Journal of Hematology and Transfusion Medicine

Blood donation and blood reserve management before and after the COVID-19 pandemic: experiences from Songklanagarind Hospital

2024-04-11T14:52:02+07:00

Abstract:

Introduction: The 2019 global coronavirus pandemic resulted in numerous infections and deaths, with varying consequences, including decreased blood donation levels in many countries, which caused problems with blood banking management. Objective: This study focused on the changes in the number of blood donors, blood reserves, and blood usage at Songklanagarind Hospital during the outbreak and the management methods implemented to ameliorate the blood shortages. Materials and Methods: This retrospective study used Analysis of Variance (ANOVA), chi-square tests, and descriptive statistics to determine the number of blood donations, blood reservations, and blood usage before and during the COVID-19 outbreak. The outbreak of the disease was divided into five periods based on the characteristics of the pandemic as well as the public health interventions and policies, including the period following the implementation of solutions for all blood units at Songklanagarind Hospital. Results: The average numbers of blood donations per month for each period were 2,029, 1,926, 2,096, 1,767, 1,839, and 1,995 units, respectively, with no statistically significant differences (p-value = 0.205). The average numbers of packed red blood cells requested during each period were 3,544, 3,418, 3,690, 3,006, 3,075, and 3,278 units, respectively, with a significant difference of 0.001 in p-values among the pre-outbreak period and outbreak waves 3 & 4, and 5. The average numbers of red cell usage were 1,827, 1,804, 1,968, 1,703, 1,756, and 1,885 units, with no significant differences (p-value = 0.228). Conclusion: The demand for blood during each period did not decrease significantly, as did the number of blood donors, since the blood bank adjusted its blood supply model and managed blood reserves to ensure an adequate and safe blood supply. In the event of future blood shortages or pandemics, these guidelines can also be applied to blood management.

บทคัดย่อ

บทนำ การระบาดของไวรัสโคโรนา 2019 ที่เกิดขึ้นระดับโลกส่งผลให้เกิดการติดเชื้อและการเสียชีวิตจำนวนมาก มีผลกระทบเป็นวงกว้างในหลายด้านที่แตกต่างกัน รวมถึงจำนวนการบริจาคเลือดที่ลดลงในหลายประเทศ เกิดปัญหาในการบริหารจัดการเลือดของคลังเลือด วัตถุประสงค์ ศึกษาการเปลี่ยนแปลงจำนวนการบริจาคเลือด การสั่งเตรียมและการใช้เลือดที่โรงพยาบาลสงขลานครินทร์ในช่วงการระบาดของไวรัสโคโรนา 2019 และการบริหารจัดการเพื่อบรรเทาสถานการณ์ขาดแคลนเลือด วัสดุและวิธีการ ศึกษาจำนวนการบริจาคเลือด การสั่งเตรียมเลือด และการใช้เลือดจริงของผู้ป่วยของโรงพยาบาลสงขลานครินทร์ ย้อนหลังทุกยูนิต โดยแบ่งเป็นช่วงก่อนการระบาดของ COVID-19 ระหว่างการระบาดและช่วงหลังผ่อนคลายมาตรการ ช่วงระบาดของโรคถูกแบ่งเป็นห้าช่วงโดยอิงจากลักษณะของการระบาดรวมทั้งมาตรการและนโยบายด้านสาธารณสุข โดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ANOVA และ chi-squared test ผลการศึกษา จำนวนการบริจาคเลือดเฉลี่ยต่อเดือนอยู่ที่ 2,029, 1,926, 2,096, 1,767, 1,839 และ 1,995 หน่วย โดยไม่มีความแตกต่างที่มีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value = 0.205) จำนวนผลิตภัณฑ์เม็ดเลือดแดงเฉลี่ยที่สั่งเตรียมในแต่ละช่วงคือ 3,544, 3,418, 3,690, 3,006, 3,075 และ 3,278 ตามลำดับ พบความแตกต่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ระหว่างช่วงก่อนการระบาดและคลื่นการระบาดที่ 3 และ 4 และ 5 ที่ p < 0.001 จำนวนการใช้เลือดแดงเฉลี่ยแต่ละช่วงคือ 1,827, 1,804, 1,968, 1,703, 1,756 และ 1,885 ตามลำดับ โดยไม่มีความแตกต่างที่มีนัยสำคัญทางสถิติ (p-values = 0.228) สรุป ความต้องการเลือดในแต่ละช่วงไม่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเช่นเดียวกับจำนวนผู้บริจาคเลือด เนื่องจากคลังเลือดได้ปรับรูปแบบการจัดหาและการจัดการสำรองเลือดเพื่อให้แน่ใจว่ามีเลือดใช้ได้อย่างเพียงพอและปลอดภัย ในกรณีที่เกิดการขาดแคลนเลือดหรือการระบาดของโรคในอนาคต แนวทางเหล่านี้ยังสามารถนำมาใช้ในการจัดการเลือดได้เช่นกัน

Concordance between Bone Marrow Aspiration and Bone Marrow Biopsy to Evaluate Response after Induction Chemotherapy in Acute Myeloid Leukemia at Siriraj Hospital

2024-05-27T10:12:47+07:00

Background: The standard treatment for acute myeloid leukemia (AML) is chemotherapy, together with stem cell transplantation if indicated. Bone marrow study, comprising bone marrow aspiration and bone marrow biopsy, is the current method to evaluate treatment response. While many guidelines recommended evaluating treatment response with only bone marrow aspiration, it has still been a routine practice at Siriraj Hospital to perform both bone marrow aspiration and biopsy. Confirming the concordance of the two methods would help decrease the need to perform bone marrow biopsy, reducing patient discomfort, procedure time, and cost.

Objectives : The study aimed to determine the concordance between bone marrow aspiration and bone marrow biopsy in evaluating treatment response among patients with AML receiving the ‘3+7 regimen’.

Method: The data of patients receiving a diagnosis of AML were evaluated for response after standard ‘3+7’ induction therapy by both bone marrow aspiration and biopsy, between January 1, 2012 and December 31, 2021 were retrospectively reviewed. Results from both bone-marrow-study methods were interpreted as either ‘complete remission’ or ‘residual disease’ and then were analyzed as either ‘concordance’ or ‘discordance’. The primary outcome was percentage of patients with ‘concordance’ bone marrow study.

Results: A total of 725 individuals were identified as patients receiving a diagnosis of AML receiving inpatient care, of which the bone marrow studies of 233 were analyzed. Overall, 181 patients (77.7%) had concordant result. Of the 52 patients with discordant result, 14 patients (26.9%) had inadequate bone marrow aspirate specimen while 3 patients (5.8%) had inadequate bone marrow biopsy specimen.

Conclusion: Among patients receiving a diagnosis of AML receiving ‘3+7 regimen’, 77.7% had concordant results between bone marrow aspiration and bone marrow biopsy. The identifiable cause of discordant result was mostly from inadequate bone marrow aspirate specimens.

ABO antibody titers and hemolysins in groups O, A, and B blood donors and their pooled leukocyte-poor platelet concentrates at Siriraj Hospital

2023-11-23T13:41:11+07:00

Abstract:

Introduction: ABO antibodies may cause severe hemolytic transfusion reactions in ABO-incompatible recipients of whole blood and platelets. Objective: To study the ABO antibody titers of groups O, A, and B blood donors and their pooled leukocyte-poor platelet concentrates (LPPC) in platelet additive solution (PAS), the association of ABO antibody titer and hemolytic-inducing ability, and the prevalence of “low antibody titer” group O blood donors at Siriraj Hospital. Materials and Methods: One hundred blood donors from each group (O, A, and B) were enrolled. ABO antibody at room temperature (RT) and anti-human globulin (AHG) phases of donors and LPPC were assessed and compared. Hemolytic–inducing ability of donor serum was also evaluated. Results: In donors, anti-A and anti-B titers ranged from 4-1,024 and 4-2,048, respectively. In LPPC, anti-A and anti-B titers ranged from 4-128 and 8-256, respectively. The titers in LPPCs were significantly different from their maximum donors’ titer (p < 0.001). Hemolysin was positive in 98%, 83%, and 69% of group O, A, and B donors, respectively. The positive hemolysin had higher RT/AHG anti-A and anti-B titers than the negative group (p < 0.001). Conclusion: ABO antibody titer < 128 was observed in 22% of group O blood donors, but 98% had positive hemolysin. 85 % of LPPC from these donors had ABO antibodies titer < 128. Twenty percent of group O LPPC had titer > 128. Testing for hemolysin in universal group O whole blood donors and assessing ABO antibody titers in LPPC may increase the transfusion safety of ABO incompatible recipients.

บทคัดย่อ

บทนำ ABO แอนติบอดีอาจทำให้เม็ดเลือดแดงแตกอย่างรุนแรงในผู้รับเลือดและเกล็ดเลือดต่างหมู่ ABO วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาระดับ ABO แอนติบอดีของผู้บริจาคโลหิตหมู่ O, A และ B และเกล็ดเลือดชนิดรวมถุงที่มีเม็ดเลือดขาวปนเปื้อนน้อย (LPPC) ความสัมพันธ์ระหว่างระดับ ABO แอนติบอดีและความสามารถในการกระตุ้นให้เม็ดเลือดแดงแตก และความชุกของผู้บริจาคโลหิตหมู่ O ที่มีระดับแอนติบอดีต่ำ ที่โรงพยาบาลศิริราช วัสดุและวิธีการ ประเมินระดับ ABO แอนติบอดีที่อุณหภูมิห้อง (RT) และแอนติฮิวแมนโกบูลินเฟส (AHG) ในผู้บริจาคโลหิตหมู่ O, A และ B หมู่ละ 100 ราย เปรียบเทียบกับใน LPPC และความสามารถในการกระตุ้นให้เม็ดเลือดแดงแตกของซีรัมผู้บริจาค ผลการศึกษา พบว่า anti-A และ anti-B ไตเตอร์ในผู้บริจาคอยู่ระหว่าง 4-1,024 และ 4-2,048 ตามลำดับ ส่วนใน LPPC อยู่ระหว่าง 4-128 และ 8-256 ตามลำดับ ระดับแอนติบอดีใน LPPC ต่างจากระดับสูงสุดในผู้บริจาคของ LPPC ถุงนั้นอย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.001) พบฮีโมไลซินบวก 98%, 83% และ 69% ในผู้บริจาคหมู่ O, A และ B ตามลำดับ กลุ่มบวกมีระดับ RT/AHG anti-A และ anti-B สูงกว่ากลุ่มลบ (p < 0.001) สรุป ร้อยละ 22 ของผู้บริจาคโลหิตหมู่ O มีระดับแอนติบอดี < 128 แต่ ร้อยละ 98 มีฮีโมไลซินเป็นบวก ร้อยละ 85 ของ LPPC จากผู้บริจาคเหล่านี้มีระดับแอนติบอดีไตเตอร์ < 128, 20% ของ LPPC หมู่ O มีระดับแอนติบอดีไตเตอร์ > 128 การตรวจฮีโมลิซินในเลือดครบส่วนหมู่ O และ ระดับ ABO แอนติบอดีใน LPPC หมู่ O อาจช่วยเพิ่มความปลอดภัยในการให้เลือดต่างหมู่

Risk factors of developing vasovagal reaction in blood donors: a prospective case-control study

2024-02-02T10:23:05+07:00

Abstract:

Introduction: Vasovagal reaction (VVR) is the most common adverse reaction (ADR) in whole blood donors, giving negative experience and lowering the return rate of the blood donors. Objective: To identify risk factors of developing VVR from whole blood donation. Materials and Methods: A prospective case-control study was performed at the National Blood Centre, Thai Red Cross Society, from August 2022 to April 2023. Whole blood donors, with uneventful donations and with VVR, were randomly selected. Their health history was interviewed, and donation records were reviewed. Risk factors were analyzed for adjusted odds ratio (adj.OR) using multivariate binary logistic regression. Results: There were 151 donors with VVR and 687 controls with no adverse reaction after the donation. The significant risk factors were first-time donation (adj.OR 4.81), previous history of VVR (adj.OR 6.01), sleep duration < 5 hours the night before the donation (adj.OR 9.67), collection time > 600 seconds (adj.OR 2.12), donated volume > 12% of total blood volume (adj.OR 3.11), high-normal pre-donation heart rate (adj.OR 2.33) and high-normal hemoglobin level (adj.OR 9.03). Meanwhile, drinking at least a cup of water (adj.OR 0.18) and low-normal hemoglobin level (adj.OR 0.50) were found to be protective factors. Conclusion: This result enables identification of donors at risk to formulate strategies for reducing the chance and severity of VVR in the future.

บทคัดย่อ

บทนำ ปฏิกิริยา vasovagal เป็นปฏิกิริยาไม่พึงประสงค์ที่พบได้บ่อยที่สุดจากการบริจาคโลหิตรวม ทำให้ผู้บริจาคโลหิตได้รับประสบการณ์ในแง่ลบและลดโอกาสการกลับมาบริจาคโลหิตซ้ำ วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาปัจจัยเสี่ยงในการเกิดปฏิกิริยา vasovagal ในการบริจาคโลหิตรวม วัสดุและวิธีการ งานวิจัยประเภทการศึกษาไปข้างหน้าแบบมีกลุ่มควบคุม ณ ศูนย์บริการโลหิตแห่งชาติ สภากาชาดไทย โดยสุ่มผู้บริจาคโลหิตรวมในช่วงเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2565 ถึงเดือนเมษายน พ.ศ. 2566 ที่เกิดและไม่เกิดปฏิกิริยา vasovagal มาสัมภาษณ์ประวัติสุขภาพและทวนสอบประวัติการบริจาคโลหิต แล้วนำข้อมูลไปคำนวณด้วยสถิติการถดถอยโลจิสติกแบบไบนารีพหุตัวแปรเพื่อหาปัจจัยเสี่ยงในการเกิดปฏิกิริยา vasovagal ผลการศึกษา ข้อมูลจากผู้บริจาค 151 รายที่เกิดปฏิกิริยา vasovagal และกลุ่มควบคุมซึ่งไม่พบอาการผิดปกติหลังการบริจาคโลหิต 687 รายพบว่า การบริจาคโลหิตครั้งแรก (adj.OR 4.81) การเกิดปฏิกิริยา vasovagal ในอดีต (adj.OR 6.01) การนอน < 5 ชั่วโมงก่อนวันมาบริจาคโลหิต (adj.OR 9.67) ระยะเวลาการเจาะเก็บโลหิต > 600 วินาที (adj.OR 2.12) ปริมาณโลหิตบริจาค > 12% ของโลหิตในร่างกาย (adj.OR 3.11) อัตราการเต้นหัวใจที่ปกติแต่ค่อนข้างสูง (adj.OR 2.33) และความเข้มข้นโลหิตก่อนการบริจาคที่ปกติแต่ค่อนข้างสูง (adj.OR 9.03) เป็นปัจจัยเสี่ยงอย่างมีนัยสำคัญ แต่การดื่มน้ำอย่างน้อย 1 แก้ว (adj.OR 0.18) และ ความเข้มข้นโลหิตก่อนการบริจาคที่ปกติแต่ค่อนข้างต่ำ (adj.OR 0.50) เป็นปัจจัยป้องกันการเกิดปฏิกิริยา vasovagal สรุป ปัจจัยดังกล่าวข้างต้นทำให้สามารถระบุผู้บริจาคที่มีความเสี่ยงในการเกิดปฏิกิริยาดังกล่าว ทั้งนี้ เพื่อกำหนดแนวทางในการดูแลผู้บริจาคโลหิต ที่อาจป้องกันและลดความรุนแรงของปฏิกิริยา vasovagal ได้ในอนาคต

A female patient inherits congenital methemoglobinemia due to a novel homozygous CYB5R3 mutation and G6PD deficiency

2024-05-27T10:47:16+07:00

Methemoglobinemia is a disorder that can result from inherited or acquired etiologies. Congenital methemoglobinemia, being less common, can occur from autosomal recessive mutations in the enzyme cytochrome b5 reductase (CYB5R) or autosomal dominant mutations in the globin genes. We present a case of a 32-year-old woman with a lifelong history of cyanosis experiencing dyspnea for 5 hours after consuming cured sausages and dyeing her hair. She was admitted to hospital due to acute respiratory failure with an oxygen saturation of 80%. Physical examination revealed central and peripheral cyanosis. Arterial blood gas analysis showed a PaO₂ of 292 mmHg and SaO2 of 100%. The calculated oxygen saturation gap was 20%. Methemoglobin level was elevated at 36.9%. Other laboratory findings and peripheral blood smear were consistent with acute intravascular hemolysis from oxidative stress. The result of flow cytometry for glucose-6-phosphate dehydrogenase (G6PD) was compatible with G6PD deficiency. Direct DNA sequencing analysis identified a novel homozygous mutation, likely a pathogenic missense variant in the CYB5R3 gene, c.802_803delGAinsCC (p.Glu286Pro). The diagnosis in this patient encompasses acquired methemoglobinemia superimposed on congenital methemoglobinemia and acute hemolysis from G6PD deficiency. Because methylene blue is contra-indicated among patients with G6PD deficiency, treatment with N-acetylcysteine and supportive measures were initiated, resulting in symptom improvement in this patient.

Massive pleural effusion as a presentation of extramedullary hematopoiesis among patients with non transfusion dependent beta-thalassemia

2024-05-13T12:50:33+07:00

Thalassemia is one of the most common hemoglobinopathies. Beta-thalassemia results from a decreased or absent production of the beta-globin chain of hemoglobin. Extramedullary hematopoiesis (EMH) is one of the complications of beta-thalassemia, primarily seen among non transfusion dependent patients. EMH predominately occurs in the spleen, liver and lymph nodes but has been reported in almost all organs. Despite this, EMH is rare regarding presented with serous effusions. We present a case report of EMH occurring in the pleura with pleural effusion in a patient with beta thalassemia together with discussion of the diagnostic approaches and treatment implications.

Editor's note

2024-06-21T09:40:24+07:00

Prevention is better than cure in blood donation

2024-06-21T09:59:54+07:00

Prednisolone versus high-dose dexamethasone in newly diagnosed primary immune thrombocytopenia: which is more effective?

2024-06-21T11:47:29+07:00

Innovation in monoclonal anti-Mia production

2024-06-21T10:12:31+07:00

Inherited bone marrow failure syndrome “Shwachman-Diamond Syndrome”

2024-05-27T10:30:49+07:00