Effect of Health Promotion Program to Reduce Drinking in The Community with Family Participation on Drinking Behaviors amomg Hazadous Drinkers
Abstract
This quasi-experimental research aimed to study the effects of a health promotion program with family participation in drinking behaviors among hazardous drinkers in a community.The samples were purposive sampling that consisted of 25 persons in each group. The experimental group received the health promotion program with family participation in the community while the control group received conventional nursing care. The research instrument was an 8-week in a health-promotion program that included knowledge training, knowledge discussion and sharing, village public broadcasting, follow-up home call, and home visit.Two types of instrument were employed for data collecting including Alcohol Use Disorders Identification Test (AUDIT) and Perceptions of Drinking Behaviors among Hazardous Drinkers Questionnaire. The data was analyzed by percentage, mean, standard deviation, paired- samples t-test and Independent sample t-test. The results revealed that: 1. By the end of this study, the experimental group had a significantly lower mean score of the level of alcohol consumption habits than before the intervention (p < 0.001). 2. By the end of this study, the experimental group had a mean score of alcohol consumption behaviors lower than the control group at a statistically significant level (p < 0.001).
References
การสื่อสารระหว่างบุคคลเพื่อลดพฤติกรรม
การดื่มสุราในผู้ดื่ม แบบเสี่ยง. การศึกษาค้นคว้า
ด้วยตนเอง ส.ม. มหาวิทยาลัยพะเยา.
เนาวรัตน์ นวกุลพันธ์. (2555). ผลของโปรแกรมการ
สร้างเสริมสุขภาพต่อพฤติกรรมสุขภาพและ
การควบคุมโรคหลอดเลือดสมองของประชาชน
กลุ่มเสี่ยง. วิทยานิพนธ์ พย.ม.สาขาวิชา
การพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชน, มหาวิทยาลัยนเรศวร,
พิษณุโลก.
บัณฑิต ศรไพศาล จุฑาภรณ์ แก้วมุงคุณ และกมลา
วัฒนาพร. (2553). รายงานสถานการณ์สุรา
ประจำปี พ.ศ.2553. กรุงเทพฯ: พิมพ์ดีการพิมพ์.
ปาริฉัตร พงษ์หาร. (2555). ผลของโปรแกรมการสร้าง
เสริมสุขภาพต่อพฤติกรรมการป้องกันโรค
กลุ่มอาการอ้วนลงพุงของอาสาสมัครสาธารณสุข.
วิทยานิพนธ์ พย.ม. สาขาวิชาการพยาบาลเวช
ปฏิบัติชุมชน, มหาวิทยาลัยนเรศวร, พิษณุโลก.
ป่านฤดี มโนมัยพิบูลย์. (2555). คู่มือมาตรฐานการบำบัด
รักษาผู้ใช้แอลกอฮอล์ศูนย์บริการสาธารณสุข.
กรุงเทพฯ: สำนักอนามัยกรุงเทพมหานคร.
ปริทรรศ ศิลปะกิจและพันธ์ุนภา กิตติรัตน์ไพบูลย์.
(2552). AUDIT แบบประเมินปัญหาการดื่มสุรา
แนวปฏิบัติสำหรับสถานพยาบาลปฐมภูมิ
(พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ : ทานตะวันเปเปอร์.
โรงพยาบาลบางระกำ. (2556). สรุปผลการดำเนินงาน
สุขภาพจิตประจำปี 2556. พิษณุโลก: โรงพยาบาล
บางระกำ.
โรงพยาบาลบางระกำ. (2558). รายงานประจำปี2558.
พิษณุโลก: โรงพยาบาลบางระกำ.
สดุดี น้อยภรณ์. (2552). ปัจจัยทำนายการมีส่วนร่วม
ของครอบครัวในการลดพฤติกรรมการดื่มสุรา
ในผู้ป่วยติดสุรา. วิทยานิพนธ์ พย.ม สาขาวิชา
การพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชน, มหาวิทยาลัย
ธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.
สมจิต หนุเจริญกุล. (2543). การพยาบาลทาง
อายุรศาสตร์เล่ม 4. กรุงเทพฯ: ภาควิชาพยาบาล
ศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี
มหาวิทยาลัยมหิดล.
สายชล ยุบลพันธ์. (2553).ผลของการบำบัดแบบเสริม
สร้างแรงจูงใจโดยญาติมีส่วนร่วมต่อ พฤติกรรม
การดื่มแอลกอฮอล์ของผู้ที่ เป็นโรคติดสุรา
โรงพยาบาลสวนปรุง จังหวัดเชียงใหม. วิทยานิพนธ์
พย.ม.สาขาวิชาการพยาบาลจิตเวช, มหาวิทยาลัย
เชียงใหม่, เชียงใหม่.
สุพิมพ์ อุ่นพรม. (2550). ผลของโปรแกรมการให้ความ
รู้ด้านสุขภาพต่อพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพ
ของประชาชนกลุ่มเสี่ยงโรคเบาหวานใน
ผู้ใหญ่. วิทยานิพนธ์พย.ม. สาขาวิชาการพยาบาล
เวชปฏิบัติชุมชน, มหาวิทยาลัยนเรศวร, พิษณุโลก.
สุรศักดิ์ ไชยสงค์ กัณณพนต์ ภักดีเศรษฐกุล และ ทักษ
พล ธรรมรังสี. (2556). รายงานสถานการณ์การ
บริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์รายจังหวัด.
นนทบุรี: ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา สำนักงานพัฒนา
นโยบายสุขภาพระหว่างประเทศ.
อารีย์ ธวัชวัฒนานันท์. (2557). ผลลัพธ์ของการ
ใช้โปรแกรมส่งเสริมสุขภาพในผู้ป่วยที่มี
ภาวะเบาหวานขึ้นจอประสาทตา.วิทยานิพนธ์
พย.ม. สาขาวิชาการพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชน,
มหาวิทยาลัยคริสเตียน,กรุงเทพฯ.
Best, J.W. (1970). Research in education. New Jersey:
Prentice Hall.
Pender, N.J., Murdaugh, C.L., &Parson, M.A. (2011).
Health promotion in nursing practice. (6rded).
Upper Saddle River, NJ: Prentic Hall