ผลของโปรแกรมส่งเสริมการจัดการตนเองต่อพฤติกรรมการควบคุมโรคหืดของเด็กวัยเรียนโรคหืด
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยกึ่งทดลองครั้งนี้ เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมส่งเสริมการจัดการตนเองต่อพฤติกรรมการควบคุม โรคหืดของเด็กวัยเรียนโรคหืด กลุ่มตัวอย่าง คือ เด็กวัยเรียนโรคหืดที่เข้ารับการรักษาในคลินิกโรคหืดของ โรงพยาบาลในจังหวัดระยอง คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างตามคุณสมบัติที่กำหนดแบบเจาะจง และสุ่มเข้ากลุ่มทดลองและ กลุ่มควบคุม กลุ่มละ 20 ราย กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมส่งเสริมการจัดการตนเองตามแนวคิดการจัดการตนเอง ของ Creerประกอบด้วย การตั้งเป้าหมาย การเก็บรวบรวมข้อมูล การประมวลและประเมินข้อมูล การตัดสินใจ การลงมือปฏิบัติ และการประเมินผลการปฏิบัติส่วนกลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ เป็นระยะเวลา 8 สัปดาห์ เครื่องมือวิจัยที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูลคือ แบบสอบถามพฤติกรรมการควบคุมโรคหืดของเด็กวัยเรียน โรคหืด มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .90 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา independent t-test และ paired t-test ผลการวิจัยพบว่า ภายหลังได้รับโปรแกรมส่งเสริมการจัดการตนเอง กลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรม การควบคุมโรคหืดสูงกว่ากลุ่มควบคุม (t38 = 12.72, p < .001) และสูงกว่าก่อนได้รับโปรแกรมส่งเสริมการ จัดการตนเองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t19 = 21.21, p < .001) แสดงให้เห็นว่าพยาบาลสามารถนำโปรแกรม ไปประยุกต์ใช้กับเด็กวัยเรียนโรคหืดเพื่อส่งเสริมให้มีการควบคุมโรคหืดที่ดีได้
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Chowsan, N. (2007). Effects of health education on knowledge and health behaviors among school-age children with asthma and their families. Master Thesis (Family Nursing), Khon Kaen University, Khon Kaen. [In Thai].
Concettina, Dawn, B., & Pnina, W. (2012). Nursing Care in Pediatric Respiratory Disease. Singapore: Fabulous Printers.
Creer, L.T. (2000). Self-management of chronic illness. Handbook of self-regulation. California:Academic (pp. 601-629). San Diego, CA: Academic Press.
Gebert, N., Hummelink, R., Konning, J., Staab, D., Schmidt, S., Szczepanski, R., … Wahn, U. (1998). Efficacy of a self-management program for childhood asthma–A prospective controlled study. Patient Education and Counseling, 35, 213–220.
Global Initiative for Asthma [GINA]. (2015). Global strategy for asthma management and prevention. USA: Medical Communication Resources, Inc.
Jittanoon, P. (2010). Health care for school-age children: Nursing service provision in school. Songkhla: Pimpaluck lymbraderspress. [In Thai].
Juntachum, W. (2002). Nursing research: Sample selection and sample size determination. Khon Kaen: Khon Kaen Printing. [In Thai].
Kamonwatcharaphan, A. (2012). The development of discharge planning model for children age 0-5 years with asthma disease using D-M-E-T-H-O-D Model. Master Thesis (Pediatric Nursing), Khon Kaen University, Khon Kaen. [In Thai].
Kiatthinun, S. (2005). Effects of supportive nursing system on self-care behavior and asthmatic control in school-age children. Master Thesis (Pediatric nursing), Mahidol University, Nakhon Pathom. [In Thai].
Lumnoi, U. (2008). The effect of using perceived self - efficacy program on Self-management behavior among school-aged children with asthma. Master Thesis (Pediatric Nursing), Chulalongkorn University, Bangkok. [In Thai].
McCarthy, M. J., Herbert, R., Brimacombe, M., Hansen, J., Wong, D., & Zelman, M. (2002). Empowering parents through asthma education. Pediatric Nursing, 28(5), 465-473.
National Health Interview Survey [NHIS]. (2013). Percentage of children ages 0-17 reported to have asthma. Retrieved 3 January 2017 from http://www.childrens databank org.
Nootara, K. (2013). Effect of yoga on pulmonary function and asthmatic control in school-age children. Master Thesis (Pediatric Nursing), Mahidol University, Nakhon Pathom. [In Thai].
Perez, M. G., Feldman, L., & Caballero, F. (1999). Effects of a self-management educational program for the control of childhood asthma. Patient Education and Counseling, 36, 47–55.
Piaget, J. (2001). Piaget’s theory. Handbook of child psychology (4th ed.). New York: Wiley.
Prabpal, N. (2009). Respiratory distress. Bangkok: Beyond enterprise. [In Thai]
Saetae, T. (2019). Effects of the self-regulation program on health behaviors and pulmonary function of school-age children with asthma. Journal of The Police Nurse, 11(1), 139-150.
Sangam, K. (2008). Pediatric neonatal critical care nursing, Songkhla: Faculty of Nursing, Prince of Songkhla University. [In Thai].
Schiesselman, J. J. (1973). Planning a longitudinal study I: sample size determination. Journal of Chronic Diseases. 26(9), 533-560.
Tangarayasup, V. & Thana, K. (2014). Knowledge, self-care behavior and result control disease of school-age asthma children with a nursing support system and provide knowledge according to Orem s nursing theory framework. Journal of Mahasarakham Hospital, 11(1), 9-15. [In Thai].
Thanawong, K. (2014). Effects of health education leaning management on personal health care using self-regulation theory on health behaviors of elementary school students. Journal of Education, 9(2), 1-15. [In Thai].
The Asthma Foundation of Thailand. (2012). Thai asthma database. Bangkok: Pimdee Limited Partnership. [In Thai].
Walder, N., Kopel, S. J., Koinis-Mitchell, D., & McQuaid, E. L. (2005). Patterns of quick-relief and long term controller medication use in pediatric asthma. Journal of Pediatrics, 146(5), 177-182.
Wanchinawin, K. (1999). The study of health beaviors in school-age children with level of disease. Master Thesis (Pediatric Nursing), Mahidol university, Nakhon Pathom. [In Thai].
Wattana, C., Srisuphan, W., Pothiban, L., & Upchurch, S.L. (2007). Effects of a diabetes self-management program on glycemic control, coronary heart disease risk, and quality of life among Thai patients with type 2 diabetes. Nursing & Health Sciences, 9(2), 135-141. [In Thai].
Wongrattana, C. (2017). Techniques in using statistics for research (12th ed.). Nonthaburi: Thai Netmitkit Inter progressive. [In Thai].
