ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อโรคซึมเศร้าในผู้สูงอายุโรคเรื้อรัง ชุมชนกึ่งเมืองกึ่งชนบท อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ เป็นการวิจัยเชิงพยากรณ์ มีวัตถุประสงค์เพื่อมุ่งศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเกิดโรค ซึมเศร้าในผู้สูงอายุโรคเรื้อรัง เขตชุมชนกึ่งเมืองกึ่งชนบท อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้สูงอายุโรคเรื้อรัง 340 คน ซึ่งเป็นกลุ่มโรคที่พบมาก 4 อันดับแรกในจังหวัดพิษณุโลก ได้แก่ โรคความดัน โลหิตสูง โรคข้อเสื่อม โรคหัวใจและหลอดเลือดและโรคเบาหวาน ไม่มีภาวะสมองเสื่อม ใช้วิธีการสุ่ม ตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วยแบบสอบถามข้อมูลทางประชากรและสังคมเศรษฐกิจ ทั่วไป, แบบประเมินโรคซึมเศร้า 9Q , แบบทดสอบความรู้ แบบสอบถามทัศนคติ การรับรู้โอกาสเสี่ยงฯ และพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพจิตฯ, ความคิดอัตโนมัติด้านลบ การเห็นคุณค่าในตนเอง แรงจูงใจ ใฝ่สัมฤทธิ์ และการสนับสนุนทางสังคม ศึกษาวิจัยระหว่าง เดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2559 ถึงเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติการแจกแจงความถี่และร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสถิติสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และวิเคราะห์ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเกิดโรคซึมเศร้าโดยใช้ สถิติถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน ผลการวิเคราะห์ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อโรคซึมเศร้าในผู้สูงอายุโรคเรื้อรัง ได้แก่ พฤติกรรมสร้างเสริม สุขภาพจิตในการป้องกันโรคซึมเศร้า (Xc) ความคิดด้านลบ (Xe) การเห็นคุณค่าในตนเองของผู้สูงอายุโรค เรื้อรัง (Xf) และปัจจัยพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพจิตในการป้องกันโรคซึมเศร้าสามารถพยากรณ์ได้ดีที่สุด ปัจจัยทั้งหมดสามารถร่วมพยากรณ์การเกิดโรคซึมเศร้า ได้ร้อยละ 61.60 (adjusted R2 = 0.616) สามารถเขียนสมการพยากรณ์ได้ดังนี้ Y = 2.269 + .511Xc + .723Xe + .088Xf Z = .612Xc + .379Xe +.007Xf