Journal of Hematology and Transfusion Medicine

Anti-factor VIII autoantibody eradication in acquired hemophilia A: focused strategies for resource-constrained settings

2024-08-04T12:03:00+07:00

Significance of antiglobulin test in clinical diagnosis

2024-09-19T10:58:53+07:00

Erdheim-chester disease with bilateral proptosis, coated aorta and hairy kidney

2024-07-09T11:10:56+07:00

Erdheim-Chester disease (ECD) is a rare histiocytic disorder with a spectrum of clinical manifestations, ranging from asymptomatic single-organ involvement to multisystem disease. We present a classic case of ECD with detailed radiographic and histopathologic findings.

A 63-year-old Thai female with a history of triple vessel disease post-PCI presented with bilateral proptosis and blurred vision for one year. On admission, she exhibited marked proptosis epiblepharon, lagophthalmos, conjunctival injection, chemosis, limited extraocular movement and cranial nerve II palsy. Imaging showed increased bilateral retro-orbital infiltrative lesions, osteosclerotic changes, and soft tissue thickening along the great vessels and retroperitoneum. A retro-orbital soft tissue biopsy showed foamy histiocytic proliferation with Touton giant cells. EDC was confirmed by next-generation sequencing revealing a BRAF V600E mutation. This patient received pegylated interferon-alpha. At 1-year follow-up visit, the disease remained stable.

In this report, we present a classic case of EDC. The rarity of this disease makes it challenging to diagnose. The typical presentation characteristics raise awareness for the diagnosis of EDC, which is based on features such as osteosclerotic lesions in the long bones, soft tissue infiltration in medium to large vessels (coated aorta) and the bilateral pelvicalyceal systems (hairy kidney). These findings were confirmed through tissue pathology and molecular diagnostics.

Detection of red blood cell-bound antibody by flow cytometry as compared with direct antiglobulin test in patients with autoimmune hemolytic anemia (AIHA)

2024-06-20T11:32:32+07:00

Abstract:

Introduction: Autoimmune hemolytic anemia (AIHA) is a condition in which the body produces antibodies against red blood cells, leading to their destruction. Diagnosis relies on clinical symptoms, laboratory evidence of hemolysis, and the detection of antibodies on red blood cells. However, there are some patients with AIHA who lack detectable antibodies, this leads to diagnostic challenges. Based upon the fact that flow cytometry can detect low level of IgG on cells, the chance to detect patients with AIHA is potentially increased. Objective: To compare the diagnostic capabilities of flow cytometry versus the current method of direct antiglobulin test (DAT) in diagnosing AIHA Materials and Methods: DAT is performed using column agglutination technology (CAT) with polyspecific Coombs' reagent, capable of detecting both IgG and C3d. Flow cytometry is performed using reagents that can only detect IgG, and negative control testing is conducted each time. Blood samples from healthy individuals were studied to establish a cut-off for flow cytometry. Then blood samples from patients who underwent DAT were examined using flow cytometry. Patients with laboratory evidence of hemolysis were further tested to identify the underlying cause. Results: The cut-off value for flow cytometry was determined from 41 healthy participants. In the second phase, 44 out of 185 had AIHA. Flow cytometry showed 90.9% sensitivity (95% CI = 78.3 – 97.5) and 66.0% specificity (57.5 – 73.7). DAT showed 88.6% sensitivity (75.4 – 96.2) and 61.7% specificity (53.2 – 69.8). Flow cytometry aids in diagnosing 5 cases of low-level IgG-mediated AIHA but yields negative results in 2 cases of IgM-mediated AIHA and 2 cases of low-affinity IgG-mediated AIHA. Conclusion: Flow cytometry can be used to aid in the diagnosis of AIHA with good sensitivity and specificity. It also assists in diagnosing DAT negative AIHA caused by low levels of IgG but has limitations in detecting other type of antibodies and low-affinity IgG. Using flow cytometry in conjunction with DAT can enhance the sensitivity of AIHA detection.

บทคัดย่อ

บทนำ Autoimmune hemolytic anemia (AIHA) เป็นภาวะที่ร่างกายสร้างแอนติบอดีต่อเม็ดเลือดแดงทำให้เกิดการทำลายเม็ดเลือดแดงขึ้น การวินิจฉัยภาวะนี้อาศัยอาการทางคลินิก ผลตรวจทางห้องปฏิบัติการพบหลักฐานการแตกของเม็ดเลือดแดง และการตรวจพบแอนติบอดีบนผิวเม็ดเลือดแดง อย่างไรก็ตามมีผู้ป่วย AIHA บางรายที่ตรวจไม่พบแอนติบอดีบนผิวเม็ดเลือดแดงทำให้เกิดความลำบากในการวินิจฉัย flow cytometry เป็นวิธีการตรวจที่สามารถพบแอนติบอดีชนิด IgG ปริมาณน้อยบนผิวเซลล์ได้จึงอาจช่วยเพิ่มความสามารถในการวินิจฉัยผู้ป่วย AIHA วัตถุประสงค์ เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการวินิจฉัยภาวะ AIHA ระหว่างการตรวจด้วยวิธี flow cytometry และวิธี direct antiglobulin test (DAT) วัสดุและวิธีการ DAT ตรวจโดย column agglutination technology (CAT) ซึ่งใช้น้ำยา Coombs’ reagent แบบหลายความจำเพาะที่สามารถตรวจพบได้ทั้ง IgG และ C3d ส่วน flow cytometry ตรวจโดยใช้น้ำยาที่สามารถตรวจพบได้เฉพาะ IgG และมีการตรวจตัวอย่างควบคุมแบบลบพร้อมกันทุกครั้ง เกณฑ์ตัดสินผลบวกของ flow cytometry ได้จากการตรวจตัวอย่างเลือดจากผู้ที่มีสุขภาพดี หลังจากนั้นตัวอย่างเลือดจากผู้ป่วยที่ได้รับการส่งตรวจ DAT จะได้รับการตรวจด้วยวิธี flow cytometry ด้วย ผู้ป่วยที่มีหลักฐานการแตกของเม็ดเลือดแดงจะได้รับการตรวจเพิ่มเติมเพื่อหาสาเหตุต่อไป ผลการศึกษา เกณฑ์การตัดสินผลบวกของ flow cytometry ได้จากผู้ที่มีสุขภาพดี 41 ราย ในระยะที่สองของการศึกษาจากผู้ป่วยทั้งหมด 185 ราย มี 44 รายที่มีภาวะ AIHA การตรวจโดยวิธี flow cytometry มีความไว 90.9% (95% CI = 78.3 – 97.5) และความจำเพาะ 66.0% (57.5 – 73.7) ส่วนวิธี DAT มีความไว 88.6% (75.4 – 96.2) และความจำเพาะ 61.7% (53.2 – 69.8) พบว่า flow cytometry ช่วยในการวินิจฉัยผู้ป่วย AIHA ได้เพิ่มเติม 5 รายซึ่งเกิดจาก IgG ปริมาณน้อย แต่ให้ผลลบในผู้ป่วย AIHA ที่เกิดจาก IgM 2 ราย และ low-affinity IgG 2 ราย สรุป Flow cytometry สามารถใช้ในการวินิจฉัย AIHA ได้โดยมีความไวและความจำเพาะที่ดี นอกจากนี้ยังช่วยในการวินิจฉัยผู้ป่วย AIHA ที่ให้ผลลบกับการตรวจ DAT เนื่องจากปริมาณ IgG ที่น้อยเกินไปได้ด้วย ทั้งนี้ flow cytometry ก็มีข้อจำกัดคือไม่สามารถตรวจพบแอนติบอดีชนิดอื่น หรือ low-affinity IgG การใช้ flow cytometry ร่วมกับ DAT สามารถช่วยเพิ่มความไวในการวินิจฉัย AIHA ได้

Bloodborne infection risk in men who have sex with men (MSM)

2024-06-18T10:57:13+07:00

Abstract:

Introduction: The decline in HIV prevalence and availability of nucleic acid testing have allowed men who have sex with men (MSM) to donate blood in some countries based on research evidence. Objective: This study assessed the risk of blood-borne disease transmission from Thai MSM compared to normal male donors. Materials and Methods: MSM participants were recruited from the National Blood Centre (NBC), Thai Red Cross Society, and 9 Regional Blood Centres, Thai Red Cross Society. MSM with partners were included and MSM who used pre-exposure/post-exposure prophylaxis for HIV were excluded from the study. MSM who had only one partner and were not exposed to sex workers or illicit drugs were classified as low-risk, while MSM with more than one partner or had other sexual risk behaviors were classified as high-risk. Eligible participants had blood sampling to test for transfusion-transmitted infection (TTI): HIV, HBV, HCV, and syphilis, twice, 3 months apart. The low-risk MSM were advised to refrain from having sexual relations during the 3-month study period. The infection pressure of TTI was compared with the control age-matched male donors using a two proportion Z-test with a significance level (a) of 0.05. Results: Seventy-three MSM participants were eligible, 32 were low-risk and 41 were high-risk. Blood tests were positive for 2 in the high-risk group (syphilis and HBV), 1 in the low-risk group (syphilis) and there were no TTI in matched regular donor controls. The infection pressure in the high-risk group is significantly higher than regular donors (4.88% vs. 0.00%, p-value=0.0285). The low-risk group has little difference in infection pressure to the high-risk group (3.12% vs. 4.88%) with no statistical significance. The MSM participants also have significantly higher infection pressure compared with general Thai male donors (4.10% vs. 0.95%, p-value=0.0028), with 3.28 times higher in the low-risk group (clinical significant). There was no new TTI positivity on the 3-month follow-up blood test. Conclusion: Despite the limited number of participants, it can be concluded that Thai people with MSM continue to be a clinically significant risk group for transfusion-related infection.

บทคัดย่อ

บทนำ จากการลดลงของความชุก HIV ร่วมกับมีการตรวจวิเคราะห์ด้วยวิธี nucleic acid test บางประเทศจึงเริ่มให้ผู้มีพฤติกรรมเพศสัมพันธ์แบบชายกับชาย (MSM) ที่มีความเสี่ยงต่ำบริจาคโลหิตได้ ตามผลการวิจัยที่สนับสนุน วัตถุประสงค์ โครงการวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ในการศึกษา ความเสี่ยงของการติดเชื้อที่ถ่ายทอดทางเพศสัมพันธ์ผ่านโลหิตของ MSM ในประเทศไทย เปรียบเทียบกับผู้บริจาคโลหิตชาย วัสดุและวิธีการ ทำวิจัย prospective cohort study โดยรวบรวมอาสาสมัคร MSM จากทั่วประเทศ ณ ศูนย์บริการโลหิตแห่งชาติ และภาคบริการโลหิตแห่งชาติ สภากาชาดไทย รวม 10 แห่ง ในช่วงระหว่างวันที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2566 ถึงวันที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2566 คำนวนจำนวนตัวอย่างได้ 159 คนต่อกลุ่ม โดยมีเกณฑ์คัดเข้า คือ MSM ที่มีคู่ และไม่ใช้ยา PrEP/PEP จำแนกอาสาสมัครเป็นกลุ่มความเสี่ยงต่ำ คือ มีคู่คนเดียว ไม่มีเพศสัมพันธ์กับผู้ให้บริการทางเพศหรือใช้สารเสพติด กับกลุ่มความเสี่ยงสูงที่มีคู่มากกว่า 1 คน หรือมีพฤติกรรมทางเพศสัมพันธ์ที่เสี่ยงอื่นๆ มาดำเนินการตรวจเลือดเพื่อหาการติดเชื้อ transfusion transmitted infection (TTI) ได้แก่ HIV, HBV, HCV และ syphilis จำนวน 2 ครั้ง ห่างกัน 3 เดือน โดยกลุ่มความเสี่ยงต่ำต้องงดการมีเพศสัมพันธ์ตลอด 3 เดือน ส่วนกลุ่มความเสี่ยงสูงให้มีเพศสัมพันธ์ได้ นำผลการติดเชื้อมาคำนวณค่า infection pressure เปรียบเทียบกับผลเลือดของกลุ่มควบคุม คือ ผู้บริจาคโลหิตเพศชายของศูนย์บริการโลหิตแห่งชาติ และภาคบริการโลหิตแห่งชาติ สภากาชาดไทย ที่มีช่วงอายุและอาศัยอยู่ในภูมิภาคเดียวกันในช่วงเวลาเดียวกัน วิเคราะห์ข้อมูลที่ได้ด้วยสถิติ two proportion Z-test กำหนดให้ระดับนัยสำคัญ (a) เท่ากับ 0.05 ผลการศึกษา มีผู้สมัครเข้าร่วมโครงการทั้งหมด 192 คน มีคุณสมบัติเข้าเกณฑ์ 73 คน อายุระหว่าง 19-46 ปี เป็นกลุ่มเสี่ยงต่ำ 32 คน กลุ่มเสี่ยงสูง 41 คน ตรวจเลือดครั้งแรกพบการติดเชื้อในกลุ่มเสี่ยงสูง 2 คน (syphilis และ HBV) กลุ่มเสี่ยงต่ำ 1 คน (syphilis) โดยกลุ่มเสี่ยงสูงมี % infection pressure สูงกว่ากลุ่มควบคุมที่เป็นผู้บริจาคโลหิตประจำอย่างมีนัยสำคัญ (4.88% vs. 0.00%, p-value=0.0285) สัดส่วนการติดเชื้อของกลุ่มเสี่ยงต่ำกับกลุ่มเสี่ยงสูงต่างกันเล็กน้อย (3.12% vs. 4.88%) ซึ่งไม่สามารถสรุปได้ว่าแตกต่างกันทางสถิติ (จำนวนตัวอย่างน้อย) และพบว่าอาสาสมัคร MSM มีสัดส่วนการติดเชื้อสูงกว่าผู้บริจาคโลหิตเพศชายทั่วไปอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (4.10% vs. 0.95%, p-value=0.0028) โดยกลุ่มเสี่ยงต่ำมีค่าการติดเชื้อสูง กว่าผู้บริจาคเพศชาย 3.28 เท่า ซึ่งมีนัยสำคัญทางคลินิก ไม่พบการติดเชื้อเพิ่มในการตรวจเลือดครั้งที่ 2 สรุป มีอาสาสมัครเข้าร่วมวิจัยน้อยกว่าเป้าหมายมาก (73 คน จาก 318 คน) ซึ่งอาจมีเหตุปัจจัย เกี่ยวกับวัฒนธรรม ทัศนคติส่วนบุคคลและเกณฑ์การวิจัยที่ต้องไม่ใช้ยา PrEP ทำให้มีผลต่อการวิเคราะห์ จนไม่สามารถสรุปเพื่อตอบโจทย์วิจัยได้ทั้งหมด อย่างไรก็ดี ข้อมูลที่ได้แสดงให้เห็นว่า MSM ในประชากรชาวไทย ยังคงจัดเป็นความเสี่ยงทางคลินิก เพราะมีโอกาสที่ผู้ป่วยจะได้รับโลหิตติดเชื้อที่แฝงอยู่ในช่วง window period ได้ ด้วยเหตุนี้จึงยังไม่สามารถเปลี่ยนเกณฑ์การคัดเลือกที่เหมาะสมให้ MSM เป็นผู้บริจาคโลหิตได้ จำเป็นต้องศึกษาเพิ่มเติมต่อไป เพื่อให้มีข้อมูลที่สามารถสร้างความมั่นใจด้านความปลอดภัยของผู้รับโลหิต

Acetaminophen and Chlorpheniramine Maleate Premedication among Patients with Chronic Transfusion: a Prospective, Randomized Controlled Trial

2024-06-18T14:22:29+07:00

Introduction: Patients with chronic transfusion, especially those with transfusion-dependent thalassemia, are
susceptible to transfusion reactions. Acetaminophen and/or chlorpheniramine maleate (CPM) are commonly
used as premedication in Thailand, although their efficacy in preventing transfusion reactions remains unclear.
This study aims to evaluate the efficacy of acetaminophen and CPM in preventing febrile nonhemolytic
transfusion reaction (FNHTR) and allergic transfusion reaction (ATR) before leukocyte-poor packed red cells
(LPRC) transfusion.
Methods: This study is a prospective, randomized controlled trial involving patients with chronic transfusion
aged 18 years. Patients were randomly assigned to either receive oral acetaminophen and intravenous CPM
or placebo (calcium carbonate and normal saline) before LPRC transfusion. The primary endpoint was the
combined incidence of FNHTR and ATR amongpatients receiving premedication compared with those
receiving placebo. This study was registered at Thai Clinical Trial Registry Study ( TCTR20221011002).
Results: Ninety-four patients were recruited, with 46 in the premedication arm and 48 in the placebo arm. The
incidence of FNHTR and allergic transfusion reaction in the premedication arm and the placebo arm was 0%
and 2.1%, respectively (P = 0.33). FNHTR occurred in one patient in the placebo arm, and no patients
presented ATR. No adverse events were reported with any medication.
Conclusions: Among patients with chronic transfusion receiving LPRC, the incidence of FNHTR or ATR is
low. Premedication with oral acetaminophen and intravenous CPM did not have benefits in preventing
transfusion reactions. Therefore, acetaminophen and CPM could be safely omitted in chronic transfused
patients without a history of transfusion reactions

Prevalence of common fusion genes among Thai pediatric patients with B-cell acute lymphoblastic

2024-07-12T16:01:20+07:00

Background: Identifying genetic alterations among patients with B-cell acute lymphoblastic leukemia (B-ALL) is required for risk classification, prognosis and tailored therapy to avoid relapse. Methods: Reverse transcription-polymerase chain reaction (RT-PCR) was performed to determine the prevalence of 4 common fusion genes for B-ALL: ETV6-RUNX1, TCF3-PBX1, BCR-ABL1 and MLL-AF4. Bone marrow samples from 145 Thai patients with de novo B-ALL, aged between 0 and 18 years, were analyzed. Results: Thirty-eight cases (26.2%) were positive for the 4 common fusion genes. The prevalence of ETV6-RUNX1, TCF3-PBX1, BCR-ABL1 and MLL-AF4 was 11.7, 9.7, 4.1 and 0.7% respectively. No co-expression of 2 fusion genes was observed. The distribution of the 4 common fusion genes among age groups showed no significant difference (P = 0.944). MLL-AF4 was detected only in an infant, while BCR-ABL1 was not found among adolescents (P = 0.030). TCF3-PBX1 and BCR-ABL1 were significantly associated with central nervous system involvement (P = 0.028). Most patients with BCR-ABL1 and MLL-AF4 had comparable cytogenetic test results, whereas patients with ETV6-RUNX1 and TCF3-PBX1 did not. Conclusion: Regarding 4 common fusion genes, ETV6-RUNX1 and TCF3-PBX1 were predominantly seen among B-ALL patients. RT-PCR is a precise tool to detect fusion genes, but chromosome testing remains inadequate. More extensive studies and broader tests involving more fusion genes are needed.

Editor's note

2024-09-19T10:48:19+07:00