วารสารวิจัยทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี จังหวัดนนทบุรี

ผลของกระบวนการศิลปะด้านในต่อกรอบคิดติดยึดเติบโต ของนักศึกษาพยาบาล: การศึกษานำร่อง

ธิดา มุลาลินท์, วิไลพร ขำวงษ์, สุขุมาล แสนพวง — Fri, 27 Dec 2024 00:00:00 +0700

บทนำ : การพัฒนากรอบคิดติดยึดเติบโตมีความสำคัญต่อการเรียนรู้และการปรับตัวของนักศึกษาพยาบาล กระบวนการศิลปะด้านในเป็นแนวทางหนึ่งที่สามารถส่งเสริมการพัฒนานี้ได้

วัตถุประสงค์การวิจัย : เพื่อเปรียบเทียบการเปลี่ยนแปลงกรอบคิดติดยึดเติบโตและกรอบคิดติดยึดฝังแน่นก่อนและหลังเข้าร่วมกระบวนการศิลปะด้านใน และวิเคราะห์ขนาดอิทธิพลของกระบวนการศิลปะด้านในต่อการเปลี่ยนแปลงกรอบคิดติดยึดเติบโตและกรอบคิดติดยึดฝังแน่นของนักศึกษาพยาบาล

วิธีดำเนินการวิจัย : การวิจัยกึ่งทดลองแบบกลุ่มเดียววัดก่อนและหลังการทดลอง ตัวอย่าง คือ นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 1 จำนวน 23 คน ที่เข้าร่วมกระบวนการศิลปะด้านใน ประกอบด้วย การฝึกสุนทรียะด้านการมองเห็น การได้ยิน การเคลื่อนไหวและการลงมือปฏิบัติ รวมระยะเวลา 28 ชั่วโมง เก็บข้อมูลโดยใช้แบบวัดชุดความคิด วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา Wilcoxon Signed-Rank Test และคำนวณขนาดอิทธิพลด้วย Cliff’s Delta

ผลการวิจัย : มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญทั้งการลดลงกรอบคิดติดยึดฝังแน่น (2.98±1.12 เป็น 2.45±1.08, p<.01) และการเพิ่มขึ้นกรอบคิดติดยึดเติบโต (4.56±0.89 เป็น 4.82±0.76, p<.05) โดยมีขนาดอิทธิพลระดับเล็ก (δ=-0.31 และ 0.21 ตามลำดับ) เมื่อวิเคราะห์รายข้อ พบการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ 3 ด้าน ได้แก่ การเพิ่มความเชื่อในความสามารถที่จะเปลี่ยนแปลงตนเอง การลดความเชื่อที่ว่าไม่สามารถเปลี่ยนแปลงส่วนสำคัญของตนเอง และการลดความเชื่อที่ว่าไม่สามารถเปลี่ยนแปลงพื้นฐานความฉลาด

สรุปผล : กระบวนการศิลปะด้านในเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์สำหรับการพัฒนากรอบคิดติดยึดเติบโตและลดกรอบคิดติดยึดฝังแน่นของนักศึกษาพยาบาลได้

ประสิทธิผลของการประยุกต์ใช้การคิดเชิงออกแบบในการพัฒนานวัตกรรมปลอกแขนผูกยึดและดูแลสายน้ำเกลือในผู้ป่วยที่ได้รับการระงับความรู้สึก โรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชท่าบ่อ

ปรัชญ์ณรัตน์ สิทธิบวรโชติ, กิตติพร เนาว์สุวรรณ, อัจฉรา คำมะทิตย์ — Fri, 27 Dec 2024 00:00:00 +0700

บทนำ : การวิจัยและพัฒนานวัตกรรมปลอกแขนผูกยึด และการดูแลสายน้ำเกลือในผู้ป่วยที่ได้รับการระงับความรู้สึก

วัตถุประสงค์การวิจัย : เพื่อพัฒนาและศึกษาประสิทธิผลของนวัตกรรมฯ

วิธีดำเนินการวิจัย : ใช้กระบวนการคิดเชิงออกแบบในการสร้างและทดลองใช้นวัตกรรม ตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยที่เข้ารับการผ่าตัด และได้รับการระงับความรู้สึกที่โรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชท่าบ่อ ตั้งแต่เดือนมีนาคม ถึงพฤษภาคม พ.ศ. 2565 จำนวน 27 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ นวัตกรรมปลอกแขนผูกยึดและดูแลสายน้ำเกลือ แบบประเมินผลของการใช้นวัตกรรม และแบบประเมินคุณภาพนวัตกรรม ถูกตรวจสอบความถูกต้องโดยผู้ทรงคุณวุฒิ ได้ค่า IOC ระหว่าง 0.67-1.00 ได้ค่าความเชื่อมั่นสัมประสิทธิ์แอลฟ่าของครอนบาคเท่ากับ .91 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และสถิติ One sample t-test

ผลการวิจัย : นวัตกรรมปลอกแขนผูกยึดและการดูแลสายน้ำเกลือในผู้ป่วยที่ได้รับการระงับความรู้สึกทำจากผ้าห่อเซ็ตเครื่องมือผ่าตัด น้ำหนักเบา กันน้ำ ทำความสะอาดได้ง่าย ติดตั้งกับที่วางแขนเตียงผ่าตัดได้ทุกรูปแบบ เพราะมีตัวล็อคกล้ามปูที่ปรับขนาดให้เข้ากับที่วางแขนเตียงผ่าตัด หลังการใช้นวัตกรรมพบว่า ไม่มีการเลื่อนหลุดของสายน้ำเกลือ มีคะแนนความพึงพอใจและความคิดเห็นต่อคุณภาพนวัตกรรมทั้งภาพรวม และรายข้อระดับดีขึ้นไปอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001

สรุปผล : นวัตกรรมปลอกแขนผูกยึดและดูแลสายน้ำเกลือในผู้ป่วยที่ได้รับการระงับความรู้สึกสามารถป้องกันการเกิดรอยช้ำบริเวณแขนที่ถูกผูกยึด การเลื่อนหลุดของหัวไหล่และข้อมือ แขนอ่อนแรง ไม่มีการเลื่อนหลุดของสายน้ำเกลือได้

การพัฒนาแนวปฏิบัติการพยาบาลผู้ป่วยโรคกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันชนิด เอสที ยกสูงในหอผู้ป่วยหนักอายุรกรรม โรงพยาบาลพระนั่งเกล้า จังหวัดนนทบุรี

Fri, 27 Dec 2024 00:00:00 +0700

บทนำ : ผู้ป่วยโรคกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันชนิด เอสที ยกสูง ที่ได้รับการรักษาด้วยการเปิดขยายหลอดเลือดหัวใจ อาจเกิดภาวะแทรกซ้อนจากโรคและการรักษา

วัตถุประสงค์การวิจัย : เพื่อศึกษาสถานการณ์ พัฒนาแนวปฏิบัติและศึกษาผลลัพธ์การใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลผู้ป่วยโรคกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันชนิด เอสที ยกสูง

วิธีดำเนินการวิจัย : การศึกษานี้เป็นการวิจัยและพัฒนา ดำเนินการวิจัย 3 ระยะ คือ 1) ศึกษาสถานการณ์ 2) พัฒนาแนวปฏิบัติ 3) ประเมินผลลัพธ์การใช้แนวปฏิบัติ ตัวอย่าง คือ พยาบาลในหอผู้ป่วยหนักอายุรกรรม จำนวน 15 คน และผู้ป่วยโรคกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันชนิด เอสที ยกสูง ระดับ I และ II ที่ได้รับการเปิดขยายหลอดเลือดหัวใจชนิดปฐมภูมิ จำนวน 30 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณา สถิติทดสอบวิลคอกซัน การทดสอบค่าที และการทดสอบของฟิชเชอร์

ผลการวิจัย : 1) สถานการณ์การพยาบาลพบว่า (1) ผู้ป่วยเกิดเลือดออกหรือก้อนเลือดบริเวณที่ทำหัตถการ และจำนวนวันนอนโรงพยาบาล 6-8 วัน (2) แนวปฏิบัติการพยาบาลยังไม่ครบทุกมิติ การวางแผนจำหน่ายไม่เป็นแนวทางเดียวกัน 2) แนวปฏิบัติที่พัฒนาขึ้น มี 6 ระยะ และ 3) ผลลัพธ์หลังใช้แนวปฏิบัติ พบว่า ความรู้ของพยาบาลเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ภาวะเลือดออกหรือก้อนเลือดใต้ผิวหนังบริเวณที่ทำหัตถการ และจำนวนวันนอนโรงพยาบาลลดลงกว่าเดิมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) ความพึงพอใจของพยาบาลและผู้ป่วยอยู่ในระดับมากที่สุด (=4.79, 4.61; SD=0.15, 0.39 ตามลำดับ)

สรุปผล : แนวปฏิบัติการพยาบาลตั้งแต่แรกรับจนถึงจำหน่ายที่มีมาตรฐาน ทำให้การดูแลผู้ป่วยโรคกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันชนิด เอสที ยกสูง เกิดผลลัพธ์ที่ดี

ผลของโปรแกรมการวางแผนจำหน่ายผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจล้มเหลวต่อพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองและการกลับมารักษาซ้ำ

อังคณา ศรีจันทร์, วิสุทธิ์ โนจิตต์, พิมใจ ทวีพักตร์ — Fri, 27 Dec 2024 00:00:00 +0700

บทนำ : ภาวะหัวใจล้มเหลวเป็นปัญหาสุขภาพที่สำคัญที่ต้องให้การดูแลอย่างต่อเนื่อง การวางแผนจำหน่ายผู้ป่วยมีส่วนสำคัญที่ช่วยให้ผู้ป่วยมีการดูแลตนเองอย่างเหมาะสม และลดการกลับมารักษาซ้ำในโรงพยาบาล

วัตถุประสงค์การวิจัย : เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการวางแผนจำหน่ายผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจล้มเหลวต่อ พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองและการกลับมารักษาซ้ำ

วิธีดำเนินการวิจัย : การวิจัยกึ่งทดลองแบบกลุ่มเดียววัดก่อนและหลังการทดลอง ตัวอย่างได้รับการวินิจฉัยจากแพทย์ว่ามีภาวะหัวใจล้มเหลว และมีการนอนพักรักษาในโรงพยาบาล ระหว่างเดือนธันวาคม พ.ศ. 2566 ถึง มีนาคม พ.ศ. 2567 เลือกตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง จำนวน 31 คน เครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง คือ โปรแกรมการวางแผนจำหน่ายผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจล้มเหลว เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถามพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเอง และแบบฟอร์มบันทึกการกลับมารับการรักษาซ้ำ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา และ paired-t test

ผลการวิจัย : พบว่าคะแนนเฉลี่ยของพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองหลังทดลองสูงกว่าก่อนทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ p<.001 และไม่มีผู้ป่วยกลับมารักษาซ้ำภายใน 28 วัน

สรุปผล : พยาบาลและบุคลากรทางการแพทย์สามารถนำโปรแกรมนี้ไปประยุกต์ใช้ในการวางแผนจำหน่ายผู้ป่วย เพื่อพัฒนาคุณภาพการดูแลผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจล้มเหลวอย่างต่อเนื่องระหว่างโรงพยาบาลชุมชนกับหน่วยบริการปฐมภูมิต่อไป

ผลของโปรแกรมการเยี่ยมบ้านทางไกลแบบมีปฏิสัมพันธ์อย่างมีเป้าหมาย ต่อระดับความดันโลหิตของผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงที่ควบคุมไม่ได้วัยทำงานในสถานประกอบการ กรุงเทพมหานคร

ศิริพร เภาแก้ว, รักชนก คชไกร, จันทิมา ฤกษ์เลื่อนฤทธิ์ — Fri, 27 Dec 2024 00:00:00 +0700

บทนำ : โรคความดันโลหิตสูงที่ควบคุมไม่ได้ เป็นสาเหตุสำคัญของการเสียชีวิตก่อนวัยอันควร การใช้โปรแกรมการเยี่ยมบ้านทางไกล เป็นวิธีการหนึ่งในการควบคุมระดับความดันโลหิตของผู้ป่วย

วัตถุประสงค์การวิจัย : เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการเยี่ยมบ้านทางไกล แบบมีปฏิสัมพันธ์อย่างมีเป้าหมาย ต่อระดับความดันโลหิตของผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงที่ควบคุมไม่ได้ วัยทำงานในสถานประกอบการ กรุงเทพมหานคร

วิธีดำเนินการวิจัย : เป็นการวิจัยเชิงทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มควบคุม วัดผลก่อนและหลังการได้รับโปรแกรม โดยประยุกต์ ใช้ทฤษฎีการบรรลุเป้าหมายร่วมกันของคิงร่วมกับการเยี่ยมบ้านทางไกล ตัวอย่างจำนวน 66 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 33 คน ใช้ระยะเวลา 12 สัปดาห์ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการใช้แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ Chi-square test, Paired t-test และ Independent t-test

ผลการวิจัย : หลังการทดลอง กลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยของระดับความดันซิสโตลิคต่ำกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยลดลงจาก 151.33 mmHg เป็น 133.79 mmHg และมีค่าเฉลี่ยผลต่างความดันซิสโตลิคก่อนและหลังการทดลอง แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05 โดยมีค่าความดันซิสโตลิคลดลงเฉลี่ย 17.45 mmHg (X̄=-17.45)

สรุปผล : โปรแกรมการเยี่ยมบ้านทางไกลแบบมีปฏิสัมพันธ์อย่างมีเป้าหมาย สามารถลดระดับความดันซิสโตลิค ในผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงที่ควบคุมไม่ได้ วัยทำงาน ในสถานประกอบการให้ดีขึ้นได้

การพัฒนานวัตกรรมเทคโนโลยีไร้สายเพื่อติดตามอาการผู้ป่วยที่ติดเชื้อโควิด-19 ในระยะฟื้นฟูที่บ้าน

พิศิษฐ์ พลธนะ, จารุวรรณ สนองญาติ, เรวดี โพธิ์รัง, ขวัญฤทัย ธรรมกิจไพโรจน์ — Mon, 30 Dec 2024 00:00:00 +0700

บทนำ : เทคโนโลยีไร้สายเป็นอุปกรณ์หนึ่งสำหรับติดตามอาการผู้ป่วยจากการติดเชื้อโควิด-19 ในระยะฟื้นฟูที่บ้าน และช่วยให้ผู้ป่วยประเมินอาการและวางแผนการดูแลตนเองเบื้องต้นได้อย่างถูกต้อง

วัตถุประสงค์การวิจัย : 1) เพื่อวิเคราะห์ปัญหาและพัฒนานวัตกรรมฯ และ 2) ศึกษาผลของนวัตกรรมเทคโนโลยีไร้สายในการติดตามอาการผู้ป่วยติดเชื้อโควิด-19 ระยะฟื้นฟูที่บ้าน

วิธีดำเนินการวิจัย : การวิจัยและพัฒนานี้ แบ่งเป็น 2 ระยะ คือ 1) วิเคราะห์ปัญหาและการพัฒนานวัตกรรม โดยใช้กรอบแนวคิด ADDIE Model และ 2) การศึกษาผลของนวัตกรรมฯ วิจัยแบบกึ่งทดลอง แบ่งเป็น 2 กลุ่มๆ ละ 50 คน วัดก่อนและหลังการทดลอง ใช้เวลาดำเนินการ 4 สัปดาห์ เครื่องมือที่ใช้ คือนวัตกรรมเทคโนโลยีไร้สายติดตามอาการผู้ป่วยติดเชื้อโควิด-19 ระยะฟื้นฟูที่บ้าน และแบบวัดพฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้ป่วย วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา สถิติเชิงพรรณนา และสถิติการทดสอบที

ผลการวิจัย : พบว่า 1) การติดตามอาการผู้ป่วยทำได้ผ่านเทคโนโลยีติดไร้สายติดตามอาการผู้ป่วยและใช้หลักการวัดสัญญาณชีพและวัดความเข้มข้นของออกซิเจนในเลือดที่แสดงค่าต่าง ๆ เพื่อใช้เป็นข้อมูลเบื้องต้นในการประเมินปัญหาอาการ พร้อมวางแผนการดูแลตนเองและให้คำแนะนำ และ 2) กลุ่มทดลองในระยะหลังทดลองมีพฤติกรรมในการดูแลตนเองดีกว่าก่อนทดลองและดีกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

สรุปผล : นวัตกรรมเทคโนโลยีไร้สายติดตามอาการผู้ป่วยติดเชื้อโควิด-19 ระยะฟื้นฟูที่บ้านที่พัฒนาขึ้นมีผลต่อพฤติกรรมการดูแลตนเองหลังติดเชื้อโควิด-19 ระยะฟื้นฟูที่บ้านที่ดีขึ้น

ปัจจัยทำนายภาวะกดดันทางจิตใจของนักศึกษาพยาบาล สถาบันการศึกษาแห่งหนึ่งในจังหวัดปทุมธานี

ชุติมา จิรัฐิเกรียงไกร, วีนา วิทยเจียกขจร, มลฤดี เพ็ชร์ลมุล — Mon, 30 Dec 2024 00:00:00 +0700

บทนำ : ภาวะกดดันทางจิตใจในนักศึกษาพยาบาลเป็นปัญหาสุขภาพจิตที่สำคัญ เนื่องจากนักศึกษาต้องเผชิญกับความเครียดและความกดดันจากการเรียนและการฝึกปฏิบัติที่เข้มงวด ซึ่งอาจส่งผลกระทบต่อสุขภาพจิตและการปฏิบัติงานในอนาคตได้

วัตถุประสงค์การวิจัย : เพื่อศึกษาภาวะกดดันทางจิตใจและปัจจัยทำนายภาวะกดดันทางจิตใจของนักศึกษาพยาบาล สถาบันการศึกษาแห่งหนึ่งในจังหวัดปทุมธานี

วิธีดำเนินการวิจัย : การวิจัยเชิงทำนาย ตัวอย่าง คือ นักศึกษาหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต สถาบันการศึกษาแห่งหนึ่งในจังหวัดปทุมธานี จำนวน 352 คน เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบประเมินสุขภาพทั่วไป แบบประเมินความรู้สึกเครียด แบบประเมินการรับรู้สนับสนุนทางสังคมแบบพหุมิติ และแบบประเมินกลยุทธ์ในการรับมือกับความเครียดแบบสั้นฉบับภาษาไทย วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ เชิงพรรณนา และการวิเคราะห์ถดถอยเชิงเส้นพหุคูณ

ผลการวิจัย : ตัวอย่างร้อยละ 66.76 มีภาวะกดดันทางจิตใจ การรับรู้ความเครียด (β=.52, p<.001) และการรับรู้การสนับสนุนทางสังคม (β=-.11, p<.05) สามารถทำนายภาวะกดดันทางจิตใจได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยสามารถร่วมกันอธิบายความแปรปรวนของภาวะกดดันทางจิตใจของนักศึกษาพยาบาลได้ร้อยละ 35 (R²=.35, F=37.31, p<.001) ส่วนการจัดการความเครียดแบบมุ่งแก้ไขปัญหา การจัดการความเครียดแบบมุ่งจัดการอารมณ์ และการจัดการความเครียดแบบไม่เหมาะสมไม่สามารถทำนายภาวะกดดันทางจิตใจได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

สรุปผล : สถาบันการศึกษา และคณาจารย์ผู้เกี่ยวข้องควรพัฒนามาตรการและกลยุทธ์เพื่อลดความเครียดและเพิ่มการสนับสนุนทางสังคมจะช่วยลดภาวะกดดันทางจิตใจในนักศึกษาพยาบาลได้