศึกษา ตำแหน่งทางวิชาการ การเผยแพร่ผลงานทางวิชาการ และการขอรับทุนวิจัยภายนอก พบว่า ไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และความต้องการขอทุนวิจัยภายนอกโดยรวมอยู่ในระดับมาก

นาลบูฟีน (Nalbuphine): เภสัชวิทยาและการนำไปใช้ทางคลินิก

2025-12-04T11:21:57+07:00

นาลบูฟีน (nalbuphine) เป็นยาระงับปวดกลุ่มโอปิออยด์ชนิดสังเคราะห์ที่มีกลไกการออกฤทธิ์อย่างมีเอกลักษณ์ โดยออกฤทธิ์กระตุ้นที่ตัวรับโอปิออยด์ชนิด kappa (kappa-opioid receptor agonist) และออกฤทธิ์ต้านที่ตัวรับโอปิออยด์ชนิด mu (mu-opioid receptor antagonist) กลไกการออกฤทธิ์ 2 อย่างนี้ทำให้นาลบูฟีนออกฤทธิ์บรรเทาปวดได้อย่างมีประสิทธิภาพ และลดความเสี่ยงของการเกิดผลข้างเคียงที่มักเกิดจากการกระตุ้นตัวรับโอปิออยด์ชนิด mu บทความปริทัศน์นี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับคุณสมบัติทางเภสัชวิทยา และการนำไปใช้ทางคลินิก
เมื่อเปรียบเทียบกับมอร์ฟีน นาลบูฟีนสามารถระงับปวดได้ในระดับที่ใกล้เคียงกัน แต่มีความเสี่ยงต่อการเกิดภาวะกดการหายใจ อาการคัน คลื่นไส้และอาเจียนน้อยกว่า นาลบูฟีนมีประโยชน์ในการควบคุมอาการปวดก่อน ระหว่าง และหลังการผ่าตัด (perioperative) ช่วยป้องกันและรักษาอาการคันที่เกิดจากโอปิออยด์ รวมถึงการใช้เป็นยาร่วมในการระงับความรู้สึกเฉพาะส่วน (regional anesthesia) และ neuraxial anesthesia อย่างไรก็ตาม การนำมาใช้ในเด็กและสตรีมีครรภ์ยังไม่มีข้อสรุปที่ชัดเจน เนื่องจากขาดข้อมูลด้านความปลอดภัยที่เพียงพอ นอกจากนี้ ควรใช้นาลบูฟีนอย่างระมัดระวังในผู้ป่วยที่มีภาวะพึ่งพาโอปิออยด์ (opioid dependence) เนื่องจากนาลบูฟีนอาจกระตุ้นให้เกิดอาการถอนยาได้

Neoadjuvant Chemotherapy for Breast Cancer: Who Should Get It?

2025-12-04T11:22:02+07:00

Neoadjuvant chemotherapy plays a critical role for patients eligible for preoperative therapy; especially for those with HER2-positive or triple-negative breast cancer. Advances in systemic therapy have led to increased rates of pathological complete response (pCR), a key indicator of long-term outcomes and a guide for subsequent adjuvant treatments. pCR also serves as a surrogate marker for the approval of new drugs in breast cancer. Neoadjuvant chemotherapy enhances the feasibility of breast-conserving surgery and sentinel lymph node biopsy for patients showing a clinical response. Effective management requires collaboration with a multidisciplinary team—including medical oncologists, surgical oncologists and radiation oncologists—prior to starting treatment. This is to consider therapy sequencing, its results in various treatment options, and appropriate management of breast and axillary nodes for potential de-escalation. Future advancements in personalized therapy involve identifying patients with exceptional responses to neoadjuvant chemotherapy whom may be able to avoid surgery entirely, and developing strategies to tailor neoadjuvant regimens using predictive biomarkers.

Preventive Health Care Will No Longer Be Cheap

2025-09-01T08:51:55+07:00